Sunday, July 31, 2022

जलवायु परिवर्तनले जलस्रोतको विकासमा पार्ने असर न्युनिकरणका लागि संयुक्त अध्ययन गर्न नेपाल र बंगलादेश सहमत

https://nepalpurbadhar.com/8311/ 

साउन १२, २०७९

काठमाडौं । नेपाल–बंगलादेश जलस्रोत समितिको सचिवस्तरीय संयुक्त बैठक सम्पन्न भएको छ । बैठकले जलवायु परिवर्तनले जलस्रोतको विकास र व्यवस्थापनमा पार्ने असरलाई न्यूनिकरण गर्न संयुक्त रुपमा सो सम्बन्धी अध्ययन गर्न दुवै पक्ष सहमत भएका छन् ।

त्यस्तै, दुवै देश बाढीको प्रक्षेपण एवं सो सम्बन्धी आवश्यक सुचना तथा तथ्यांक समयमै आदान प्रदान गर्न प्रस्तावित मस्यौदामा छलफल भइ स्वीकृतिको लागी दुवै देशले पहल गर्ने भएका छन् ।

यस्तै, बेसिनलाइ आधार मानी सिंचाइ, जलविद्युत, बाढी नियन्त्रण, जल यातायात, पर्यटनजस्ता बहुपक्षिय फाइदाहरु लिन संयुक्त पहल गर्न पनि दुवै देशका अधिकारीहरु सहमत भएका छन् ।

१४ वर्षपछि बसेको दुवै देशका विज्ञ समूह सम्मलित जलस्रोत समितिको सचिवस्तरीय संयुक्त बैठकले अहिले विद्यमान संस्थागत संरचनालाई ध्यानमा राख्दै संयुक्त विज्ञ समुहले संयुक्त प्राविधिक अध्ययन समितिको संरचना मस्यौदा गर्न सहमत भएका छन् । साथै आउँदो सेप्टेम्बर महिनाभित्र संयुक्त प्राविधिक अध्ययन समितिको स्वीकृत कार्यविधि बमोजिम कार्य शुरु गर्न पहिलो बैठक राख्ने सहमति भएको छ ।

नेपालमा रहेको गंगा नदीका सहायक नदीहरु उपयोगबाट फाइदा लिन तथा बाढीबाट हुने क्षतिलाई कम गर्न दुवै देशले संयुक्त रूपमा अध्ययन गर्ने सहमति भएको छ । त्यो काम गर्नको लागि संयुक्त प्राविधिक अध्ययन समितिलाई निर्देश गरेको छ । साथै दुवै देशबीच बाढी व्यवस्थापन, सिंचाइ क्षेत्रमा सिकिएका प्रविधि, उत्तम अनुभवहरु एवं क्षमता अभिवृद्धि गर्ने जस्ता कार्यलाइ थालनी गर्ने सहमति भएको छ ।

संयुक्त विज्ञ समुहको सातौं बैठक बंगलादेशको राजधानी ढाकामा छिटै गर्ने निर्णय गरेका छन् । बैठकमा नेपालको तर्फबाट ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिंचाइ मन्त्रालयका सचिव सागर कुमार राइ तथा बंगलादेशको तर्फबाट जलस्रोत मन्त्रालयका वरिष्ठ सचिव कविर विन अनवरको संयुक्त नेतृत्वमा संचालन भएको थियो । ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिंचाइ मन्त्री पम्फा भुसालको विशेष पहलमा बैठक बसेको हो ।

बैठकमा नेपालको तर्फबाट विद्युत विकास विभागका महानिर्देशक संदीप देव, जल तथा मौसम विज्ञान विभागका महानिर्देशक कमलराम जोशी, जलस्रोत तथा सिँचाइ विभागका महानिर्देशक शुशीशचन्द्र आचार्य लगायत सहभागी भए ।

बैठकमा दुई देशको जलस्रोतको उपयोग तथा बाढी नियन्त्रणलगायत एजेण्डाहरुमा छलफल भएको बैठकमा सहभागी एक विज्ञले जानकारी दिए । यसअघि नेपाल र बंगलादेशबिच पछिल्लो पटक सन् २००८ को फेब्रुअरी २६ देखि २९ सम्म जलस्रोत समितिको सचिवस्तरीय संयुक्त बैठक बसेको थियो ।

सामुदायिक विद्युतीकरण मोडेलको दिगो विकल्प खोज्न सुझाव

https://nepalpurbadhar.com/8232/  

साउन ११, २०७९

काठमाडौ । पहिलो चरणको विद्युतीकरणमा सामुदायिक मोडेल सफल भएको बताउँदै यसको दिगो विकल्प खोज्न सरोकारवालाहरुले सुझाव दिएका छन् ।

बुधबार काठमाडौको सामुदायिक विद्युत उपभोक्ता राष्ट्रिय महासंघ नेपालको १८ औ बार्षिकउत्सवमा आयोजित कार्यक्रममा उनीहरुले कार्य क्षेत्रको विस्तार र मर्जरमा गएर दिगो रुपमा अघि बढ्न सुझाव दिए ।

महासंघका अध्यक्ष सामुदायिक विद्युतीकरणमार्फत हालसम्म साढे ५ लाख घरधुरीमा विद्युतीकरण भैसकेको बताउँदै १ अर्ब ६० करोडभन्दा बढीको सामुहिक लगानी भैसकेको तथा प्रत्यक्ष र अप्रत्यक्ष गरी ५ हजार रोजगारी दिएको सामुदायिक विद्युतीकरणमा सकृय संस्थाहरुले सञ्चालन हुन कठिन भएको बताएका थिए । कार्यक्रममा बुटबल पावर कम्पनीका प्रमुख कार्यकारी अधिकृत उत्तरकुमार श्रेष्ठले आफ्नो कम्पनीले विद्युत वितरण कार्य अघि बढाउँदा बार्षिक १० करोड घाटा बेहोरिरहेका बताएका थिए ।

महासंघका पुर्व अध्यक्ष डिल्ली घिमिरे र खानेपानी तथा सरसफाई उपभोक्ता महासंघका अध्यक्ष राजेन्द्र अर्यालले भने सरकारले सामुदायिक संस्थाहरुलाई संघीयकरण नगथरी कमजोर बनाईरहेको बताउँदै यसलाई बलियो बनाउनुपर्ने बताएका थिए ।

नेपाल विद्युत प्राधिकरण ग्राहक तथा वितरण निर्देशानालयका उपकार्यकारी निर्देशक मनोज सिलवालले पछिल्लो समयमा नयाँ दर्ता भन्दा विद्युत प्राधिकरणमा फिर्ता हुने सामुदायिक संस्थाहरुको संख्या बढीरहेको बताउँदै यसको विकल्प खोज्न सुझाव दिएका थिए । ‘विद्युतीकरणको पहिलो चरण सकिएको छ, नयाँ आउनेभन्दा प्राधिकरणमा फिर्ता हुने बढ्न थालेका छन्, अब भएका संस्थालाई दिगो बनाउनेतिर लाग्नुपर्छ ।’–उनले भने–‘अब सामुदायिक विद्युतीकरण गर्ने संस्थाहरुले आफ्नो क्षेत्र विस्तार गर्ने, खपत वृद्धिका योजना अघि सार्नुका साथै साना संस्था सञ्चालन हुन नसक्ने देखिएकोले सम्भव भएसम्म मर्जर गरेर अघि बढ्नुपर्छ ।’

प्राधिकरणको संस्था फिर्ता गर्ने नीति नरहेको तर चलाउन नसक्ने भनेर फिर्ता दिन खोजेमा भने लिने गरिएको स्पष्ट पार्दै सामुदायिक विद्युतीकरणभित्र बिजुलीभन्दा राजनीति छिरेपछि समस्या देखिन थालेको बताए । अब सामुदायिक सिञ्चाईमा जानुपर्ने बताउँदै सामुदायिक विद्युतीकरणभित्र पनि ग्राहक वर्ग छुट्याएर त्यहाँभित्र रहेका खानेपानी तथा सिञ्चाई उपयोगिताको महशुल छुट गर्न सकिने बताए ।

राष्ट्रिय योजना आयोगका सदस्य डा. सुरेन्द्र लाभ कर्णले सामुदायिक विद्युतीकरणको योगदान समुदायको लागि ठूलो रहेको बताउँदै यसभित्रका समस्या समाधान गरी यसको मोडललाई बलियो बनाउनुपर्ने बताए । विद्युत नियमन आयोगका अध्यक्ष डीबी सिंहले सामुदायिक विद्युतीकरणबारे समस्या र समाधानका उपाय लिएर आएमा यसबारे छलफल गरी समाधान गर्न सकिने बताए ।

बैकल्पिक ऊर्जा प्रवद्र्धन केन्द्रका कार्यकारी निर्देशक डा. मधुसुदन अधिकारीले सामुदायिक विद्युतीकरणलाई दिगो बनाउने विकल्पबारे विश्लेषण गरेर आगामी कदम चाल्नुपर्ने बताए ।

पुर्व जलस्रोत मन्त्री दीपक ज्ञवालीले भने समाजवाद उन्मुख भन्ने ठूला दलहरुले सामुदायिक भावनाबारे बुझन नसकेको बताउँदै सामुदायिक विद्युतीकरणको अवधारणा देशका लागि महत्वपूर्ण भएकोले यसलाई दिगो बनाउनेतर्फ जानुपर्ने बताए । बिजुली मानव अधिकारको विषय भैसकेको बताउँदै उनले भारतले नेपालको बिजुली सहज लिन नसक्ने स्पष्ट संकेत दिईसकेकोले बिजुली बेचेर धनी हुने सपनालाई छोडेर सबै अघि बढ्नुपर्ने बताए । हाल ९५ प्रतिशत जनताले बिजुली पाएको तथ्यांकप्रतिनै शंका रहेको बताउँदै स्वदेशभित्र विद्युत खपत वृद्धिका लागि विद्युतीय चुल्हो र विद्युतीय ग्रामीण यातायातलाई जोड दिनुपर्ने बताए ।

ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिञ्चाई मन्त्रालयका सह–सचिव मधु भेटुवालले विद्युतलाई गुणस्तरीय र सस्तो बनाउनका लागि सबैको पहलकदमी आवश्यक रहेको बताए ।

भारतले ७ वर्षमा नवीकरणीय ऊर्जाको हिस्सा २० प्रतिशत विन्दु र भण्डारण ३ प्रतिशत विन्दुले बढाइने

https://nepalpurbadhar.com/8216/

 साउन ११, २०७९

काठमाडौं । भारतले अबको ७ वर्षमा विद्युत प्रसारण प्रणालीमा नवीकरणीय ऊर्जाको हिस्सा २० प्रतिशत विन्दु र ऊर्जा भण्डारण क्षमता ३ प्रतिशत विन्दुले वृद्धि गर्ने भएको छ । भारतको ऊर्जा मन्त्रालयले सन् २०२९/३० सम्मका लागि नयाँ नवीकरणीय खरिद दायित्व (आरपिओ) र ऊर्जा भण्डारण प्रणाली (इएसएस) प्रक्षेपणको आदेश जारी गर्दै यो लक्ष्य निर्धारण गरेको हो ।

पहिलोपटक सन् २०१६ को जुलाईमा आरपिओ जारी गरेको भारतले त्यसपछि पटक–पटक यसको कार्ययोजनासहितको दायरा विस्तार गर्दै लगेको छ । पहिलो पटक आरपिओ जारी गरेको ६ वर्षपछि फेरि गत २२ जुलाईमा नवीकरणीय ऊर्जा उत्पादन तथा भण्डारण क्षमता बढाउने नयाँ आरपिओ ल्याइएको हो ।

आदेश अनुसार, चालू आर्थिक वर्ष (सन् २०२२–०२३) मा २४.६१ प्रतिशत रहेको आरपिओ बढाएर ४३.३३ प्रतिशत पुर्याउने लक्ष्य निर्धारण गरिएको छ । साथै, हाल सौर्य (सोलार) र वायु (विन्ड) ऊर्जाको भण्डारण क्षमता १ प्रतिशत रहेकोमा यसलाई बढाएर ४ प्रतिशत पुर्याउने लक्ष्य राखिएको छ ।

जलविद्युत, वायु, सौर्य, बायो, जिओथर्मल लगायत नवीकरणीय ऊर्जाका स्रोतहरूमार्फत नवीकरणीय ऊर्जा उत्पादन गर्ने लक्ष्य भारतले लिएको छ । भारतको ऊर्जा मन्त्रालयका अनुसार, हाल वायुको नवीकरणीय खरिद दायित्व ०.८१ प्रतिशत रहेकोमा त्यसलाई बढाएर ६.९४ प्रतिशत पुर्याइने छ ।

यस्तै, जलविद्युतको खरिद दायित्व (एचपीओ) ०.३५ प्रतिशत रहेकोमा यसलाई २.८२ प्रतिशत पुर्याउने तथा अन्य आरपिओ २३.४४ प्रतिशत रहेकोमा यसलाई पनि बढाएर ३३.५७ प्रतिशत पुर्याउने लक्ष्य राखिएको छ । भारतको एचपीओको लक्ष्य पूरा गर्न भारत र भारतीय राज्यहरूबाट उत्पादित जलविद्युतको हिस्सा मात्र समेटिने भनिएकाले नेपालले आफ्नो विद्युत खरिद गरी आदेशलाई शंसोधन गर्न आवाज उठाउँदै आएको छ । भारतले एचपीओमा नेपाललाई पनि समेटेमा निर्वाध रूपमा नेपालको विद्युत भारतमा निर्यात गर्नका लागि बाटो खुल्नेछ ।

यसैगरी सौर्य र वायुको इएसएस हाल १ प्रतिशत मात्र रहेकोमा आगामी ७ बर्षभित्र ४ प्रतिशत पु¥याउने लक्ष्य मन्त्रालयले राखेको छ । सन् २०२१/०२२ मा १४९१.८५९ अर्ब युनिट (बिलियनयु) अर्थात ४ लाख २ हजार ८ सय मेगावाट बराबरको ऊर्जा क्षमता रहेको भारतमा हाल जलविद्युतमार्फत ०.८८ प्रतिशत मात्र उत्पादन हुँदै आएको छ ।

सौर्य र वायु ऊर्जाको हिस्सा १६.०७ प्रतिशत रहेको मन्त्रालयको तथ्यांकले देखाएको छ । भुटानबाट आयात गरिएको र भारतको गरी जलविद्युतको हिस्सा ११.७९ प्रतिशत मात्र रहेकोमा कोल ऊर्जाको हिस्सा सबैभन्दा बढी ५१ प्रतिशत छ ।

अहिले १५७ गिगावाट रहेको नवीकरणीय ऊर्जाको हिस्सा सन् २०३० भित्र ५ सय गिगावाट र नवीकरणीय ऊर्जाको हिस्सा ५० प्रतिशत पुर्याउने लक्ष्य राखेको भारत सरकारले कोइलामा आधारित थर्मल प्लान्टबाट उत्पादन हुने ऊर्जालाई ३२ प्रतिशतमा झार्ने लक्ष्य राखेको छ ।

सन् २०७० मा जिरो कार्बन इमिसनमा पुग्ने प्रतिबद्धता जनाएको भारतमा हाल ६० प्रतिशतभन्दा बढी डर्टी इजर्नीको रुपमा चिनिने कोइला, ग्यास लगायतका इन्धनको ऊर्जा उपयोग भइरहेको छ । नेपालले सन् २०४५ भित्रै जिरो कार्बन इमिसनको प्रतिबद्धता जनाए पनि सो अनुसारको योजना भने अघि बढाउन सकेको छैन । तर, भारतले भने नवीकरणीय ऊर्जालाई उच्च प्राथमिकता दिएर यसका लागि आवश्यक लक्ष्य निर्धारण गरी यसैको आधारमा कार्य अघि बढाइसकेको छ ।

भारतले निर्धारण गरेको नवीकरणीय ऊर्जा विकासको लक्ष्य

आर्थिक वर्षवायु आरपीओ (प्रतिशतमा)एचपीओ (प्रतिशतमा)अन्य आरपीओ (प्रतिशतमा) 

जम्मा आरपीओ (प्रतिशतमा)

 

२०२२–२०२३०.८१०.३५२३.४४२४.६१

 

२०२३–२०२४१.६००.६६२४.८१२७.०८
२०२४–२०२५२.४६१.०८२६.३७२९.९१
२०२५–२०२६३.३६१.४८२८.२१३३.०१
२०२६–२०२७४.२९१. .८०२९.८६३५.९५
२०२७–२०२८५.२३२.१५३१.४३३८.८१
२०२८–२०२९६.१६  २.५१३२.६९४१.३६
२०२९–२०३०६.९४२.८२३३.५७४३.३३

स्रोतः ऊर्जा मन्त्रालय, भारत

आर्थिक वर्षभण्डारण

(ऊर्जामा आधारित प्रतिशतमा)

 

२०२३–२०२४      १
२०२४–२०२५    १.५
२०२५–२०२६     २
२०२६–२०२७    २.५
२०२७–२०२८      ३
२०२८–२०२९    ३.५
२०२९–२०३०      ४

स्रोतः ऊर्जा मन्त्रालय, भारत


डेढ दशकपछि नेपाल-बंगलादेश जलस्रोत समितिको सचिवस्तरीय बैठक बस्दै

https://nepalpurbadhar.com/8198/ 

साउन १०, २०७९

काठमाडौं । साढे १४ बर्षपछि नेपाल-बंगलादेश जलस्रोत समितिको सचिवस्तरीय संयुक्त बैठक बस्ने भएको छ । करिब डेढ दशकपछि आगामी बिहीबार (साउन १२ गते) काठमाडाैंमा दुवै देशबाट विज्ञ समूह सम्मेलित जलस्रोत समितिको सचिवस्तरीय संयुक्त बैठक बस्न लागेकाे हाे ।

बैठकमा जलस्रोतको उपयोग तथा बाढी नियन्त्रण सम्बन्धी मुख्य एजेण्डामा छलफल हुँदैछ । बैठकमा नेपालको तर्फबाट ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिँचाइ मन्त्रालयका सचिव सागर राई तथा बंगालादेशकाेतर्फबाट त्यहाँकाे जलस्रोत मन्त्रालयका वरिष्ठ सचिव कबिर विन अनवारले नेतृत्व गर्दैछन् ।

साढे १४ बर्षपछि दुई देशबीच जलस्रोतका मुद्दाबारे छलफल गर्न बैठक बस्न लागेको मन्त्रालयकाे जलस्रोत महाशाखा प्रमुख डा.महेश्वर श्रेष्ठले जानकारी दिए । उनका अनुसार जलस्राेतकाे उपयाेग तथा बाढी नियन्त्रणका विषयमा पनि बैठकमा छलफल हुनेछ ।

बैठकमा नेपालको तर्फबाट डा. श्रेष्ठसहित, विद्युत विकास विभागका महानिर्देशक संदीप देव, जल तथा मौसम विज्ञान विभागका महानिर्देश कमलराम जोशी, जलस्रोत तथा सिँचाइ विभागका महानिर्देशक शुशीशचन्द्र आचार्य लगायत सहभागी हुँदैछन् ।

बैठकमा जलस्रोत क्षेत्रको विकास, जलवायु परिवर्तनको मुद्दा, जलस्रोतको अध्ययन र अनुसन्धान, बाढी नियन्त्रण एवं जल तथा मौसम सम्बन्धी तथ्यांकहरूको आदान-प्रदानका विषयमा पनि छलफल हुने मन्त्रालयले जनाएको छ ।

पछिल्लो पटक सन् २००८ को फेब्रुअरी २६ देखि २९ सम्म जलस्राेत समितिकाे सचिवस्तरीय संयुक्त बैठक बसेको थियो ।

सुनकोशी तेस्रो निर्माणमा स्थानीय उत्साह र राजनीतिक दलको प्रतिवद्धता

https://nepalpurbadhar.com/8039/ 

साउन ५, २०७९

विकास टिप्पणी

एक साता अघि नेपालका लागि बंगालादेशका राजदूत सलाहुद्दिन नोमान चौधरीले ६८३ मेगावाटको सुनकोसी–३ जलाशय जलविद्युत आयोजनाको बाँध क्षेत्र रामेछापको सुनापति गाउँपालिकास्थित लुभुघाट पुगेका थिए । उनीसँगै विद्युत विकास विभागका महानिर्देशक संजीव देव, उपमहानिर्देशक संजय ढुंगेल, ऊर्जा जलस्रोत तथा सिञ्चाई मन्त्रालयका सचिव चिरञ्जीवी चटौत, नेपाल विद्युत प्राधिकरणका कार्यकारी निर्देशक कुलमान घिसिङ, उपकार्यकारी निर्देशक प्रदीप थिके, निर्देशक प्रवल अधिकारी लगायतको टोली राजदूतसँगै लुभुघाट पुगेको थियो ।

लुभुघाट पुग्दा सयौ स्थानीयबासीले राजदूतसहितको टोलीले माला र बाजागाजसहित स्वागत गरेको थियो । विद्युत प्राधिकरण र बंगलादेशको पावर डेभेलपमेन्ट बोर्डले संयुक्त रुपमा निर्माण गर्नका लागि प्रस्ताव गरिएको आयोजनाको निरीक्षणका लागि गएको राजदूतलाई गरेको भव्य स्वागतले आयोजनाप्रतिको स्थानीयबासीको सकृयतालाई प्रष्ट पार्छ । उनीहरुको उत्साहले जलविद्युत आयोजनाप्रतिको उनीहरुको सकारात्मक धारणाको पनि दर्शाउँछ ।

अहिले पनि नेपालमा धेरै जलविद्युत आयोजना र प्रसारण लाइनहरुमा स्थानीयबासीको अवरोध छ । यही अवरोधको कारणले जलविद्युत र प्रसारण लाइन समयमै नबन्दा अर्बौ बराबरको क्षति बेहोर्नुपरेको छ । जलविद्युत उत्पादन गर्ने सरकारको लक्ष्य पूरा हुन सकेको छैन । यसले देशभित्र बिजुलीलाई पुर्याउन र गुणस्तरीय बिजुली उपलब्ध गराउन समस्या परेको छ । यसको कारणले देशमा इन्धनको आयात बढ्दो छ । यही कारण देशले ऊर्जा संकट बेहोरि रहनुपरेको छ ।

सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजनाप्रति स्थानीयबासीले दर्शाएको सकारात्मक भाव र समर्थनले बंगलादेशका राजदूतलाई आयोजना निर्माणका लागि थप उत्साह प्रदान गरेको छ । यसले बंगलादेशसम्म आयोजना निर्माणका लागि सकारात्मक सन्देश पुग्ने निश्चित छ ।

समग्रै रुपमा जलविद्युत आयोजनामा हुने अवरोध र यसमा ढिलाई हुँदा देशको अर्थतन्त्रको वृद्धिमै संकुचन आएको छ । यस्तो अवस्थामा सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजनाप्रति स्थानीयबासीले दर्शाएको सकारात्मक भाव र समर्थनले बंगलादेशका राजदूतलाई आयोजना निर्माणका लागि थप उत्साह प्रदान गरेको छ । यसले बंगलादेशसम्म आयोजना निर्माणका लागि सकारात्मक सन्देश पुग्ने निश्चित छ ।

राजनीतिक दलको प्रतिवद्धता

राजदूतको आयोजना अवलोकनको क्रममा आयोजना गरेको कार्यक्रममा स्थानीय राजनीतिक दलहरुले आयोजना निर्माणका लागि गरेको प्रतिवद्धता पनि महत्वपूर्ण थियो । नेकपा माओबादीका पोलिटब्युरो सदस्य युवराज चौंलागाईंले आयोजनालाई गेम चेञ्जर परियोजनाको रुपमा अघि बढाउनुपर्ने र यसका लागि पार्टीले पूर्ण रुपमा सहयोग गर्ने प्रतिवद्धता जनाए । आफ्नो पार्टीले घोषणापत्रमै सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजना निर्माण गर्ने प्रतिवद्धता जनाएको उल्लेख गर्दै यसमा कुनै राजनीति दलहरुको विरोध नहुने बताए ।

नेपाली काँग्रेस रामेछापका पूर्व जिल्ला सभापति रामचन्द्र खड्काले विकास कुनै पार्टीको नभई साझा हुने बताउँदै आयोजना निर्माण हुन लाग्नु गौरवको विषय भएको बताए । युरोपियन युनियनभन्दा एशियाली मुलुकहरुले बनाएको परियोजना किफायती हुने र छिटो भन्ने बताउँदै बंगलादेशको इच्छालाई पूरा गर्न जुनसुकै सहयोग गर्न तयार भएको बताए ।

एमालेका स्थानीय नेता भुवन घिमिरेले आफ्नो पार्टी पूर्ण रुपमा सहयोग गर्न तयार रहेको र सहज वातावरणका लागि तयार रहेको बताए । आयोजना अघि बढाउन सिंहदरबारदेखि तलसम्म के के समन्वय र सहयोग आवश्यक छ, त्यो गर्न आफ्नो पार्टी तयार रहेको उनको भनाई थियो ।

सुनापति गाउँपालिकाका अध्यक्ष ठूलोकान्छा तामाङले आयोजना निर्माणका लागि स्थानीय सरकारको तर्फबाट जुनसुकै पहल तथा सहयोग गर्न तयार रहेको बताए । आयोजनाको लागि आवश्यक जग्गा प्राप्तिमा पनि स्थानीय निकायले सहयोग गर्ने उनको प्रतिवद्धता उनले जनाए ।

सबै राजनीतिक दलहरुले एकै स्वरमा सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजनामा जुनसुकै सहयोग गर्न तयार रहेको बताएपछि राजदूतले समेत उनीहरुको प्रतिवद्धताको तारिफ गरेका थिए ।

सबै राजनीतिक दलहरुले एकै स्वरमा सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजनामा जुनसुकै सहयोग गर्न तयार रहेको बताएपछि राजदूतले समेत उनीहरुको प्रतिवद्धताको तारिफ गरेका थिए । कार्यक्रममा उपस्थित ऊर्जा र प्राधिकरणका अधिकारीहरुलाई पनि आयोजना अघि बढाउनका लागि थप उत्साह मिलेको थियो ।

अधिकांश जलविद्युत आयोजनाहरुमा स्थानीयबासी र राजनीतिक दलहरुकै कारण जग्गाको मुआब्जा निर्धारण र प्राप्तिमा ठूलो समस्या हुने गरेको छ तर स्थानीय राजनीति दलको जुनसुकै सहयोग, सहजीकरण र समन्वयका लागि तयार रहेको अभिव्यक्तिले ठूला जलविद्युत आयोजनाहरुमा देखिएको नराकात्मक धारणा र टिप्पणी गर्ने प्रवृत्ति न्यूनीकरण हुँदै गएको देखिएको छ ।

होला त सुनकोशी तेस्रो विकासको त्रिवेणी ?

कार्यक्रममा विद्युत प्राधिकरणका कार्यकारी निर्देशक घिसिङले सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजनालाई विकासको त्रिवेणीको रुपमा अघि बढाउनुपर्ने बताए । नेपाल, भारत बंगलादेशको त्रिवेणीको रुपमा यसलाई अघि बढाउनुपर्ने उनको तर्क थियो ।

बंगलादेशले नेपालबाट बिजुली निर्यात गर्न चाहेको तथा यसलाई भारतको प्रसारण लाइन उपयोग गर्नुपर्ने भएकोले यसलाई त्रिवेणीको रुपमा अघि बढाउनुपर्ने आवश्यकता छ । यो असम्भव पनि छैन तर यसका लागि प्राधिकरण एक्लैले प्रयास गरेर पुग्दैन । यसका लागि सरकारले भारत र बंगलादेशसँग उचित कुटनीति वार्ता अघि बढाउनुपर्छ भने बंगलादेशले पनि भारतसँग कुटनीति वार्ता गर्नु आवश्यक छ ।

बंगलादेशको आयोजनाको निर्माण गर्ने इच्छा र आवश्यकता तथा सु्नकोशी पहिलो, दोस्रो र तेस्रो निर्माण हुँदा भारतमा बाढी नियन्त्रणमा पनि सहयोग भएकोले तीनवटै देशले यसलाई अघि बढाउन सक्छन् । एकातिर भारत हुँदै बिजुली जाँदा भारत पनि यसबाट लाभान्वित हुन्छ भने अर्कोतिर बाढी नियन्त्रणमा पनि सजिलो हुन्छ । अर्कोतिर सुनकोशीमा रहेका सबै आयोजनाहरु निर्माण गर्ने हो यसले पानी जहाज चलाउन पनि प्राविधिक रुपमा सम्भव देखिएको छ ।

पाँच जिल्लाको विकासको लागि अपरिहार्य

सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजना निर्माण भएमा यसबाट काभ्रे, रामेछाप, सिन्धुपाल्चोक, दोलखा र सिन्धुलीलाई प्रत्यक्ष रुपमा फाइदा पुग्ने निश्चित छ । यी क्षेत्रको आर्थिक र सामाजिक विकासका लागि यसले ठूलो योगदान दिन्छ ।
सुनकोशी तेस्रोबाट बिजुली मात्र उत्पादन हुँदैन, यसले यी क्षेत्रमा सिञ्चाई, खानेपानी तथा पर्यटनको विकासमा पनि योगदान गर्छ । सुनकोशी तेस्रो बहने क्षेत्रहरुका दाया बाँया र माथिका डाँडाहरु पर्यटन गन्तव्य मात्र बन्दैनन, यहाँ हुने र्याफटिङ, माछा पालन, खेती लगायतले यस क्षेत्रको विकासका लागि ठूलो योगदान दिन्छ ।

प्राधिकरणका अनुसार, निर्माण सम्पन्न आयोजनाको सरदर उत्पादन हेर्दा जलाशययुक्त आयोजनाको प्रति मेगावाट २९ लाख ८ हजार ७ सय ७० युनिट छ । यसैगरी सरदर प्रति युनिट जलाशयको ११ रुपैयाँ छ । विद्युत ऐन २०४९ अनुसार विद्युत विकासकर्ताले रोयल्टी वापत १५ बर्षसम्म प्रति किलोवाट एक सय रुपैयाँ र प्रति युनिट २ प्रतिशतका दरले तथा १५ बर्षपछि प्रति किलोवाट एक हजार र प्रति युनिट १० प्रतिशतले बुझाउनुपर्ने व्यवस्था छ । यसको आधारमा सनुकोशी तेस्रो बनेपछि प्रभावित क्षेत्रका स्थानीय तहले बार्षिक रोयल्टी वापत मात्र ५० करोड पाउँछन् भने स्थानीय क्षेत्रमा विकासका लागि मात्र एक अर्ब बराबर भन्दा बढी खर्च आयोजनाले गर्छ । स्थानीय निकायको विकासका लागि खर्च गर्नैपर्ने व्यवस्था गरिएको सरकारले गरेको छ ।

४५ किलोमिटरको जलाशय

नेपालको पहिलो कुलेखानी जलाशयको ताल ७ किलोमिटर छ भने पोखराको ४ किलोमिटर बराबर छ तर सुनकोशी तेस्रो जलविद्युत आयोजना निर्माण हुँदा लुभुघाटबाट ४५ किलोमिटरको ताल बन्ने छ । सुनकोशी नदीकै बलेफी र इन्द्रावती नदीको सिपाघाटसम्म बन्ने जलाशयले यस क्षेत्रको विकासमा ठूलो परिवर्तन ल्याउनेछ ।

लुभुघाट काठमाडौबाट ९५ किलोमिटर भएपनि दोलालघाट भने ४० किलोमिटर छ । अर्थात ३०/३५ किलोमिटरमै ताल पुग्न सकिन्छ । जबकि बुढीगण्डकी जलविद्युत आयोजना निर्माण भएमा त्यहाँको ताल पुग्ने दुरी काठमाण्डौबाट मात्र ८० किलोमिटर छ ।

न्यायपूर्ण पुर्नस्थापना

३२३७ हेक्टर जमीन डुबानमा पर्ने आयोजनाको लागि ६५५.९ हेक्टर वन क्षेत्रसहित ३३०१.७ हेक्टर जीमन आवश्यक छ । करिब १५ सय ६५ घरधुरीका ११ हजार ७७३ जनसंख्या यसबाट विष्थापित हुने अध्ययनले देखाएको छ ।

यस्ता ठूला आयोजनाहरु निर्माण गर्दा न्यायोचित रुपमा पुर्नस्थापना र पुर्नबास आवश्यक छ । यसका लागि भने सबै जागरुक र सकृय हुनु जरुरी छ । हुन त यसका लागि लागत पहिलानै तोकिएको हुन्छ ।

जलाशययुक्त आयोजनाबाट यति धेरै परिवार विष्थापन हुन्छन् तर उनीहरुको पुर्नस्थापन र पुर्नबासको व्यवस्था न्यायपूर्ण तरिकाले हुनु आवश्यक छ । अहिले उनीहरुले बिताईरहेको जीवनभन्दा अझ गुणस्तरीय जीवन यापन हुने गरी आयोजनाले विस्थापितहरुको लागि पुर्नबास र पुर्नस्थापनाको योजना ल्याउनुपर्छ । अधिकांश ठूला आयोजनाहरुमा अन्र्तराष्ट्रिय वित्त निगम (आईएफसी) को विधि अपनाउने हुनाले प्रभावितले आफ्नो सबै सम्पत्तिका साथै कम्तीमा ६ महिनाका लागि जीवन यापन हुने गरी सुविधा पनि पाउँछन् ।

यस्ता ठूला आयोजनाहरु निर्माण गर्दा न्यायोचित रुपमा पुर्नस्थापना र पुर्नबास आवश्यक छ । यसका लागि भने सबै जागरुक र सकृय हुनु जरुरी छ । हुन त यसका लागि लागत पहिलानै तोकिएको हुन्छ । सुनकोशी तेस्रो आयोजनाको जग्गा प्राप्ति, पुर्नबास र पुर्नस्थापनाका लागि करिब ५७ अर्ब बजेट छ ।

बनाउन ढिलाई गर्न नहुने आयोजना

सुनकोसी–३ सर्वप्रथम जापानी सहयोग नियोग (जाइका) ले सन् १९८५ मा पहिचान गरेको थियो । आयोजना प्रमुख सुवास थपलियाका अनुसार, २०७४ सालदेखि आयोजनाको अध्ययन सुरु गरेको आयोजनाको हाल हाल विस्तृत अध्ययन भईरहेको छ । बाँधको उचाई १८० मिटर रहेको आयोजनाबाट २३५६.२७ गिगावाट आवर विद्युत उत्पादन हुने अध्ययनले देखाएको छ । आयोजनाको लागत डेढ खर्ब छ । जबकि १२ सय मेगावाटको बुढीगण्डकी

जलाशययुक्त आयोजनाको लागत तीन खर्बभन्दा बढी छ भने उत्पादन पनि ३३८३ मेगावाट आवर छ ।
उत्पादन र लागत दुवैको हिसाबले सस्तो देखिएको यो आयोजना बनाउन ढिलाई भने गर्नु हुँदैन । जति छिटो बनाउन सकियो, त्यतिनै यसले देशको अर्थतन्त्रसँगै स्थानीय क्षेत्रको विकासमा पनि ठूलो योगदान दिने छ ।

जलाशय आयोजनाको योगदान ३ प्रतिशतभन्दा न्युन, सरकारको प्राथमिकता झन घट्दै

https://nepalpurbadhar.com/8027/ 

साउन ४, २०७९

काठमाडौं । देशमा कुल खपत हुने विद्युत्मध्ये जलाशय जलविद्युत आयोजनामार्फत उत्पादित विद्युत्को हिस्सा २ दशमलव ७७ प्रतिशत मात्र छ तर ऊर्जा सुरक्षा र परनिर्भरताका लागि जलाशययुक्त आयोजना अपरिहार्य रहेपनि सरकारले यसलाई कम प्राथमिकता दिन थालेको छ ।

हिउँद र बर्षाबीच उत्पादनमा धेरै फरक भएर परनिर्भरता बढ्दै गएपछि २०७२ सालमा सरकारले ल्याएको ऊर्जा कार्ययोजनामार्फत ५० प्रतिशत जलाशययुक्त आयोजनामार्फत उत्पादन गर्ने लक्ष्य राखेको थियो भनर पछिल्ला बर्षहरुमा जलाशययुक्त आयोजनालाई प्राथमिकता दिन थालेको छ ।

२०७२ सालमा १० बर्षभित्र १० हजार मेगावाट उत्पादन गर्ने लक्ष्य राख्दै यसमध्ये ५० प्रतिशत जलाशययुक्त आयोजनाका हिस्सा राखेकोमा अहिले २५ प्रतिशतमा झारिएको छ । सामान्यतया १० बर्षभित्र जलाशययुक्त आयोजनाहरुको निर्माण पूरा गर्न सकिने भएपनि ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिञ्चाई मन्त्रालयले २०७५ सालमा श्वेतपत्र जारी गर्दै १० बर्षभित्र १५ हजार मेगावाट लक्ष्य राखी यसलाई ३५ प्रतिशतमा झारिएको थियो । गत १४ असारको मन्त्री परिषदको बैठकले भने यसलाई पनि घटाएर २५ प्रतिशतमा झारिएको छ ।

हाल जलाशय भनिएपनि अर्ध जलाशययुक्त खालको १४० मेगावाटको तनहुँ हाइड्रो मात्र निर्माणाधीन अवस्था छ भने सामान्य पहल भएका बुढीगण्डकी, पश्चिम सेती लगायतका धेरै ठूला जलाशययुक्त आयोजनाको चर्चा मात्र छ ।

युएसआईडीको ऊर्जा नेपालले बुधबार आयोजना गरेको अन्तरदेशीय विद्युत व्यापारबारेको कार्यशालामा नेपाल विद्युत प्राधिकरण, विद्युत व्यापार विभागका निर्देशक प्रबल अधिकारीले दिएको जानकारी अनुसार, कुल १० खर्ब ४३ अर्ब ३५ करोड ३० लाख युनिट विद्युत खपत भएकोमा जलाशययुक्त जलविद्युत आयोजनाको योगदान २८ करोड ९१ लाख ४० हजार युनिट छ ।

कार्यशालामा विज्ञ सतिश जोशीले ऊर्जा सुरक्षाका लागि विद्ुत व्यापारको पनि योगदान गर्ने बताउँदै यसका लागि ऊर्जा उपलब्धता, पहुँच र उपयोगयोग्य ऊर्जा हुनुपर्ने बताए । ऊर्जा नेपालका रामहरि ढकालले सन् २०१० मा इन्धनको हिस्सा ९ प्रतिशत र विद्यु्तको हिस्सा २ प्रतिशत रहेकोमा सन् २०१९ मा इन्धनको १९ प्रतिशत तथा बिद्युतको हिस्सा ५ प्रतिशत पुगेको उल्लेख गर्दै अहिले विद्युली व्यापारका लागि खुल्ला पहुँचको व्यवस्थाका लागि प्रयास भईरहेको बताए ।

युएसआईडीको ऊर्जा नेपाल परियोजना चिफ अफ पाटी रब टेलरले ऊर्जा सुरक्षा विश्वका लागि महत्वपूर्ण भएको बताए । युएसआईडीका ऊर्जा विज्ञ शंकर खागीले ऊर्जा व्यापारका लागि उत्पादनसँगै बजार व्यवस्थापन महत्वपूर्ण हुने बताए ।

            कुन स्रोतमार्फत प्राप्त विद्युतको कति खपत ?

स्रोतउपलब्ध विद्युत (दश लाख युनिटमा)कुल विद्युत प्रतिशतमा
नेपाल विद्युत् प्राधिकरण (रन अफ दी रिभर र पिकिङ रन अफ दी रिभर)२९०२.३७२७.८२
नेपाल विद्युत प्राधिकरण (स्टोरेज)२८९.१४२.७७
नेपाल विद्युत प्राधिकरण सहायक कम्पनी२३७५.३५२२.७७
स्वतन्त्र विद्युत् उत्पादक३७९७.२६२६.३९
भारतबाट आयात (आयात माइनस निर्यात)(१४६८.२७ –४६९.६७)

९९८.६

९.५७
टनकपुरबाट निशुल्क विद्युत आयात७०.८१०.६८
विद्युत् खपत जम्मा१०४३३.५३१००

अहिल सबैभन्दा बढी विद्युत् खपतको हिस्सा नेपाल विद्युत् प्राधिकरण (रन अफ दी रिभर र पिकिङ रन अफ दी रिभर) आयोजनाको रहेको छ । कुल खपत हुने विद्युतको २७ दशमलव ८२ प्रतिशत हिस्सा नदी प्रवाही र अर्धजलाशयय्ुक्त आयोजनाको छ । त्यस्तै, स्वतन्त्र विद्युत उत्पादक (निजी क्षेत्र) को योगदान २६ दशमलव ३९ प्रतिशत रहेको छ । नेपाल विद्युत प्राधिकरणअन्तर्गतका सहायक कम्पनीको योगदान २२ दशमलव ७७ प्रतिशत रहेको छ ।

भारतबाट आयात हुने विद्युत अझै १० प्रतिशत

कूल खपतको ९ दशमलव ५७ प्रतिशत हिस्सा भारतबाट आयात हुने विद्युत रहेको छ । अहिले नेपालबाट पनि निर्यात हुने भएकाले भारतबाट आयात हुने विद्युत्को हिस्सा घटेको छ । भारतबाट १ अर्ब ४६ करोड ८२ लाख युनिट विद्युत आयात भएकोमा नेपालले ४६ करोड ९६ लाख युनिट विद्युत निर्यात गरेको छ । यसकारण भारतबाट आयात हुने विद्युतको हिस्सा करिब १० प्रतिशत देखिएको हो ।

रोयल्टीमा जलविद्युतको हिस्सा ५३ प्रतिशत

 https://nepalpurbadhar.com/8015/

Tuesday, July 19, 2022

जलविद्युत आयोजना बने नेपाललाई के हुन्छ फाइदा ?

https://nepalpurbadhar.com/7972/ 

साउन ३, २०७९

हालसम्म आधिकारिक अध्ययन नभएपनि जलविद्यु्त विज्ञ स्वर्गीय हरिमान श्रेष्ठले आफ्नो थेसिस लेख्नेक्रममा पत्ता लगाएको ८३ हजार मेगावाटलाई नेपालको कुल उत्पादन क्षमताको रुपमा लिइने गरिन्छ ।

हाइड्रो सोलुसनले एक विश्वविद्यालयसँगको सहकार्यमा गरेको अध्ययनले पानीको अधिकत्तम उपयोग गरेमा नेपाल २ लाख मेगावाटसम्म उत्पादन हुन सक्ने देखाएको छ । तर ठूला जलविद्युत आयोजनाहरुको पहिचान भएको लामो समयसम्म पनि बन्न सकेका छैनन भने १११ बर्षको लामो इतिहासमा नेपालले २२ सय मेगावाटको हाराहारीमा मात्र जलविद्युत उत्पादन क्षमता पुगेको छ ।

३ हजार मेगावाट निर्माणाधीन तथा ८ हजार मेगावाट बराबर उत्पादनको लागि तयारी गरिरहेको छ तर यसमा भने ढिलाई भएको छ । बर्षामा ३६४ मेगावाटसम्म विद्युत निर्यात गरिरहेको नेपाल विद्युत प्राधिकरणले बिजुली खेर जाने भन्दै विगत तीन बर्षदेखि नदी प्रवाहमा आधारित (आरओआर) आयोजनाको विद्युत खरिद सम्झौता (पीपीए) रोकेको छ भने यही कारणले पछिल्लो समयमा प्राधिकरण स्वयंले भने आयोजना निर्माणको कार्यलाई प्राथमिकता दिएको छैन ।

 एक मेगावाट जलविद्युत आयोजना निर्माण हुँदा यसले रोजगारी र देशको समग्र अर्थतन्त्रमा कति योगदान दिन सक्छ भन्ने विस्तृत अध्ययन त भएको छैन तर विशेष गरी राजस्व र रोजगारीबारे भएका अध्ययनले भने देशले ठूलो फाइदा लिन सक्ने देखाएको छ ।

सरकारले २०६५ सालमा निर्माण गरेको दश बर्षीय जलविद्युत विकास योजना तर्जुमा कार्यदलले एक हजार मेगावाट विद्युत उत्पादन गर्दा व्यवस्थापक, इन्जिनियर, सुपरीवेक्षक, फोरमेन, दक्ष कामदार र कामदारी गरी ३० हजारले रोजगारी पाउन सक्ने देखाएको छ । हालै निर्माण सम्पन्न आयोजनाहरुलाई आधार मानेर नमूना रुपमा विश्लेषण गरी जाडे कन्सल्र्टले गरेको अध्ययनले तीन हजार मेगावाट सके जलविद्युत आयोजनाको तीन बर्षे निर्माण अवधिमै ४१ हजार ४ सय ९० रोजगारी पाउने र यसबाट उनीहरुले १४ लाख बराबरको आम्दानी गर्न सक्ने अध्ययनले देखाएको छ ।

अध्ययनले ७२ अर्ब बराबरको कर र राजस्व सरकारले पाउने देखाएको छ । अध्ययन अनुसार, ३ हजार मेगावाट आयोजना बनाउँदा आयोजनाले भन्सार वापत २ अर्ब ९३ करोड ५८ लाख, भ्याटवापत ४७ अर्ब १३ करोड ३४ लाख, आपुर्तिकर्ता ट्याक्स वापत १३ अर्ब ८८ करोड १७ लाख र तलब कर वापत ८ अर्ब ८९ करोड २८ लाख रुपैयाँ सरकारलाई तिर्नेछ ।

अध्ययनकै आधारमा एक मेगावाट जलविद्युत निर्माण हुँदा सरकारले प्रत्यक्ष रुपमा मात्र २ करोड ४० लाख बराबरको कर र राजस्व पाउँछ भने २ करोड ४ लाख बराबर कमाउने गरी कम्तीमा तीन बर्ष १४ हजार जनाले प्रत्यक्ष रोजगारी पाउँछन् । यसको आधारमा नेपालले १० हजार मेगावाट उत्पादन गरिसक्दा प्रत्यक्ष रुपमा साढे चार खर्ब राजस्व र कर देशले पाउँछ भने १ लाख ४० हजारले प्रत्यक्ष रोजगारी पाउँछन् । अहिले २०८५ भित्र १० हजार मेगावाट मेगावाट बनाउने लक्ष्य राखेको छ ।

‘यति धेरै इन्जिनियरहरु, निर्माण र उत्पादन कम्पनीहरु, लगानी गर्ने बैकहरु, यसको सेवामा लाग्ने व्यवसायीहरु तयार भैसके, अब बिजुली नबनाउने हो भने उनीहरुको अवस्था के हुने, के उनीहरुलाई फेरि जागिर खान विदेश जाऊ भन्ने हो ।’

 

अधिकांश जलविद्युत आयोजना विकट क्षेत्रहरुमा बढ्ने हुनाले यसले सामाजिक विकाससँगसँगै सडक, पुल, स्वास्थ्य स्कूल, स्थानीय विकास कार्यक्रम लगायत काममा ठूलो सहयोग पुग्ने स्वतन्त्र ऊर्जा उत्पादकहरुको संस्था नेपाल (इपान) का सल्लाहकार कुमार पाण्डे बताउँछन् । ‘तत्कालीन जलस्रोत मन्त्री शैलजा आचार्यसँग ५/१० मेगावाटका जलविद्युत आयोजनाहरु निर्माणका लागि निजी क्षेत्रलाई उत्पादन गर्ने अनुमति दिनुस भनेर मागेका थियौ तर निजी क्षेत्रले मात्र धेरै उत्पादन गरिसकेको छ, देशले पनि बिजुलीसँगै राजस्व, कर र अरु धेरै पाएको छ ।’–अहिले बिजुली नबन्दा के हुन्छ भनेर प्रश्न गर्नुपर्ने बेला आएको बताउँदै उनी भन्छन्– ‘यति धेरै इन्जिनियरहरु, निर्माण र उत्पादन कम्पनीहरु, लगानी गर्ने बैकहरु, यसको सेवामा लाग्ने व्यवसायीहरु तयार भैसके, अब बिजुली नबनाउने हो भने उनीहरुको अवस्था के हुने, के उनीहरुलाई फेरि जागिर खान विदेश जाऊ भन्ने हो ।’

भारतमा विद्युत विक्रीको सम्भावना देखिएको र जलविद्युत उत्पादनले देश र जनता दुवैलाई धेरै फाइदा हुने हुनाले सरकारले अब थप बिजुली नबनाऔ भन्ने सोच त्याग्नुपर्ने उनी बताउँछन् ।

‘सरकारले जलविद्युत विकासले सामाजिक तथा आर्थिक विकासमा ठूला योगदान दिने हुनाले जलविद्युत विकासलाई प्राथमिकतामा राखेको छ ।यही कारण जलविद्युत उत्पादन बढ्दो छ र निर्माणमा पनि धेरै आयोजना जान लागिरहेका छन्।’

 

ठूला जलविद्युत आयोजना बनेमा यसले सरकारलाई राजस्व र करसँगै बाढी नियन्त्रण, सिञ्चाई, खानेपानी, मनोरञ्जन, आयआर्यजन जस्ता बहुआयमिक फाइदा पुग्नेछ । ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिञ्चाई मन्त्रालयका सह–सचिव एवं प्रवक्ता मधु भेटुवाल पछिल्लो समयमा ऊर्जा व्यापार समेत सुरु गरेकोले यसले रोजगारी, अर्थतन्त्रमा योगदानसँगै आयात घटाउन र विदेशी मुद्रा भण्डारमा पनि सहयोग पुर्याउने बताउँछन् । ‘सरकारले जलविद्युत विकासले सामाजिक तथा आर्थिक विकासमा ठूला योगदान दिने हुनाले जलविद्युत विकासलाई प्राथमिकतामा राखेको छ ।’–उनी भन्छन्–‘यही कारण जलविद्युत उत्पादन बढ्दो छ र निर्माणमा पनि धेरै आयोजना जान लागिरहेका छन् ।’

जलविद्युत विकासले आर्थिक र सामाजिक मात्र नभई, ऊर्जा, खाद्य र स्वास्थ्य सुरक्षाका साथै वातावरण संरक्षणमार्फत देशकै सुरक्षा बढाउने विभिन्न अध्ययनले देखाएको छ ।

आजको एक्काइशौ शताब्दीमा नवीकरणीय ऊर्जाको सबैभन्दा महत्वपूर्ण स्रोतको रुपमा जलविद्युतलाई मानिने गरिएको छ । सन् २०१९ को अध्ययनले विश्वभरको कुल ऊर्जा उत्पादनमध्ये जलविद्युतबाट १८ प्रतिशत उत्पादन हुने गरकेोमा २०२० मा १७ प्रतिशत र २०२१ म १५ प्रतिशतमा झरेको छ तर संयुक्त राष्ट्र संघले सन २०३० भित्र सबैलाई स्वच्छ ऊर्जा पुर्याउने र सन् २०५० भित्र जिरो इमिसन बनाउने लक्ष्य राखेको छ । यो लक्ष्य पूरा गर्न कम्तीमा ४० प्रतिशत जलविद्युत उत्पादनमा वृद्धि हुनुपर्ने र प्रत्येक बर्ष ४ प्रतिशतले जलविद्युत उत्पादन वृद्धि हुनुपर्ने भएपनि हाल २ प्रतिशत मात्र रहेको विभिन्न अध्ययनले देखाएको छ ।

जलविद्युतका फाइदाहरु

देशलाई फाइदा

  • राष्ट्रिय सुरक्षा
  • ऊर्जा सुरक्षा
  • खाद्य सुरक्षा
  • स्वास्थ्य सुरक्षा
  • वातावरण संरक्षण
  • राजस्व र कर वृद्धि
  • पर्यटनमा वृद्धि
  • बाढी नियन्त्रण
  • सिञ्चाई
  • आयात न्यूनीकरण
  • निर्यातमार्फत डलर आम्दानी

जनतालाई फाइदा

  • बिजुली उपलब्धता
  • रोजगारी
  • गाउँमा विकास
  • सिञ्चाई सुविधा
  • खानेपानी उपलब्धता
  • उद्योग व्यवसाय सञ्चालन

Sunday, July 17, 2022

स्थानीयको उत्साहले सुनकोसी-३ मा लगानी गर्न हौसला बढाएको छ: राजदूत चौधरी

https://nepalpurbadhar.com/7806/

 काठमाडौं । नेपालका लागि बंगालादेशका राजदूत सलाहुद्दिन नोमान चौधरीले ६८३ मेगावाटको सुनकोसी–३ जलाशय जलविद्युत आयोजना निर्माणबारे नेपाल सरकारसँग छलफल भइरहेको बताएका छन् । स्थलगत भ्रमण गर्न बुधबार रामेछापको लुभुघाट पुगेका राजदूत चौधरीले बंगलादेशको समेत लगानी रहने आयोजना निर्माणका सम्बन्धमा सरकारसँग छलफल तथा परामर्श भइरहेको बताएका हुन् ।

आयोजना स्थल पुगेर स्थानीयको उत्साह देखेपछि लगानीका लागि थप वातावरण सृजना भएको अनुभुत गरेको उनले बताए । ‘स्थानीय राजनितिक दल एवं स्थानीयबासीको आयोजना प्रतिको प्रतिबद्धता देखेर म निकै उत्साहित भएको छु,’ उनले भने, ‘यो माहोलले हामीलाई पनि लगानीका लागि उत्साहित बनाएको छ ।’

उनले नेपाल र बंगालादेशबीच व्यापार, पर्यटन र कृषिमा सहकार्य सहकार्य हुँदै आएकोमा अब विद्युत उत्पादन तथा खरिद–बिक्रीमा पनि सहकार्य थपिन लागेको बताए । यहाँ उत्पादन भएको विद्युत बंगालादेश पुर्याउँदा नेपालको मात्र नभइ बंगालादेशको समृद्धिमा पनि ठूलो योगदान पुग्ने उनको भनाइ छ ।

विद्युत विकास विभागका महानिर्देशक सन्दिपकुमार देवले रामेछाप र काभ्रे जिल्लाको सीमा पर्ने लुभुघाटमा सुनकोसी–३ जलाशय जलविद्युत आयोजनाको बाँध निर्माण गरिने जानकारी दिए । नेपाल विद्युत प्राधिकरणका कार्यकारी निर्देशक कुलमान घिसिङले आयोजना भारतको समेत संलग्नतामा निर्माण गर्न सकेमा अझै राम्रो हुने सुझाव दिए ।

उनले बंगालादेशसँगै भारतको लगानी ल्याउँन सकेमा यसलाई त्रिवेणी आयोजना बनाउन सकिने बताए ।उनले स्थानीयबासीले विना अवरोध सहयोग गरेको खण्डमा चाँडै निर्माण गर्न सकिने बताए । ‘यो आयोजना बूढीगण्डकी भन्दा धरै आकर्षक छ । कम क्षति र कम प्रभावित रहेने हुँदा आयोजना चाँडै सम्पन्न गर्न सकिने अहिलेसम्मको अध्ययनले देखाएको छ,’ उनले भने,‘सम्बन्धित सरोकारवाला सबैको सहयोग रहेमा अबको केही वर्षमा आयोजना तयार गर्न सकिन्छ ।’

घिसिङले नेपाल र बंगालादेशबीचको सहकार्यमा निर्माण हुन लागेको आयोजनाबाट धेरै उत्साहित रहेको बताए । उनले यो आयोजना विद्युत उत्पादनका लागि मात्र नभएर पर्यटनका लागि पनि उक्तिकै महत्त्वपूर्ण हुने धारणा राखे ।

आयोजना प्रमुख सुवास थपलियाले २०७४ सालदेखि आयोजनाको अध्ययन भइरहेको बताए । उनले अहिले विस्तृत अध्ययनको काम भइरहेको जानकारी दिए ।

नेकपा माओबादीका पोलिटब्युरो सदस्य युवराज चौंलागाईं, नेपाली काँग्रेस रामेछापका पूर्व जिल्ला सभापति रामचन्द्र खड्का, आयोजनाको प्रभावित क्षेत्र रामेछापको सुनापति गाउँपालिकाका अध्यक्ष ठूलोकान्छा तामाङलगायतले आयोजना निर्माणका लागि पहल तथा सहयोग गर्ने प्रतिबद्धता जनाए । उनीहरूले विकास निर्माणको काम कुनै दल विशेषको मात्रै नहुने हुँदा आयोजना निर्माणमा सबैले सहयोग गर्नुपर्नेमा जोड दिए ।

राजदूत चौधरी विद्युत विकास विभागका महानिर्देशक देव, प्राधिकरणका कार्यकारी निर्देशक घिसिङ, उपकार्यकारी निर्देशक प्रदीपकुमार थिके, विद्युत व्यापार विभाग प्रमुख प्रबल अधिकारीसँगै आयोजना स्थलको भ्रमणमा गएका थिए । उनीसहितको टोलीलाई स्थानीयबासीले बाजागाजा बजार भव्य स्वागत गरे ।

सुनकोसी–३ आयोजना सर्वप्रथम जापानी सहयोग नियोग (जाइका) ले सन् १९८५ मा पहिचान गरेको थियो । यो आयोजनाको बाँधको उचाई १८० मिटर हुने अध्ययनले देखाएको छ । चौडाइ ५ सय मिटर रहेनेछ ।

आयोजना निर्माण गर्दा लुभुघाटबाट ४५ किलोमिटर टाढा सिपाघाट हुँदै बलेफीसम्म प्रभावित हुनेछ । करिब १५ सय ६५ घरधुरी विस्थापित हुने देखिन्छ । अध्ययन अनुसार आयोजना निर्माण हुँदा वार्षिक २ अर्ब ३५ करोड युनिट विद्युत उत्पादन गर्न सकिनेछ ।

संयुक्त पश्चिम सेती आयोजना अघि बढाउन वार्ता सुरु

https://nepalpurbadhar.com/7747/

 काठमाडौ । १२ सय मेगावाटको संयुक्त पश्चिम सेती जलविद्युत आयोजना निर्माणका लागि वार्ता सुरु भएको छ । सेती नदी–६ र पश्चिम सेती जलविद्युतलाई एकीकृत गरी निर्माण गरिएकोसंयुक्त पश्चिम सेती आयोजना अघि बढाउनका लागि लगानी बोर्डद्धारा गठित समिति र निर्माणको जिम्मा पाएको भारतीय सरकारी कम्पनी नेशनल हाइड्रो इलेक्ट्रिकपावर कर्पोरेसन (एनएचपीसी)का प्रतिनीधिबीच वार्ता सुरु भएको हो ।

वार्ताको नेतृत्व लगानी बोर्डका तर्फबाट प्रमुख कार्यकारी अधिकृत एवं वार्ता समितिको संयोजक शुशील भट्ट तथा भारतीय कम्पनीको तर्फबाट कम्पनीका प्राविधिकतर्फका निर्देशक यमुना कुमार चौबे र वित्तियतर्फको निर्देशक राजेन्द्र गोयलले गरेका थिए ।

समितिले भारतीय कम्पनीसँग वार्ता गरी समझदारीका लागि मस्यौदा तयार पार्नेछ । समितिका सदस्य–सचिव सागर गौतमले आयोजना अघि बढाउनका लागि भएको पहिलो बैठकमा आयोजनाको हालको अवस्था तथा आगामी दिनमा गर्ने कार्यहरुबारे छलफल भएको जानकारी दिए । ‘पहिलो बैठकमा एक आपसमा चिनजानका साथै आयोजनाको अहिलेको विवरण र अवस्थाबारे छलफल भयो ।’–उनले भने–‘अब फेरि बैठकहरु बसेर यसको मस्यौदा तयार गर्नेछौ ।’

लगानी बोर्डले यस अघिका आयोजनाहरुको लागि समझदारीपत्रको मस्यौदा तयार गरिसकेकोले यसकै आधारमा छलफल अघि बढेको बोर्डले जनाएको छ । स्रोतका अनुसार, आयोजनाको विस्तृत अध्ययन प्रतिवेदन (डीपीआर) र यसको लागतको पुनरावलोकन, वित्तिय व्यवस्थापन लगायतका लागि दुई बर्ष लाग्ने सक्ने गरी भारतीय पक्षले प्रस्ताव गरेको छ ।

भारतीय पक्षले दुवै आयोजालाई संयुक्त रुपमा अघि बढाउनका लागि प्रस्ताव गरेपछि जेठ २३ मा बसेको ५१ औं लगानी बोर्ड बैठकले भारतीय सरकारी कम्पनी एनएचपीसी लिमीटेडलाई विकास र निर्माणका लागि दिन मन्त्री परिषदमा लैजाने निर्णय गरेको थियो । सोही प्रस्ताव अनुसार ६ असारमा मन्त्री परिषदले पश्चिमसेती र सेती नदी–६ लाई भारतीय कम्पनीलाई दिने निर्णय गरिसकेको छ ।

मन्त्री परिषदले वार्ता गरी आयोजना अघि बढाउन लगानी बोर्डलाई जिम्मा दिए लगत्तै बोर्डले भारतीय कम्पनीसँग वार्ता गरी समझदारीपत्रको मस्यौदा तयार गर्नका लागि प्रमुख कार्यकारी अधिकृत भट्टको संयोजकत्वमा समिति गठन गरेको थियो ।

संयुक्त पश्चिम सेती आयोजना निर्माण भएमा नेपालको अर्थतन्त्रलाई १ खर्ब ६७ अर्ब बराबरको रोयल्टी र करको योगदान हुने लगानी बोर्डले गरेको प्रारम्भिक अध्ययनले देखाएको छ । कम्तीमा निर्माणका लागि ६ देखि ८ वर्ष लाग्ने आयोजनाबाट प्रत्यक्ष र अप्रत्यक्ष गरी करिब ५० हजारभन्दा बढीले रोजगारी पाउनेछन् भने विकट क्षेत्रमा सडक पूर्वाधार निर्माण हुनेछ ।

सन् १९९० अर्थात ३२ बर्ष अघि ७५० मेगावाटको पश्चिमसेती जलविद्युत आयोजना निर्माणको लागि तत्कालीन जलस्रोत मन्त्रालय र अष्ट्रेलियन कम्पनी स्मेकबीच समझदारीपत्रमा हस्ताक्षर भएको थियो । सन् १९८०/०८१ मै फ्रेन्चकम्पनीले अध्ययन गरेको आयोजना निर्माणका लागि सरकारले स्मेकसँग सन् १९९७ मा त परियोजना परियोजना सम्झौता पनि गरेको थियो तर आयोजनाको निर्माण काम अघि बढेन ।

सम्झौता अनुसारको वित्तिय व्यवस्थापन गर्न नसकेपछि सन् २०११ स्मेक बाहिरियो । २१ बर्ष स्मेकले होल्ड गरेको सो आयोजनालाई फेरि सन् २०१२ मा लगानी बोर्डले चाइना थ्री गर्जेज इन्टरनेशनल कर्पोरेसन (सीटीजीआई) सँग समझदारीपत्रमा हस्ताक्षर गरी दियो । ७ बर्षपछि फेरि आयोजना लगानी बोर्डमै फर्कियो । तीन बर्षदेखि लगानी बोर्डमै कसरी लगाउने जुटाउने भनेर छलफलमै रहेको तथा लगानी सम्मेलनमा सोकेसको रुपमा प्रस्तुत गरेर पनि अघि बढ्न नसकेको आयोजना भारतीय कम्पनीले लिएसँगै गति लिने संकेत देखिएको छ ।

जलविद्युत पर्यटनको सम्भावना बोकेको सुनापतिमा रमाउँदै बंगलादेशी राजदूत चौधरी

https://nepalpurbadhar.com/7848/

 काठमाडौ । बुधबार बंगलादेशले लगानीका लागि चासो देखाएको ६८३ मेगावाटको सुनकोशी–३ जलविद्युत आयोजनाको अवलोकनका लागि नेपालका लागि बंगालादेशका राजदूत सलाहुद्दिन नोमान चौधरी पुगेका थिए ।

विद्युत विकास विभागका महानिर्देशक संजीव देव, उपमहानिर्देशक संजय ढुंगेल, ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिञ्चाई मन्त्रालयका सह–सचिव चिरञ्जीवी चटौत, नेपाल विद्युत प्राधिरकरणका कार्यकारी निर्देशक कुलमान घिसिङ, उपकार्यकारी निर्देशक प्रदीप थिके र निर्देशक प्रबल अधिकारीसहित पुगेका उनी आयोजनाको अवलोकनमा मात्र सीमित भएनन । उनी सुनकोशी नदीका साथै यसका आसपासमा रहेका रमणीय दृष्यहरुमा पनि रमाए ।

सिभिल इन्जिनियर समेत रहेका ५३ बर्षीय राजदूत चौधरीले सुनकोशी–३ को बाँध सुनावती गाउँपालिकास्थित लुभुघाटको अवलोकनसँगै तामाङ डफ्फू नाँचमा रमाएका थिए ।

लुभुघाटबाट डहु डाँडा चढ्नेक्रममा त्यहाँबाट देखिएको काभ्रे, रामेपछाप र दोलखा जिल्लाका विभिन्न क्षेत्रको अवलोकनबाट उनी प्रभावित भए । प्राकृतिक रुपमा रमणीय सो क्षेत्रमा रमाएका उनले भने–‘यहाँ त जलविद्युत मात्र बन्दैन, यो त जलविद्युत पर्यटनको ठूलो सम्भावना छ, नेपालले यस्ता रमणीय ठाउँबाट अर्बौ डलर कमाउन सक्छ ।’

राजदूत चौधरी रमणीय क्षेत्रको अवलोकनसँगै त्यो क्षेत्रको फोटो आफ्नो मोबाइलमा कैद गर्न पनि व्यस्त थिए । उनले सो क्रममा परम्परागत घरमा पुगेर स्थानीयबासीसँग फोटो खिच्दै घुलमिल पनि भ्याए ।

उनी डहु माध्यामिक विद्यालयमा पुगेर कार्यक्रममा सहभागी हुनुका साथै विद्यार्थीहरुसँग तस्वीर खिच्न पनि व्यस्त थिए ।

Tuesday, July 12, 2022

जलविद्युत लगानी कम्पनीलाई नोडल एजेन्सीको रुपमा अघि बढाइने

https://nepalpurbadhar.com/7735/ 

असार २७, २०७९

काठमाडौं । जलविद्युतको स्वपुँजी (इक्वेटी) र ऋण लगानी गरिरहेको जलविद्युत लगानी तथा विकास कम्पनीले सरकारको जलविद्युत विकासको लक्ष्य पूरा गर्न प्रमुख सहयोगी संस्था (नोडल एजेन्सी) को रुपमा अघि बढाइने भएको छ ।

कम्पनीको ११ औ साधारणसभामा भावी कार्यदिशा र गन्तव्यबारे जानकारी दिँदै प्रमुख कार्यकारी अधिकृत अर्जुन गौतमले आन्तरिक तथा वाह्य स्रोत परिचालनको माध्यमबाट सरकारी, सार्वजनिक एवं निजी क्षेत्रबाट प्रवद्धिर्त जलविद्युत आयोजनाहरुको वित्तिय व्यवस्थापनका लागि नोडेल एजेन्सीको काम गर्ने कम्पनीको कार्यदिशा रहेको जानकारी दिए ।

वैदेशिक रोजगारीमा गएका नेपालीको लगानीमा निर्माण अघि बढाउन लागिएको जलविद्युत आयोजनाहरुलाई प्राथमिकता दिने बताउँदै गौतमले ठूला आयोजनाहरुमा कम्पनीले पुँजी परिचालन गर्ने जानकारी दिए ।

कार्यक्रममा बोल्दै ऊर्जा, जलस्रोत तथा सिञ्चाई मन्त्रालयका सचिव शुशील तिवारीले संकटकालको बेला जन्मिएको कम्पनीले जलविद्युतको लगानी र विकासमा ठूलो योगदान दिनुपर्ने बताए ।

कानुन मन्त्रालयका सचिव उदय सापकोटाले जलविद्युत लगानीमा रहेको खाडल पुर्नका विशेष गरी स्वपुँजी लगानीमा कम्पनी केन्द्रित हुनुपर्ने बताउँदै लगानी वृद्धिलाई मुख्य लक्ष्य राख्निुपर्ने बताए ।

पुर्व ऊर्जा सचिव देवेन्द्र कार्कीले विगतमा कम्पनीलाई नेपाल इन्फ्रास्टक्चर बैकसँग मर्जका लागि अघि बढाएकोमा यसको बेग्लै महत्व रहेकै कारण गर्न नदिएको बताउँदै कम्पनीले बढीभन्दा बढी लगानी गरेर नाफा कमाउनुपर्ने र जनताको सेयर लगानी रहेकोले उनीहरुप्रति जवाफदेही हुनुपर्ने बताए ।

कार्यक्रममा कम्पनीका उपमहाप्रबन्धक अरुण रजौरिया, जलविद्युत प्रवद्र्धक टेकनाथ आचार्य लगायतले जलविद्युत लगानीको परिचालन र व्यवस्थापनमा कम्पनीको भूमिका महत्वपूर्ण रहेको बताए ।

कार्यक्रममा कम्पनीले १३ वटा जलविद्युत् आयोजनामा १५ अर्ब ७३ करोड कर्जा लगानीको प्रतिवद्धता गरेको र हालसम्म ६ अर्ब ७७ करोड लगानी भइसकेको जानकारी दिएको थियो ।

कम्पनीका अनुसार, हाल कम्पनीसँग २२ अर्ब ९० करोड वित्तिय स्रोत रहेकोमा ७ अर्ब ६९ करोड ऋण लगानी, २ अर्ब ६८ करोड सेयर लगानीमा, ११ अर्ब ३१ करोड वाणिज्य बैकहरुमा निक्षेपको रुपमा तथा बाँकी चल अचल सम्पत्तिको रुपमा रहेको जनाएको छ ।