Thursday, July 30, 2015

बुढीगण्डकीलाई गतिशील आर्थिक केन्द्र बनाउन प्रस्ताव


भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, १३ साउन
बहुचर्चित १ हजार २ सय मेगावाटको बुढीगण्डकी जलाशययुक्त जलविद्युत् आयोजनालाई बहुउद्देश्यीय ढंगले उपयोग गरी मुलुकको गतिशील आर्थिक केन्द्रको रूपमा विकास गर्न प्रस्ताव गरिएको छ ।

बुढीगण्डकी विकास समितिका अध्यक्ष डा. लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाले बुढीगण्डकी कोरिडोर विकास प्राधिकरणसम्बन्धी अवधारणा अघि सार्दै गतिशील आर्थिक केन्द्रको रूपमा विकास गर्ने प्रस्ताव अघि सारेका हुन् ।
‘पुष्पलाल मध्य पहाडी लोकमार्गले छुने, पोखरा–चितवनजस्ता पर्यटकीय क्षेत्र तथा उत्तर र दक्षिणको बिचमा पर्ने बुढीगण्डकी कोरिडोरलाई नेपालको एक महŒवपूर्ण आर्थिक केन्द्रको रूपमा विकास गर्ने सम्भावना प्रशस्त छ, यसका लागि यो अवधारणा अघि बढाएको हुँ,’ देवकोटाले राजधानीसँग भने, ‘बुढीगण्डकीलाई बहुउद्देश्यीय आयोजनाको रूपमा अघि बढाएर बहुउपयोगमा ध्यान दिए मुलुकको आर्थिक समृद्धिमा समेत महŒवपूर्ण योगदान दिन्छ ।’
प्राधिकरण गठन गरेर बहुउपयोगी रूपमा बुढीगण्डकी कोरिडोरलाई अघि बढाउन सके १२ सय मेगावाटको जलाशययुक्त आयोजनासँगै यस क्षेत्रलाई पर्यटकीय केन्द्रका साथै जलाशय वरिपरि आधुनिक बस्ती र यातायात सञ्जाल विकास गर्न सकिने अवधारणामा
उल्लेख छ ।
बुढीगण्डकी कोरिडोरमा बसोवास गर्ने नागरिकका लागि चाहिने भौतिक तथा सामाजिक पूर्वाधार विकासका साथै बंैकिङ, बन्द व्यापारजस्ता आर्थिक केन्द्रहरूको स्थापना र विकास गरी युवा वर्ग रोजगारी प्रवद्र्धन कार्यक्रम अघि बढ्न सक्ने देवकोटाको अवधारणामा उल्लेख छ । बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजनाको जलाशयमा सञ्चित पानीलाई बहुउपयोगमा ल्याउने, पानीजन्य तथा अन्य उद्योगहरू खोल्न प्रोत्साहन गर्ने, एकीकृत जलाधार विकास कार्यक्रम सञ्चालन गर्नेजस्ता योजना पनि अघि सारेका छन् ।
सरकारले विकास समितिमार्फत अघि बढाउन लागेको बुढीगण्डकीलाई कम्पनीमार्फत निर्माण गर्नुपर्ने उल्लेख गर्दै उनले अवधारणामा पुनर्वास योजना यथाशीघ्र तयार गरी लागू गर्नुपर्ने तथा जलाशययुक्त आयोजना बनाउन आवश्यक रकम, नेपाली श्रम र सीपको अधिकतम उपयोग गरी निर्माण गर्न सकिने बताएका छन् । आठ वर्षका लागि आवश्यक सो रकम सरकारबाट प्रतिवर्ष २० अर्बका दरले १ खर्ब ६० अर्ब, आयोजनाका प्रभावित जनताको जग्गाको मुआब्जा एवं नगदबापत र गोरखा, धादिङ, नुवाकोट, चितवन र नवलपरासीका जनाताबाट सेयरबाट २०÷२० अर्ब तथा आयोजनामा कार्यरत कर्मचारी, मजदुर र स्थानीय निकायको सेयरबाट ५÷५ अर्ब रुपैयाँ लगानी जुटाउन सकिने उल्लेख छ । त्यसैगरी, नेपालका वित्तीय संस्थाहरूबाट वर्षको ५ अर्बको दरले ४० अर्ब, विप्रेषणबाट प्राप्त रकममध्ये कुलको १ प्रतिशतका दरले बर्सेनि १० अर्बका दरले ८० अर्ब, गैरआवासीय नेपाली (एनआरएन) बाट ५ अर्ब तथा नपुगेमा १५ अर्बजति ऋणमार्फत जुटाएर आयोजना बनाउन सकिने अध्यक्ष देवकोटाको अवधारणामा उल्लेख छ । अवधारणामा भूकम्पबाट यथाशीघ्र पुनर्वास र पुनःस्थापनका लागि चालू वर्ष र आगामी वर्षका लागि ३०÷३० अर्ब रकम जरुरी भएको उल्लेख छ । तर, यस वर्ष सरकारले ३ अर्ब २९ करोड रुपैयाँ सो आयोजनाका लागि बजेट विनियोजन गरेको छ ।
बुढीगण्डकी कोरिडोर पर्यटन विकास बोर्ड गठन गरी जलाशयमा डुंगा खियाउने, स–साना जहाज चलाउने, पृथ्वी राजमार्गबाट बाँध स्थलसम्म सटल बस सेवा, काठमाडौंको नागढुंगाबाट जलाशय नजिकको उपयुक्त स्थानसम्म केबुलकार सञ्चालन, ग्रिन एरियामा रिसोर्ट, पार्क, पिकनिक स्थलको निर्माण, यसको वरिपरिका क्रियाकलाप तथा नजिकका हिमालहरू देख्न सकिने स्थानमा ‘भ्यु टावर’ निर्माणको व्यवस्था गरेर पर्यटकीय क्षेत्रको रूपमा विकास गर्न सकिने पनि अवधारणामा उल्लेख छ ।
भीमसेन थापा, लखन थापाको जन्मस्थलको पुनर्निर्माण र उनीहरूले बनाएका सत्तल, पाटीपौवाको संरक्षण गर्ने, ऐतिहासिक संग्रहालय (म्युजियम) बनाएर राख्ने, जलाशय बाहिरका मठ–मन्दिर, गुम्बा, मस्जिदलाई संरक्षण गर्ने, पानीभित्र पर्ने यस्ता धार्मिक स्थल एवं धरोहरलाई नजिकको स्थानमा पहिलेको जस्तै आकृतिको बनाएर राख्नेजस्ता कार्यले पर्यटन क्षेत्रको रूपमा बुढीगण्डकी कोरिडोरको विकास गर्न सकिने उनको तर्क छ ।
मनासलु, गणेश हिमालजस्ता एडभेन्चर पर्यटनका क्षेत्रसँग यस क्षेत्रलाई जोड्ने, पर्यटकीय पदमार्ग निर्माण गर्ने, यो क्षेत्र रमणीय हुने भएकाले खेलकुद, शैक्षिक एवं स्वास्थ्य पर्यटनको सम्भाव्य विकासमा लाग्नेजस्ता कार्य अघि बढाउनुपर्ने पनि उनले अवधारणामा उल्लेख गरेका छन् ।
१ सय वर्षका लागि आधुनिक बस्तीहरू बसाउने उल्लेख गर्दै ४ लाख जनसंख्यालाई लक्षित गरी योजनाबद्ध बस्ती विकास योजना अघि बढाउनुपर्ने अवधारणामा उल्लेख छ । बुढीगण्डकीलाई विशेष आर्थिक क्षेत्रको विकास गर्नुपर्ने उल्लेख गर्दै देवकोटाले बंैकिङ तथा सपिङ सेन्टरहरू स्थापना गर्ने बताएका छन् । बुढीगण्डकी कोरिडोरभित्र मुलुक र र विदेशमा व्यापारका लागि नेसनल ट्रेड सेन्टर, इन्डिया ट्रेड सेन्टरका साथै चाइना ट्रेड सेन्टरजस्ता विशेष व्यापारिक केन्द्रको स्थापना गर्ने पनि उल्लेख छ ।
बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजनाको जलाशयमा सञ्चित पानीलाई बहुउपयोगमा ल्याई चितवन तथा नवलपरासीमा सिँचाइ गर्नुका साथै जल यातायात सञ्चालन, माछापालन तथा तल्लो र माथिल्लो क्षेत्रमा अध्ययन गरेर जलविद्युत् आयोजना बनाउनुपर्ने प्रस्तावमा उल्लेख छ । मिनरल वाटर उत्पादन गर्ने उद्योग, आल्मुनियम उद्योग तथा कृषि, फलपूmल, पशु, माछामासु र औषधिजन्य उद्योग स्थापना गर्नुपर्ने प्रस्ताव अघि सारिएको छ ।
यस्तै, अवधारणामा बुढीगण्डकी जलाधार क्षेत्रको संरक्षण गरी भूक्षय हुनबाट रोकेमा यसबाट जलविद्युत् आयोजनाको जलाशयमा आउने सेडिमेन्ट पनि कम हुने र कृषि उत्पादन पनि बढ्ने उल्लेख गरेका छन् ।
बुढीगण्डकीलाई गतिशील आर्थिक क्षेत्र बनाउनका लागि जलविद्युत् विकास कम्पनीका साथै बुढीगण्डकी कोरिडोर बस्ती एवं पूर्वाधार, पर्यटन, आर्थिक र जलस्रोत एवं जलाधार विकास निर्देशनालय बनाउन पनि प्रस्ताव गरिएको छ । सरकारले विकास समितिमार्फत अघि बढाउन लागेको सो आयोजनाको विस्तृत अध्ययन प्रतिवेदन (डीपीआर) अन्तिम चरणमा पुगेको छ ।
आयोजनाका अनुसार विस्तृत डिजाइन, विडिङ डकुमेन्ट निर्माण र वातावरण अध्ययन प्रतिवेदन निर्माण मात्र बाँकी छ । असारभित्रै डीपीआर सम्पन्न हुनुपर्ने भए पनि भूकम्पका कारण पाँच महिना थप लाग्ने देखिएको आयोजनाले जनाएको तर म्याद थप भने गरिसकेको छैन ।
http://www.erajdhani.com/article/0000552001438222245

Wednesday, July 29, 2015

२६ हजार मेगावाट विद्युत् निर्यात गुरुयोजना तयार

२ सय ८४ आयोजना निर्यातयोग्य

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, १२ साउन
छिमेकी राष्ट्र भारतबाट वर्षको १ अर्ब युनिटभन्दा बढी विद्युत् आयात गरिरहेको नेपालले आगामी २० वर्षभित्र २६ हजार मेगावाट विद्युत् निर्यात गर्ने गरी गुरुयोजनाको मस्यौदा तयार गरेको छ । आगामी २० वर्ष (सन् २०३५) भित्र नेपाल र भारतबिच ऊर्जा क्षेत्रको सहकार्यका लागि बनेको संयुक्त प्राविधिक समूहले सो गुरुयोजना तयार गरेको हो ।
विभिन्न ६ नाका हुँदै अन्तरदेशीय प्रसारण लाइन (क्रस बोर्डर ट्रान्समिसन लाइन) बनाएर २६ हजार मेगावाट बराबर विद्युत् निर्यात गर्ने उद्देश्यसहित नेपाल र भारतबिच ऊर्जा क्षेत्रको सहकार्यका लागि बनेको संयुक्त प्राविधिक समूहले आवश्यक अध्ययनपछि सो गुरुयोजना तयार गरेको हो । वर्षांैदेखि नेपालबाट भारतमा विद्युत् निर्यात गरेर नेपाललाई धनी बनाउने सपना देखाइरहेको र आर्थिक वर्ष २०७१÷०७२ मा मात्र नेपालले भारतबाट १ अर्ब ३६ करोड युनिट बराबरको विद्युत् आयात गरिरहेको बेला सरकारले भाषणभन्दा पनि गुरुयोजना निर्माण गरेरै अघि बढ्न लागेकाले यसको कार्यान्वयनमा दुई देश सक्रिय भएमा आगामी दिनमा विद्युत् निर्यातको सम्भावना बलियो देखिएको विज्ञहरूको बुझाइ छ ।
नेपाल र भारतबिच विद्युत् व्यापार सम्झौता (पीटीए) भएपछि विद्युत् निर्यात कार्यान्वयनका लागि भन्दै दुवै देशका संयुक्त प्राविधिक समूहले तयार पारेको गुरुयोजनाको नेपालतर्फको प्रारम्भिक मस्यौदालाई आगामी अक्टोबरभित्र अन्तिम रूप दिएर कार्यान्वयनमा लैजाने योजना सरकारको छ । गत मे महिनामै गुरुयोजनालाई अन्तिम रूप दिनुपर्ने भए पनि दुवै देशको यसबारे हेर्ने निश्चित अधिकारी नतोकिएको र आफ्नो जिम्मेवारीसमेत भ्याउनुपर्ने भएकाले तयारीमा ढिलाइ भएको ऊर्जा मन्त्रालयका सहसचिव एवं प्रवक्ता केशवध्वज अधिकारीले बताए ।
हालै भारतमा भएको सो समूहको बैठकले ६ नाका पहिचानसमेत गरेको छ । समूहले तिन ठुला आयोजना पञ्चेश्वर, कर्णाली चिसापानी र सप्तकोसी बुहउद्देश्यीय आयोजनाको निर्यातका लागि छुट्टै क्रस बोर्डर प्रसारण लाइन बनाउनुपर्ने निष्कर्ष निकाल्दै तीबाहेकका २ सय ८१ जलविद्युत् आयोजनाबाट विद्युत् निर्यात गर्न सकिने गरी गुरुयोजना तयार गरिएको नेपालको तर्फबाट बैठकमा सहभागी विद्युत् विकास विभागका उपमहानिर्देशक नवीनराज सिंहले जानकारी दिए । ‘तिन ठुला आयोजनासहित गरी ४४ हजार मेगावाट विद्युत् निर्यात गर्न सकिने र यीबाहेक २६ हजार मेगावाट बराबर २ सय ८१ आयोजनाबाट विद्युत् निर्यात गर्न सकिने गरी प्रारम्भिक गुरुयोजनाको मस्यौदा बनाएका छांै,’ सिंहले भने ।
समूहले क्रस बोर्डर बनाएर अत्तरिया नाकाबाट १ हजार ५ सय मेगावाट, कोहलपुरबाट १ हजार ५ सय, लम्कीबाट ६ हजार, नयाँ ढल्केबरबाट ५ हजार ५ सय, नयाँ बुटवलबाट ५ हजार ५ सय र न्यु दुहबीबाट ४ हजार मेगावाटभन्दा बढी विद्युत् निर्यात गर्न सकिने पहिचान गरेको हो ।
‘नेपालतर्फको निर्यातको प्रारूप तयार गरिएको छ, अब भारतले तयार गरेपछि यसलाई आगामी सेप्टेम्बरभित्र अन्तिम प्रारूप तयार गरिन्छ र अक्टोबरभित्र सकिन्छ,’ बैठकमा सहभागी नेपाल विद्युत् प्राधिकरणका निमित्त उपकार्यकारी निर्देशक राजीव शर्माले भने । उनका अनुसार अन्तिम प्रारूप नेपाल र भारतबिच रहेको संयुक्त समूहमा बुझाइनेछ भने त्यो समूहले पारित गरेर दुई देशबिचको सचिवस्तरीय स्टेयरिङ कमिटीबाट पारित भएपछि कार्यान्वयनमा आउनेछ । क्रस बोर्डर प्रसारण लाइन बनाउँदा आउन सक्ने कानुनी झन्झटको अन्त्य गरी सहज बनाउनका लागि दुई देशले छुट्टै समूह बनाएका छन् ।
गुरुयोजनालाई अन्तिम रूप दिएपछि सन् २०३५ भित्र नेपाल र भारत दुवैले विद्युत् निर्यातका लागि प्राविधिक रूपमा उपयुक्त आवश्यकताको आधारमा क्रस बोर्डर ट्रान्समिसन लाइन बनाइनेछ । समूहले तयार पारेको गुरुयोजनामा पञ्चेश्वर बहुउद्देश्यीय जलविद्युत् आयोजनाको नेपालतर्फको ३२ सय ४० मेगावाट, कर्णाली चिसापानीको १० हजार ८ सय मेगावाट र ३ हजार ४ सय मेगावाटको सप्तकोसी बहुउद्देश्यीय जलविद्युत् आयोजनाका लागि छुट्टै प्रसारण लाइन बनाउनुपर्ने औंल्याएको छ । २० वर्षका लागि बनाइन लागेको गुरुयोजनामा सन् २०२०÷०२१, सन् २०२५ र त्यसपछि सन् २०३५ भित्र बन्ने निर्यातमूलक जलविद्युत् आयोजनाहरूको पहिचान गरी त्यसको आधारमा अघि बढ्ने गरी गुरुयोजना तयारी गरिने उपमहानिर्देशक सिंहले जानकारी दिए । बैठकमा नेपालको तर्फबाट सिंह, शर्मा र प्राधिकरणका हितेन्द्रदेव शाक्य तथा भारतबाट सेन्टर इलेक्ट्रिसिटी अथोरिटीका रवीन्द्र गुप्ता, पावर ग्रिडका अशोक पाल र पोस्कोका डडवार पन्डा सहभागी थिए । समूहको अर्को बैठक आगामी सेप्टेम्बरभित्र बस्ने र सो बैठकले भारततर्फको गुरुयोजनासमेतलाई समेटेर अन्तिम रूप दिइने योजना छ ।
नाका    मेगावाट
अत्तरिया १५००
कोहलपुर १५००
लम्की ६०००
नयाँ बुटबल ५५००
नयाँ ढल्केबर ५५००
स्रोत ः संयुक्त प्राविधिक समूह
http://www.erajdhani.com/article/0489732001438129619

Tuesday, July 28, 2015

प्रतिस्पर्धाबाट मात्रै जलविद्युत् लाइसेन्स

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, ११ साउन
ऊर्जा मन्त्रालयले प्रतिस्पर्धामार्फत मात्रै जलविद्युत् आयोजनाको लाइसेन्स दिने गरी विद्युत् विधेयक तयार गरेको छ । मन्त्रालयले पहिलो निवेदन दिएकै भरमा लाइसेन्स दिने पुरानो व्यवस्थालाई प्रतिस्थापन गर्दै अब प्रतिस्पर्धामार्फत मात्रै जलविद्युत् लाइसेन्स दिने गरी विधेयक तयार गरेको हो ।
खोला हेरेर लाइसेन्सका लागि निवेदन दिने र पहिलो निवेदन दिनेलाई लाइसेन्स दिनुपर्ने विद्युत्सम्बन्धी व्यवस्थाका कारण खोला ओगटेर बस्ने र जलविद्युत् उत्पादन नभई झन् लोडसेडिङको चरम समस्या बढेपछि यस्तो व्यवस्था गरिएको हो । २०६५ सालमै तयार भएको विधेयकलाई संशोधन र परिमार्जन गर्दै पूर्वजलस्रोत सचिवसमेत रहेका अख्तियारका पूर्वप्रमुख आयुक्त सूर्यनाथ उपाध्यायको विज्ञ समूहले तयार पारेको पछिल्लो विधेयकको मस्यौदामा सर्भे र उत्पादन गरी दुई थरी लाइसेन्स दिने विगतको व्यवस्थालाई समेत हटाएर एकै पटक दिने व्यवस्था गरिएको छ ।
‘मस्यौदामा जलविद्युत्को लाइसेन्स प्रतिस्पर्धामार्फत मात्र दिने व्यवस्था गरिएको छ,’ ऊर्जा मन्त्रालयका सहप्रवक्ता गोकर्णराज पन्थले राजधानीसँग भने, ‘विधेयकमा सर्भे र उत्पादन गरी दुई लाइसेन्स दिने पुरानो व्यवस्थालाई हटाएर एकै पटक उत्पादन अनुमति पत्र दिनुपर्ने व्यवस्था गर्न प्रस्ताव गरिएको छ ।’ नयाँ विधेयकअनुसार अब जलविद्युत् आयोजनाको लाइसेन्स एकै पटक ३५ वर्षका लागि पाउनेछन् । पहिला सर्भे र उत्पादनको लाइसेन्स सोर्सफोर्स र आर्थिक चलखेलका साथै विभिन्न बहानामा म्याद थप्दै जाने प्रवृत्ति बढ्दै जाँदा आयोजना समयमै सम्पन्न नभई उत्पादनको अभावमा अहिले लोडसेडिङ भोग्नुपर्ने अवस्था सिर्जना भएको छ । विधेयकमा मूल्यांकन समितिमार्फत जलविद्युत् परियोजनाबारे परेको प्रस्ताव मूल्यांकन गर्ने उल्लेख छ ।
प्रतिस्पर्धामा बढी निःशुल्क, बढी विद्युत् उपलब्ध गराउने, बढी रोयल्टी दिने, परियोजना कार्यान्वयनबाट अपेक्षाकृत कम वातावरणीय क्षति पु¥याई दिगो विद्युत् विकास र सञ्चालन गर्नेलगायतका आधारमा जलविद्युत् आयोजनाको लाइसेन्स दिने उल्लेख छ । विद्युत्को उत्पादन, प्रसारण, वितरण, निकासी, पैठारी र व्यापार गर्न चाहने कम्पनी वा संगठित संस्थाले अनुमतिका लागि निवेदन दिनुपर्ने उल्लेख गर्दै विधेयकमा प्रतिस्पर्धाका लागि आह्वान नगरिएका १ हजार मेगावाटभन्दा माथिका आयोजनाहरू सरकारको कम्तीमा २५ प्रतिशत इक्विटी (स्वपुँजी) रहने गरी पीपीपी (निजी सार्वजनिक साझेदारी) मोडेलमा विनाप्रतिस्पर्धासमेत लाइसेन्स दिन सकिने उल्लेख छ ।
लाइसेन्स दिँदा एउटा अनुमति पत्र प्राप्त व्यक्तिलाई एकभन्दा बढी कारोबार गर्न नदिइने उल्लेख छ । उत्पादन अनुमति पत्र भए व्यापारिक उत्पादन र अन्य अनुमति पत्र भए व्यापारिक कारोबार प्रारम्भ नभएसम्म त्यस्तो अनुमति पत्र कुनै किसिमले बिक्री–वितरण र हस्तान्तरण हुन नसक्ने व्यवस्था पनि प्रस्तावित विधेयकमा गरिएको छ । विधेयकमा जलविद्युत् आयोजनाको वर्गीकरण गर्नेबारे पनि उल्लेख छ । ‘परियोजना पहिचान गर्दा के–कस्ता आन्तरिक विद्युतीकरण, के–कस्ता परियोजना निकासीका लागि, के–कस्ता निजी क्षेत्रमार्फत र के–कस्ता परियोजना सरकार आफैंले वा पीपीपीमार्फत विकास गरी कार्यान्वयन गर्न सक्ने हो ? सोसमेत उल्लेख गर्नुपर्नेछ,’ विधेयकमा भनिएको छ ।
विधेयकमा अनुमति पत्र प्राप्त व्यक्तिले एक पटक वितरण गरिसकेको विद्युत् सेवा बन्द गर्न नहुने उल्लेख छ । विधेयकमा ऊर्जा दक्षता केन्द्र स्थापना, संरचनाको सुरक्षा, बिमाको व्यवस्था, जलाधिकार तथा पर्यावरणीय संरक्षण, सबै सरोकारवाला निकायसँग समन्वय गर्न एकद्वार समितिको गठन, अनुमति पत्र बहाल रहने अवधिसम्म राष्ट्रियकरण नगरिनेलगायत उल्लेख छन् ।
विधेयकमा जलविद्युत् आयोजनालाई दिइने कर सुविधा, भन्सार सुविधालगायतबारे स्पष्ट पारिएको छ ।
विधेयकमा ग्रामीण विद्युत् कोष तथा ग्रामीण विद्युतीकरण सञ्चालनका साथै १ सय मेगावाटभन्दा बढी विद्युत् उत्पादन गर्नेले प्रभावित स्थानीयवासीलाई निःशुल्क विद्युत् उपलब्ध गराउनुपर्ने उल्लेख छ । विधेयकमा बुहउद्देश्यीय परियोजनामा सरकारले लगानी गर्न सक्ने, विद्युत् संकटकाल घोषणा गर्न सक्ने, विद्युत् विकासका लागि सुरक्षा संयन्त्रको गठन गर्ने, १ हजारभन्दा बढी मेगावाटका निर्यातमूलक आयोजनाको रोयल्टी वार्ताद्वारा निर्धारण गर्न सक्ने उल्लेख छ ।
२०५८ सालमा पहिलो पटक विद्युत् ऐन, २०४९ संशोधनका लागि मस्यौदा बने पनि पारित हुन सकेन । २०६५ सालमा बनेको अर्को विधेयकको मस्यौदा तयार भए पनि त्यो संसद्मा पुगेर थन्कियो भने अहिले पनि त्यही मस्यौदाको परिमार्जन भनेर ऊर्जा मन्त्रालयले समय व्यतीत गरिरहेको संसद्को कृषि तथा जलस्रोत समितिले जनाएको छ । अघिल्लो वर्ष नै ऊर्जा मन्त्रालयले विधेयक संसद्मा प्रस्तुत गर्ने समितिमा प्रतिबद्धता जनाएको थियो । सो समितिले ऊर्जा मन्त्रालयलाई प्रस्तावित विधेयक समितिमा पेस गर्न ६ पटक निर्देशन दिए पनि हालसम्म पेस नगरेको समितिका सभापति गगन थापा बताउँछन् ।
ऊर्जा मन्त्रालयका अधिकारीहरू भने विज्ञ समूहले परिमार्जन गरिरहेको भनेर पन्छँदै आएका छन् । तर, विज्ञ समूहका पूर्वसचिव उपाध्याय भने ऊर्जा मन्त्रालयलाई प्रारम्भिक मस्यौदा दिए पनि सरोकारवालासँगको छलफलमा ढिलाइ गरिरहेको बताउँछन् । ‘हामीले प्रारम्भिक मस्यौदाबारे सरोकारवालाहरूसँग छलफल गर्न भनिरहेका छौं तर मन्त्रालयले ढिलाइ गरिरहेको छ, किन हो थाहा भएन,’ उनले भने । मन्त्रालयका प्रवक्ता केशवध्वज अधिकारी भने विज्ञ समूहले परिमार्जन गरेर ऊर्जा मन्त्रालयलाई पठाएको विधेयकबारे अब छलफल अघि बढाउन लागेको बताउँछन् ।
http://www.erajdhani.com/article/0287432001438042090

Monday, July 27, 2015

‘समग्र विकास गर्ने गरी विधेयक

’काठमाडौं÷रास— कृषि समिति बैठकमा बोल्दै सिँचाइमन्त्री एनपी साउदले सिँचाइ क्षेत्रको समग्र विकास गर्ने गरी विधेयक तयार पारेको र यसबारे सरोकारवाला निकायसँगै सभासद्हरूले दिने सल्लाहसुझाव आफूहरूलाई फलदायी हुने बताए ।
बैठकमा सिँँचाइ सचिव माधव रेग्मीले सिँचाइलाई बुहउद्देश्यीय विकास र बहुउपयोगितालाई ध्यान दिएर विधेयक तयार पारेको जानकारी दिए ।बैठकमा पूर्वजलस्रोत सचिव सूर्यनाथ उपाध्यायले ऐनको उल्लिखित जनसहभागितामा सिँचाइ आयोजनाको मर्मतसम्भार
गर्ने, सहकारीमार्फत अघि बढ्ने, सिँचाइलाई व्यावसायिक र व्यापारीकरण गर्नेजस्ता नयाँ प्रावधान सकारात्मक भएको बताए ।जलस्रोतलाई एकीकृत रूपमा हेर्ने निकाय नहुनु तथा एकीकृत जलस्रोत ऐनको अभावमा समग्र जलस्रोत हेर्ने निकाय नहुनु यस क्षेत्रका लागि चुनौतीका रूपमा रहेको बताए ।
बैठकका अधिकांश सभासद्हरूले सिँचाइ र विधेयक ऐनलाई एकअर्कासँग समन्वय गरी अघि बढाउनुपर्ने बताउँदै ऐनको प्रभावकारी कार्यान्वयनबारे स्पष्ट हुनुपर्ने बताए । बैठकले सरकारले अंगीकार गरेको एकीकृत
जलस्रोत विकास एवं व्यवस्थापन रणनीतिअनुरूप जलस्रोतको अधिकतम, बहुपक्षीय र प्रभावकारी उपयोग गर्ने उद्देश्य पूरा गर्ने गरी आवश्यक कानुनको तर्जुमा गरी सदनमा पेस गर्न सरकारलाई निर्देशन दिने र सोका लागि विशेष पहल गर्न प्रधानमन्त्रीको ध्यानाकर्षण गराउने निर्णय गरेको सभापति गगन थापाले जानकारी दिए । उनले पानीको अधिकतम प्रयोगलाई ध्यान दिएर यससँग सम्बन्धित ऐनहरू बन्नुपर्ने बताए ।
बैठकमा सिँचाइ विभागका महानिर्देशक बेल्बासेले सिँचाइको मर्मतसम्भारका लागि बर्सेनि ६ अर्ब आवश्यक भए पनि ९० करोड मात्र बजेट छुट्याएकाले मर्मतसम्भारमा समस्या परेको बताएका थिए ।
बैठकमा मन्त्रालयले जल उत्पन्न प्रकोप व्यवस्थापन नीति, २०७२ प्रस्तुत गरेको थियो । सो नीति प्रस्तुत गर्दै जल उत्पन्न प्रकोप विभागका निर्देशक निरञ्जनदेव पाण्डेले बाढी र पहिरोको जोखिम हटाउनका लागि नीति केन्द्रित रहेको जानकारी दिए ।समितिले सभासद्हरूले दिएकानिर्देशनलाई समेत समावेश गरी नीतिको परिमार्जनसहित कार्यान्वयनमा लैजान सिँचाइ मन्त्रालयलाई निर्देशन दिएको छ । 
http://www.erajdhani.com/article/0586497001437965212

अब सिँचाइमा पनि निजी क्षेत्र

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, १० साउन
सिँचाइ मन्त्रालयले सिँचाइमा समेत निजी क्षेत्रसँग सहकार्य गर्न सक्ने गरी सिँचाइ ऐन तयार पारेको छ । मन्त्रालयले तयार गरेको सिंचाइसम्बन्धी कानुनलाई संशोधन र एकीकरण गर्न बनेको विधेयकमा नेपाल सरकारले आयोजनाको पहिचान, छनोट निर्माण, कार्यान्वयन, सञ्चालन, मर्मत तथा सम्भार वा व्यवस्थापन पूर्ण रूपमा निजी क्षेत्रलाई समेत दिन सक्ने उल्लेख गरेको छ ।
जलविद्युतमा् निजी क्षेत्रलाई खुला गरेको सरकारले व्यावसायिक र व्यापारिक रूपमा अघि बढाउन मिल्ने गरी सिँचाइ क्षेत्रमा समेत निजी क्षेत्रलाई खुला गर्न लागेको हो । यो विधेयक पारित भएपछि निजी कम्पनीले व्यावसायिक रूपमा सिँँचाइ आयोजनाको अनुमति लिएर निर्माण तथा सञ्चालन गर्न पाउनेछन् ।
विधेयकमा आयोजना आफँैले अध्ययन, पहिचान, छनोट, निर्माण, कार्यान्वयन, सञ्चालन, मर्मत तथा सम्भार वा व्यवस्थापन गर्न चाहने व्यक्तिले प्रचलित कानुनबमोजिम पब्लिक लिमिटेड कम्पनी स्थापना गरी अनुमतिपत्र लिएर आयोजना अघि बढाउन सकिने उल्लेख छ । विधेयकमा सिँचाइ प्रणालीको पहिचान गरेर सरकार आफैँले गर्ने, सार्वजनिक निजी साझेदारी (पीपीपी) मोडेलमा गर्ने र निजी क्षेत्रले गर्नेबारे स्पष्ट प्राथमिकता निर्धारण गरेर गर्नुपर्ने उल्लेख छ ।
विधेयकमा कुनै खास सिँचाइ प्रणाली वा सिँचाइका साथसाथै जलस्रोतको अन्य उपयोग गर्दा व्यावसायिक दृष्टिकोणले सम्भाव्य भएमा नेपाल सरकारले आयोजनाको पहिचान, छनोट, निर्माण, कार्यान्वयन, मर्मतसम्भार, सुधार सञ्चालन वा व्यवस्थापनमा पीपीपी मोडेलमा निजी क्षेत्रसँग सहकार्य गर्ने उल्लेख छ । विधेयकमा सहकार्य गर्दा सरकार र निजी क्षेत्रको स्वपुँजी (इक्विटी) रहने गरी पब्लिक लिमिटेड कम्पनी खडा गरिने उल्लेख गरिएको छ ।
संसद्को कृषि तथा जलस्रोत समितिमा सिँँचाइ विभागका महानिर्देशक माधव बेल्बासेले आइतबार प्रस्तुत गरेको प्रारम्भिक मस्यौदामा कम्पनीमा सरकार स्थानीय जल उपभोक्ता संस्था वा निजी क्षेत्रको तोकिएबमोजिमको अनुपातमा सेयर हुनुपर्ने उल्लेख छ । कसैले पनि अनुमतिपत्र प्राप्त नगरी सिंचाइ प्रणाली विकास गर्न वा सिंचाइको प्रयोजनका लागि जलस्रोतको प्रयोग गर्न वा गराउन नपाइने व्यवस्था गर्दै सिँचाइ प्रणालीको सर्वेक्षण तथा विकास गर्न चाहने व्यक्ति वा संगठित संस्थाले सम्बन्धित विषयको आर्थिक, सामाजिक, प्राविधिक र वातावरणीय अध्ययन प्रतिवेदनसहित निवेदन दिनुपर्ने उल्लेख छ ।
सरकारले विकास गरेको वा अनुमति प्राप्त सिंचाइ प्रणाली वा यो ऐन प्रारम्भ हुँदाका बखत कायम रहेको सिँचाइ प्रणालीमा रहेको उपलब्ध पानीको त्यस्तो प्रणालीबाट सिञ्चित क्षेत्रको सिँचाइ सेवामा प्रतिकूल असर नपर्ने गरी खानेपानी, घरेलु उपयोग, पशुपालन, मत्स्यपालन, जलपरिवहन, जलविहार, विद्युत् उत्पादन वा तोकिएबमोजिमका अन्य प्रयोजनका लागि उपयोग गर्न सकिने विधेयकमा उल्लेख छ । सिँचाइ प्रणालीको संरचना र सोसँग सम्बन्धित जमिन वा अन्य भौतिक निर्माण संरचनाको सिँचाइ वा जलस्रोतको बहुउद्देश्यीय उपयोगको प्रयोजनबाहेक अन्य प्रयोजनका लागि प्रयोग गर्न नपाइने उल्लेख गदैै विधेयकमा नेपाल सरकारले नेपाल राजपत्रमा सूचना प्रकाशन गरी तोकिएको आधार पूरा गरी सिँचाइ सेवा पुगेको क्षेत्र वा सिँचाइ सुविधा उपलब्ध भएको कुनै वा सबै क्षेत्रलाई विशेष सिञ्चित क्षेत्रहरूमा घोषणा गर्न सकिने उल्लेख छ ।
घोषित विशेष सिञ्चित क्षेत्रमा कृषिजन्य उत्पादनबाहेक अन्य कुनै उत्पादन नगरिने उल्लेख गर्दै विधेयकमा सरकारले नेपाल राजपत्रमा सूचना प्रकाशन गरी विशेष सिञ्चित क्षेत्रको जग्गा, घरबास, व्यापार व्यवसाय, शैक्षिक वा औद्योगिक प्रयोजन वा पूर्वाधार संरचनाको निर्माणका लागि प्रयोग गर्न नसकिने गरी रोक लगाउन सकिने उल्लेख गरेको छ । पहिले जलउपभोक्ता समूह गठन गर्ने उल्लेख भएकामा यसलाई व्यापारिक र व्यवसायीकरण गर्ने भन्दै सहकारी गठन गर्न पनि विधेयकमा प्रस्ताव गरिएको छ । सिँचाइ प्रणालीहरूको पहिलो पटक सुदृढीकरणका लागि सिँचाइ जल उपभोक्ता सहकारी संस्थाको गठन गरी त्यस्ता संस्थामार्फत आयोजनाको कार्यान्वयन, सञ्चालन, व्यवस्थापन र सुदृढीकरण गर्न सकिने विधेयकमा उल्लेख छ ।
विधेयकले सरकारद्वारा निर्मित बृहत् सिँचाइ आयोजनाहरूको सम्पूर्ण सिँचाइ प्रणाली वा प्राविधिकहरूमा जटिल संरचनाबाहेकको सिँचाइ प्रणालीको दिगो विकास तथा प्रभावकारी सिँचाइ व्यवस्थापन गर्न वा गराउन, सिँचाइ सेवाबापत सिँचाइ सेवाशुल्क असुलउपर गर्न, आयोजनाको मर्मतसम्भार, सञ्चालन, संरक्षण, व्यवस्थापन गर्न वा गराउन प्रत्येक ठूला वा बृहत् आयोजनाका लागि एक सिँचाइ व्यवस्थापन बोर्ड गठन गर्न सक्ने उल्लेख छ । सम्बन्धित आयोजनाको उपभोक्ता समितिका अध्यक्षसहितलाई यसको जिम्मा दिने पनि विधेयकमा उल्लेख छ । यसबाट उपभोक्ता समितिको अपनत्व बढी आयोजनाको मर्मतसम्भारमा सहयोग पुग्ने आशा मन्त्रालयको छ । विधेयकमा सिँचाइ विकास कोष स्थापना गर्दै यसमार्फत दिगो विकासको
अवधारणा अघि बढाइएको छ ।
यो ऐन प्रारम्भ हुँदाका बखत नेपाल सरकारबाट निर्माण वा विकास भइसकेको वा नेपाल सरकारबाट व्यवस्थित वा यो ऐन प्रारम्भ भएपछि नेपाल सरकारले निर्माण गरेको आयोजना वा सिँचाइ प्रणाली तोकिएको कार्यविधि पूरा गरी कुनै कम्पनी वा जल उपभोक्ता संस्थालाई हस्तान्तरण गर्न प्रस्तावसमेत विधेयकमा गरिएको छ ।
http://www.erajdhani.com/article/0217556001437965311

Sunday, July 26, 2015

ठेकेदारको लापरबाहीले कुलेखानी तेस्रोको निर्माण अन्योलमा

ठेकेदार कम्पनीसँग सम्झौता तोड्ने तयारी

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, ९ साउन
निर्माणाधीन कुलेखानी तेस्रो जलाशययुक्त जलविद्युत् आयोजनाको हाइड्रो मेकानिकल÷इलेक्ट्रो मेकानिकल ठेकेदार कम्पनीका कारण निर्माण अन्योलमा परेको छ ।

२०६८ सालमै निर्माण सम्पन्न हुनुपर्ने १४ मेगावाटको सो जलविद्युत् आयोजना हाइड्रो मेकानिकल÷इलेक्ट्रो मेकानिकलको ठेक्का लिएको चीनको झिजियाङ जिनलुन कम्पनीले काममा ढिलाइ गरेपछि आयोजना निर्माणको काम पछि धकेलिएको हो । झिजियाङ आफैँ उपस्थित नभएर हुलास स्टिल इन्डस्ट्रिजलाई स्थानीय एजेन्टको रूपमा काम गराई कम्पनीले बेवास्ता गर्दै आएको छ ।
झिजियाङको लापरबाहीका कारण इलेक्ट्रो मेकानिकलको काम नगरेपछि कुलेखानी तेस्रोको म्याद पटक पटक थपिँदै आएको छ भने लागत पनि दोब्बर पुग्न लागेको छ । सो ठेकेदार कम्पनीले १४ असार २०७१ भित्र काम सम्पन्न गर्नुपर्ने म्याद थियो । हाइड्रो÷इलेक्ट्रो मेकानिकल ठेकेदार कम्पनीको कामप्रति परामर्शदाता असन्तुष्ट रहँदै आएको छ ।
‘हाइड्रो÷इलेक्ट्रो मेकानिकलको ठेकेदार कम्पनीले काममा ढिलाइ गर्दा मुख्य समस्या देखिएको छ ।’ आयोजना प्रमुख सञ्जीव मल्लले भने, ‘इलेक्ट्रो मेकानिकलको ठेकेदार कम्पनीले काम ढिलाइ गर्दा फेरि म्याद थप्नुपर्ने अवस्था आएको छ ।’ आयोजनाले १६ एप्रिल २०१६ सम्मका लागि म्याद थप्नका लागि नेपाल विद्युत् प्राधिकरण सञ्चालक समितिमा प्रस्ताव पेस भइसकेको छ ।
आयोजनाको सिभिल कार्य ९० प्रतिशत र हाइड्रो÷इलेक्ट्रो मेकानिकलको काम ७० प्रतिशत पूरा भएको छ । ठेकेदार कम्पनी झिजियाङले स्थानीय एजेन्टलाई मात्र छोडेर निर्माणमा लापरबाही गरेपछि आयोजनाले पटक पटक सो कम्पनीले समयमै काम सक्न पत्र पठाइसकेको छ । ‘झिजियाङले लापरबाही गरेर समयमै काम नगरेपछि ठेक्का सम्झौता तोड्नका लागि प्राधिकरणका उच्च अधिकारीहरूलाई पटक पटक अनुरोध गरिसकेका छाँै ।’ कुलेखानी आयोजना एक अधिकारीले भने, ‘ठेकेदार कम्पनीले सबै सामग्री र उपकरण झारिसकेकोले अब ठेक्का तोड्दा हुन्छ भनेर तयारी पनि गरिरहेका छाँै ।’ उनका अनुसार अहिलेकै गति कायम रहेमा थप्न प्रस्तावित समयमा पनि काम सम्पन्न हुँदैन ।
करिब ८० करोडमा ठेक्का लिएको झिजियाङले समयमै काम नगर्दा एक वर्षअघिदेखि दैनिक ४ लाखबराबरको जरिवाना तिरिरहेको छ तर ठेक्का सम्झौतामा त्यस्तो जरिवाना १० प्रतिशतभन्दा बढी नहुने उल्लेख भएकाले आठ करोड जरिवाना तिरिसकेको सो कम्पनीले थप जरिवाना नलाग्ने हुनाले निर्माणमा खासै चासो नदिएको गुनासो आयोजनाका अधिकारीहरूको छ । ढिलो हुने नाममा ठेक्कामा राखिराख्ने र काम गर्ने प्रवृत्तिको सट्टा ठेक्का तोडेर नयाँ ल्याएमा छिट्टै सम्पन्न हुने तर्क आयोजनाका धेरै अधिकारीहरूको छ तर आयोजना प्रमुख मल्ल ठेक्का तोडेर पुनः टेन्डर आह्वान गर्दा थप समय लाग्ने भएकाले तत्काल ठेक्का तोड्न अप्ठेरो परेको बताउँछन् ।
२०६४ चैतमा ४४ महिनाभित्र सम्पन्न गर्ने गरी २ अर्ब ४३ करोडको लागतमा निर्माण सुरु भएको आयोजनाको म्याद तीन पटक थपिसकेको छ भने लागत ४ अर्ब २२ करोड पुगिसकेको छ । आयोजनाले प्रस्ताव गरेको समय थप्दा लागत ५ अर्ब नाघ्ने निश्चित भएको छ । 
http://www.erajdhani.com/article/0234895001437879498

Tuesday, July 21, 2015

सोलार नै धितो राखेर सहरमा सहुलियत ऋण

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, ४ साउन
वैकल्पिक ऊर्जा प्रवद्र्धन केन्द्रले सहरमा सोलार प्रणाली जडान गर्न अनुदानसहित सहुलियत ऋणको व्यवस्था गरेको छ ।सहरमा घरायसी तथा व्यावसायिक रूपमा सोलार प्रणाली जडान गर्न चाहने उपभोक्ताका लागि सो सोलार प्रणालीलाई धितोको रूपमा राखी १५ हजार रुपैयाँ अनुदानसहितको सहुलियत ऋणको व्यवस्था गरिएको हो । सहरी सौर्य ऊर्जा प्रणाली अनुदान तथा कर्जा परिचालन निर्देशिका ०७२ अनुसार, सहरी क्षेत्रमा सोलार प्रणाली राख्न चाहेमा अनुदानबाहेक घरायसी उपभोक्ताले ब्याजमा ७५ प्रतिशत र व्यावसायिक उपभोक्ताले ब्याजमा ५० प्रतिशत अनुदान पाउनेछन् ।


‘सोलार प्रणालीलाई नै धितोको रूपमा राखी उपभोक्तालाई ७५ प्रतिशतसम्म ब्याजमा सहुलियत दिएर सहरमा सोलार राख्ने सुविधा दिएका छौं,’ केन्द्रको सोलार कम्पोनेन्टका इन्जिनियर अविनाश वरुणले भने, ‘५ सय वाट वा सोभन्दा माथिका सोलार राख्ने हरेक उपभोक्ताले यो सुविधा पाउनेछन् ।’
केन्द्रको नवीकरणीय ऊर्जा कोषले ५ प्रतिशतभन्दा बढी ब्याज नबढ्ने गरी उपभोक्तालाई सहुलियत ऋणको व्यवस्था गर्ने जनाएको छ । उपभोक्ताले ऋण लिनका लागि केन्द्रले नेपाल इन्भेस्टमेन्ट बैंक, सिभिल बैंक, हिमालयन बैंक, नबिल बैंक, क्लिन इनर्जी बैंक, टुरिजम बैंकलगायत सातओटा बैंक छनोट गरेको छ ।
सहरी क्षेत्रका उपभोक्ताले यी बैंकबाट आफ्नो आवश्यकताको आधारमा सोलार प्रणाली जडानका लागि ऋण लिन पाउने र त्यो ऋणको ब्याज घरायसीलाई ७५ प्रतिशत र व्यावसायिकलाई ५० प्रतिशत कोषमार्फत बेहोर्ने केन्द्रले जनाएको छ । सो ऋण घरायसी उपभोक्ता पाँच वर्षभित्र किस्तामार्फत र व्यावसायिक उपभोक्ताले बैंकसँगको सम्झौताको आधारमा कर्जा चुक्ता गर्ने अवधि कायम गर्ने निर्देशिकामा उल्लेख छ । बैंकको किस्ता समयभित्र नबुझाउने उपभोक्तालाई विद्युत् प्राधिकरणको लाइन काट्नेसम्मको कारबाहीको व्यवस्था गरिएको छ ।
सहरी क्षेत्रमा सोलारबाट उत्पादित बिजुली बढी भएमा नेट मिटरिङमार्फत नेपाल विद्युत् प्राधिकरणको केन्द्रीय ग्रिडमा जोड्नसमेत लागिएको छ । हालै सार्वजनिक चालु आर्थिक वर्षको बजेटमा समेत नेट मिटरिङ लागू गर्ने उल्लेख छ भने यसबारे विद्युत् प्राधिकरण सञ्चालक समितिले निर्णयसमेत गरिसकेको छ ।
विद्युत् प्राधिकरण र केन्द्रबिच नेट मिटरिङबारे सम्झौता हुन भने बाँकी छ । नेट मिटरिङ प्रविधि अपनाएर सोलार जडान गरेमा उपभोक्ताले उपयोग गरेर बाँकी रहेको विद्युत् प्राधिकरणलाई बेच्न सक्नेछन् ।
‘सोलार जडान गरेपछि बढी भएको बिजुली बेच्न सक्ने व्यवस्था हुन लागेको छ, यसका लागि केन्द्रीय ग्रिडमा जडान गर्न सक्ने गरी प्राविधिक रूपमा सोलार प्रणाली जडान गर्नुपर्नेछ,’ इन्जिनियर वरुणले भने ।
केन्द्रले सौर्य प्रणाली जडान गर्न प्रोत्साहनस्वरूप सौर्य ऊर्जा प्रविधिहरूमार्फत व्यवसाय सञ्चालन गर्ने उद्यमीलाई प्रोत्साहनका लागि हरित ऊर्जा प्रमाण पत्रबाट सम्मान गर्ने व्यवस्था मिलाइने पनि निर्देशिकामा उल्लेख छ । प्रणालीमा जडान हुने उपकरण तथा सामग्रीको वारेन्टी अवधि दुईदेखि २० वर्षसम्म कायम गरिएको छ । सौर्य पाता २० वर्ष, ब्याट्री पाँच वर्ष तथा चार्ज कन्ट्रोलर, इन्भर्टर, बल्बलाई दुई÷दुई वर्षको ग्यारेन्टी तथा जडान गरिएको एक वर्षसम्म कम्तीमा दुई पटक निःशुल्क मर्मत सेवा गर्नुपर्ने निर्देशिकामा उल्लेख छ ।
सोलारमा प्रयोग हुने सामग्री गुणस्तरहीन पाइएमा जडान गर्ने कम्पनीलाई केन्द्रले लागत सबै बेहोर्नुपर्ने र कम्पनीको मान्यता खारेज गर्ने गरी दण्डजरिबानाको व्यवस्था गरेको छ ।
असार अन्तिम सातादेखि सहरमा सोलार राख्न खुला गरिएको छ । कार्यान्वयनमा ल्याएको सो कार्यक्रमअन्तर्गत सहरवासीले आवेदन दिन सुरु गरिसकेको केन्द्रले जनाएको छ । सहरी सोलारको महŒव र यसबाट बढ्दो लोडसेडिङको भयावह समस्या समाधानबारे सहरवासीमाझ कम प्रचारप्रसार रहेका कारण विगतमा सहरी सोलार ऊर्जा कार्यक्रम खासै सफल नभएको केन्द्रका एक अधिकारीले बताए । ‘लक्षित सहरी क्षेत्रमा कार्यक्रमबारे उपभोक्तालाई जानकारी नदिने हो भने यस्तो राम्रो कार्यक्रम पनि असफल हुने सम्भावना छ,’ केन्द्रका एक अधिकारीले भने । 
http://www.erajdhani.com/article/0268916001437454607

Sunday, July 19, 2015

दुई महिनादेखि अड्कियो कूटनीतिक आचार संहिता

भीम गौतम/राजधानीकाठमाडौं, २ साउन
हरेक मुलुकका लागि अत्यावश्यक मानिने कूटनीतिक आचार संहिता दुई महिनादेखि मन्त्रिपरिषद्को राजनीतिक समितिमा अड्किएको छ । नेपालका जाने र अन्य मुलुकबाट आउने उच्चपदस्थ अधिकारीहरूले सम्बन्धित मुलुकमा अपनाउनुपर्ने आचार संहिता दुई महिनादेखि अड्काएर राखिएको हो ।
आचार संहितामा बाँधिन प्रधानमन्त्री, मन्त्रीदेखि दलका नेताहरू समेत अनिच्छुक रहेका कारण सो काम भएको बताइएको छ । मन्त्रिपरिषद्ले परराष्ट्र मन्त्रालयले तयार पारेको आचार संहितालाई अन्तिम रूप दिन राजनीतिक समितिमा पठाएको थियो । प्रधानमन्त्रीको अध्यक्षतामा रहेको सो समितिको बैठक बस्न नसक्दा मन्त्रिपरिषद्बाट पारित नभएर कार्यावन्यनमा नआएको हो । परराष्ट्रमन्त्री महेन्द्रबहादुर पाण्डे भने आचार संहिता अन्तिम चरणमा पुगेको र एक साताभित्रै पारित भएर कार्यान्वयनमा आउने दाबी गर्छन् ।
‘कूटनीतिक आचार संहिता मन्त्रिपरिषद्मा गएर त्यहाँबाट राजनीतिक सहमतिमा पठाइएको छ, छिट्टै कार्यान्वयनमा आउँछ,’ मन्त्री पाण्डेले राजधानीसँग भने । नेपालका उच्चपदस्थ व्यक्तिहरू परराष्ट्र मन्त्रालयसँग समन्वय नै नगरी आपूmखुसी विदेश जाने र विदेशका उच्चपदस्थ व्यक्तिसँग भेटघाट गर्ने क्रम बढेपछि चार वर्षअघि परराष्ट्र मन्त्रालयले कूटनीतिक आचार संहिता बनाउन सुरु गरेको थियो ।
चार वर्ष अघिदेखि सो आचार संहिता लागू गराउन मन्त्रालयले प्रयास गरे पनि हालसम्म कार्यावन्यन भएको छैन । आचार संहिता आएपछि आपूmखुसी उच्चपदस्थ व्यक्तिहरू आउने÷जाने, लैजाने÷ल्याउनेजस्ता कूटनीतिक मर्यादा उल्लंघन कार्य रोकिने विश्वास परराष्ट्र मन्त्रालयको छ ।
प्रधानमन्त्री, उपप्रधानमन्त्री, मन्त्री, पूर्वप्रधानमन्त्री, राजनीतिक दलका प्रमुख नेताहरू, मुख्य सचिव, सचिवलगायतका सार्वजनिक व्यक्तिहरूले अनिवार्य रूपमा कूटनीतिक आचार संहिता मान्नुपर्ने र यसबाट उल्लंघन गर्ने क्रमको अन्त्य हुने परराष्ट्रमन्त्री पाण्डे बताउँछन् ।
आचार संहिता कार्यान्वयनमा आएपछि यसलाई प्रभावकारी रूपमा लागू गर्न सबै राजनीतिक दलका नेताहरू, पूर्वउच्चपदस्थ व्यक्तिलगायतलाई यसबारे जानकारी गराउने योजना मन्त्रालयको छ । यो आचार संहिता लागू भएपछि नेपालका कुनै उच्चपदस्थ अधिकारी तथा विदेशीसमेत नेपालको कूटनीतिक ढोकालाई उल्लंघन गरेर आपूmखुसी जान वा आउन र भेटघाट गर्न पाउने छैनन् । अनिवार्य रूपमा परराष्ट्र मन्त्रालयको स्वीकृति लिएर मात्र जाने गरी तयार गरिएको आचार संहिताले परराष्ट्र सम्बन्ध र भूमिकालाई अझ बलियो बनाउने आशा गरिएको छ ।
कूटनीतिक आचार संहितालाई पालना गराउन तथा कूटनीतिक भूमिकालाई फराकिलो बनाउन मन्त्रालयले स्टाफ कलेजमा समेत परराष्ट्र सेवाका कर्मचारीलाई कूटनीतिक पाठ्यक्रम राख्नका लागि जोड दिन लागेको छ । राजनीतिक रूपमा नियुक्त हुने कर्मचारीलाई समेत कूटनीतिक पाठ्यक्रमबारे जानकारी दिएर मात्र सम्बन्धित मुलुक पठाउनका लागि पहल गरिने मन्त्रालयले जनाएको छ ।
यस्ता छन् भावी कार्यक्रम
परराष्ट्र मन्त्रालयले पत्रकार सम्मेलन गरेर आङ्खना भावी कार्यक्रमसमेत सार्वजनिक गरेको छ । परराष्ट्रमन्त्री पाण्डेले हाल आठओटा विदेशस्थित राजदूतावासहरू राजदूतविहीन भएको बताउँदै एक साताभित्र नियुक्त गरिने जानकारी दिए । मन्त्रालयले परराष्ट्र सेवाको सुदृढीकरण, विदेशी राजदूतावासका पुँजी निर्माण, फरक देशअनुसार फरक विशेष रणनीति निर्माण, भाडामा रहेका विदेशी दूतावासहरूका लागि पूर्वाधार निर्माण, ई–पासपोर्ट लागूलगायतका आयोजना अघि सारेको बताए ।
मन्त्रालयले आर्थिक कूटनीतिक योजना निर्माण, कूटनीतिक आचार संहिता निर्माण, विदेशमा रहेका नेपाली र नेपालमा आएका विदेशी सुरक्षा निकायको परिचालन र व्यवस्थापन, त्रिवर्षीय विकास योजनालगायत अघि बढाएको जानकारी पनि उनले दिए । मन्त्रालयका अनुसार विदेशमा बस्ने नेपालीबाट राजदूतावासमार्फत नयाँ संविधानको मस्यौदाबारे सुझाव संकलन भइरहेको छ ।
http://www.rajdhani.com.np/article/0941336001437272291

यस्तो बन्दै छ राष्ट्रिय योजना आयोग

राजधानी समाचारदाता
काठमाडौं, २ साउन
राष्ट्रिय योजना आयोगलाई ‘थिंक ट्यांक’ का रूपमा विकास गर्ने गरी प्रतिवेदन तयार गरिएको छ । राष्ट्रिय योजना आयोग सदस्य डा. गोविन्द नेपालको संयोजकत्वमा गठित समितिले योजना तथा कार्यक्रम निर्माणमा सीमित रहेको आयोगलाई परिवर्तन गरी थिंक टयांकका रूपमा विकास गर्ने गरी प्रतिवेदन तयार पारेको हो ।
डा. नेपाल नेतृत्वले तयार पारेको प्रतिवेदन आयोगका उपाध्यक्ष डा. गोविन्दराज पोखरेलले प्रधानमन्त्री सुशील कोइरालालाई बुझाइसकेका छन् । मन्त्रिपरिषद्बाट पारित भएर आयोग गठन आदेश परिवर्तन र यसका लागि ऐन बनेपछि मात्र नयाँ संरचना र यसको अधिकार क्षेत्रसहित आयोगको पुनःर्संरचना हुनेछ ।
प्रतिवेदनमा आयोगलाई कार्यान्वयनभन्दा अनुसन्धानमा आधारित नीति निर्माणमा केन्द्रित हुने गरिने उल्लेख छ । ‘विभिन्न विश्वविद्यालयका प्राध्यापक, अनुसन्धानसँग सम्बन्धित संघसंस्थाका जनशक्तिको समेत उपयोग गरेर आयोगले अनुसन्धानमा आधारित नीति निर्माणमा लैजाने प्रस्ताव गरेका छौं,’ आयोगका सदस्य नेपालले भने, ‘अब आयोगले कार्यान्वयनभन्दा योजना निर्माण, अनुगमन र मूल्यांकनमा ध्यान दिनेछ ।’
आयोगको अध्यक्ष प्रधानमन्त्री रहने पुरानै संरचनालाई निरन्तरता दिइएको प्रतिवेदनमा आयोगको नामसमेत परिवर्तन गरिएको छैन । प्रारम्भिक रूपमा नाम परिवर्तन गरी राष्ट्रिय योजना तथा नीति आयोग बनाउन प्रस्ताव गरिएको थियो । आयोगका पदाधिकारीहरूको चारबर्से पदावधिलाई थपेर पाँच वर्षसम्म पु¥याउन प्रस्ताव गरिएको छ । आयोगका उपाध्यक्षलाई मन्त्रीसरह र सस्यहरूलाई राज्यमन्त्रीसरह बनाउन प्रस्ताव गरिएको सो प्रतिवेदनमा आयोगलाई समावेशी बनाउनुपर्ने र कम्तीमा एक तिहाइ महिला आयोगका पदाधिकारीहरू राख्नुपर्ने उल्लेख छ ।
यो लागू भएका आयोगमा कम्तीमा तीन महिला पदाधिकारी हुनेछन् । ‘मन्त्रालयका मन्त्रीहरूलाई आयोगले दिने निर्देशन कार्यान्वयनलाई सहज बनाउन तथा आयोगका उपाध्यक्षलाई मन्त्रिपरिषद् बैठकमा समेत सहभागी बनाएर अझ आयोगको कामलाई प्रभावकारी बनाउन उपाध्यक्षलाई मन्त्रीसरह प्रस्ताव गरेका हौं,’ सदस्य डा.
नेपालले भने ।
कम्तीमा १५ वर्ष सम्बन्धित क्षेत्रका अनुभवीलाई मात्र आयोगका पदाधिकारीमा नियुक्ति गर्ने गरी गरिएको प्रस्तावमा सरकार परिवर्तनपिच्छे पदाधिकारी हटाउने परिपाटी अन्त्य गर्नुपर्ने उल्लेख छ । आयोगको पूर्ण बैठकमा गभर्नर, निजी क्षेत्रका प्रतिनिधि र नागरिक समाजका प्रतिनिधिलाई समेत आमन्त्रण गर्न सकिने उल्लेख छ ।
प्रतिवेदन बुझ्दै प्रधानमन्त्री कोइरालाले आयोगलाई अनुसन्धानमूलक, स्थायी प्रकृतिको तथा उपाध्यक्षलाई मन्त्रीसरह र सदस्यहरूलाई राज्यमन्त्रीसरह बनाउने प्रस्तावप्रति सहमत भएको बताएपछि आयोगका अधिकारीहरू प्रतिवेदन कार्यान्वयन भएर पुनःर्संरचना हुनेमा आशावादी छन् ।
१५ भदौ २०७१ मा प्रधानमन्त्री कोइरालाले आयोगको पुनःर्संरचनाका लागि निर्देशन दिएपछि आयोगले डा. नेपालको संयोजकत्वमा यसका लागि समिति बनाएको थियो । समितिले आयोगका पूर्वअध्यक्षहरू तथा सदस्यहरू, सचिवहरूसँग सुझाव लिएको थियो । क्षेत्रीय रूपमा भेला गरेर यसबारे सुझाव लिएको आयोगले नेपाली एसियाली अध्ययन केन्द्र (सिनास्ट) सँगसमेत अध्ययन गर्नका लागि जिम्मा लिएर त्यसमार्फत आएको प्रतिवेदनलाई समेत सुझावका रूपमा समेटेको छ । आयोगको कार्यक्षेत्र र संरचनाबारे आयोगका अधिकारीहरूले भारत र चीन पुगेर त्यहाँको अनुभवसमेत लिएका थिए ।
http://erajdhani.com/article/0932337001437269603

स्थापनाको २२ वर्षपछि वार्षिकोत्सव

काठमाडौं÷रास– स्थापना भएको २२ वर्षपछि ऊर्जा मन्त्रालयअन्तर्गतको विद्युत् विकास विभागले पहिलोपटक वार्षिकोत्सव मनाएको छ ।राजधानीस्थित सानो गौचरणको आफ्नो निर्माणाधीन भवनमा विभागले २२औं वार्षिकोत्सव मनाएको हो । जलविद्युत् क्षेत्रमा लाइसेन्स प्रदान र नवीकरण, निजी क्षेत्रको प्रवद्र्धन, अनुगमन, निरीक्षण र अध्ययनका लागि १ साउन २०५० मा विद्युत् विकास केन्द्र स्थापना गरिएको थियो भने पछि यसलाई विभागका रूपमा परिणत गरिएको थियो ।
वार्षिकोत्सवमा विद्युत् विकास विभागका पूर्वमहानिर्देशक एवं पूर्वउपमहानिर्देशकलगायतलाई सम्मान गरिएको थियो । कार्यक्रममा ऊर्जामन्त्री राधा ज्ञवालीले चालु आर्थिक वर्षको बजेटमा जलविद्युत् आयोजनाहरूको अध्ययनलाई बढी जोड दिइएको बताउँदै नेपाल र भारतबीच भएको विद्युत् व्यापार सम्झौता (पीटीए) ले नेपालको जलविद्युत् क्षेत्रमा आकर्षण बढेको बताइन् ।
ऊर्जासचिव राजेन्द्रकिशोर Ôत्रीले विभागका कर्मचारीहरू निजी प्रवद्र्धकको पक्षमा लागेर विवाद आउन नहुने बताउँदै अहिलेको कानुन परिमार्जन गरेर लगानीमैत्री बनाउन लागेको जानकारी दिए । विभागका महानिर्देशक दिनेशकुमार घिमिरेले आयोग सानादेखि ठूला आयोजनाहरूको अध्ययनका लागि अघि बढेको बताए ।
http://erajdhani.com/article/0264388001437269777

भूकम्पबाट क्षतिग्रस्त जलविद्युत्बारे बजेट मौन

राजधानी समाचारदाता
काठमाडौं, २ साउन
स्वतन्त्र ऊर्जा उत्पादकहरूको संस्था (ईप्पान) ले महाभूकम्पबाट क्षतिग्रस्त जलविद्युत् आयोजनाहरूलाई राहत दिनेबारे सरकारले प्रस्तुत गरेको बजेट मौन रहेको भन्दै त्यसप्रति असन्तुष्टि जनाएको छ ।
ईप्पानद्वारा जारी विज्ञप्तिमा राष्ट्रिय योजना आयोगले तयार पारेको विपद्पछिको आवश्यक पहिचान (पीडीएनए) प्रतिवेदनमा भूकम्पले क्षतिग्रस्त जलविद्युत् आयोजनाका लागि कार्यक्रम बढाउनु भने पनि बजेटमा नीतिगत व्यवस्था, सहयोग एवं राहतबारे मौन रहेकोप्रति घोर असहमति रहेको उल्लेख छ ।
ईप्पानले आयोजना समयमै सम्पन्न गर्नका लागि आर्थिक वर्ष २०७९÷०८० सम्म विद्युत् उत्पादन गरी राष्ट्रिय प्रसारण लाइनमा जोड्ने जलविद्युत् आयोजनालाई दिइने ५० लाख प्रतिमेगावाट अनुदान दिने अघिल्लो वर्षमै घोषणा गरे पनि हालसम्म कार्यान्वयन नभएको भन्दै कार्यावन्यन गर्न माग गरेको छ ।
राष्ट्रिय प्रसारण लाइन ग्रिड कम्पनी स्थापना गरेर निजी क्षेत्रलाई सहभागी गराई निर्माण र हस्तान्तरण विधिमा प्रसारण लाइन निर्माण गरिने घोषणा गरेकामा भने ईप्पानले स्वागत गरेको छ ।
यसैगरी, नेपाल र भारतबीच भएको विद्युत् व्यापार सम्झौता (पीटीए) पछि राष्ट्रिय, अन्तर्राष्ट्रिय विद्युत् व्यापारका लागि आवश्यक विद्युत् व्यापार कम्पनी स्थापना गर्ने निर्णय गरेकामा त्यसको स्वागत गरेको छ ।
साथै, ईप्पानले अघिल्लो वर्षकै प्रतिबद्धता, ऐन एवं कानुनहरूको सुधारका काम अघि बढाउन तथा निजी क्षेत्रका प्रवद्र्धकहरूलाई प्रोत्साहन गर्ने गरी अघि बढ्न सरकारलाई आग्रह गरेको छ । 
http://erajdhani.com/article/0577256001437269742

Wednesday, July 15, 2015

यस्तो छ पुनर्निर्माण बजेट



भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, २९ असार
सरकारले राहत, पुनःस्थापना र पुनर्निर्माण कार्यलाई पहिलो प्राथमिकतामा राखेर बजेट सार्वजनिक गरेको छ । अर्थमन्त्री डा. रामशरण महतले मंगलबार प्रस्तुत गरेको बजेटमा भूकम्पपछिको पुनःस्थापना तथा पुनर्निर्माणलाई नवनेपाल निर्माणको अभियानका रूपमा चित्रण गरिएको छ ।

सरकारले तोकेको नीतिगत मार्गदर्शनभित्र रही निजी, सहकारी, राष्ट्रिय÷अन्तर्राष्ट्रिय गैरसरकारी संघ÷संस्था, नागरिक समाज अन्तर्राष्ट्रिय जगत् र आमजनसमुदायको सहभागितामा अघि बढाइने पुनर्निर्माण अभियान पाँच वर्षभित्र पूरा गर्ने लक्ष्य राखिएको छ । पुनर्निर्माण प्राधिकरणको छाताभित्र पुनर्निर्माण कार्ययोजना निर्माण गरेर यसका लागि स्थानीय स्रोत साधन, श्रम र प्रविधिलाई उपयोग गर्ने पनि बजेटमा प्रतिबद्धता जनाइएको छ ।
भूकम्पबाट आर्थिक परिसूचकमा परेको नकारात्मक असरको अन्त्य गर्दै विपद्बाट नेपालीलाई मुक्त दिलाउने घोषणा पनि सरकारले गरेको छ । भूकम्पबाट आमनागरिकको मानसपटलमा परेको सामाजिक त्रासलाई हटाउँदै मर्यादित जीवन र सुरक्षित भविष्य निर्माण गर्ने बजेटमा उल्लेख छ । भूकम्पका कारण रोजगारी र आयआर्जनका अवसरहरू सिर्जना गर्न तथा लगानी, व्यपार, व्यवसाय, आय तथा रोजगारी, उत्पादन, उपयोग र उद्यमशीलतामा परेको असरलाई चुनौतीका रूपमा लिँदै बजेटले यस्तो शिथिलतालाई अनुकूल नीतिमार्फत सुधार ल्याई कार्यान्वयनमा गतिशिलता ल्याउने समेत घोषणा गरिएको छ ।
सरकारले अध्यादेशमार्फत ल्याएको भूकम्पपछिको पुनर्निर्माण प्राधिकरणलाई छिट्टै पूर्णता दिने बजेटमा उल्लेख छ । राष्ट्रिय योजना आयोगले भूकम्पपछिको आवश्यक पहिचान प्रतिवेदन (पीडीएनए) मा पुनर्निर्माणका लागि आवश्यक ६ खर्ब ६७ अर्ब आवश्यक रहेको पहिचान गरिएकोमा त्यो रकम राष्ट्रिय पुनर्निर्माण कोषमार्फत खर्च गरिने उल्लेख छ । बजेटमा पुनर्निर्माणका लागि ९१ अर्ब बजेट विनियोजन गरिएको छ ।
पुनर्निर्माण कोषका लागि ७४ अर्ब छुट्ट्याएकोमध्ये आवासका लागि ५० अर्ब, सार्वजनिक भवनका लागि ३ अर्ब, पुराताŒिवक संरचनाका लागि २ अर्ब, अन्य भौतिक पूर्वाधारका लागि ७ अर्ब, उत्पादन क्षेत्रका लागि ६ अर्ब र सामाजिक क्षेत्रका लागि ६ अर्ब छुट्ट्याइएको छ । प्राधिकरणले पूर्णता पाएर काम सुरु नगरेसम्मका लागि व्यक्तिगत घर, सरकारी भवन, विद्यालय, स्वास्थ्य सेवा, पुराताŒिवक र सांस्कृति सम्पदालगायतका भौतिक पूर्वाधारको पुनःस्थापना तथा पुनर्निर्माणका लागि कोषबाहेक १७ अर्ब बजेट विनियोजन गरिएको छ । पुनर्निर्माण कार्यमा आमनागरिकको जनसहभागिता र अपनत्व बढाउन पुनर्निर्माण ऋणपत्र जारी गरी रकम रकम संकलन गर्ने घोषणा पनि बजेटमा गरिएको छ । पुनर्निर्माणका लागि आगामी आर्थिक वर्षको मध्यसम्ममा जम्मा हुने रकम कोषमा राखिने पनि बजेटमा उल्लेख छ ।
भूकम्पबाट व्यक्तिगत क्षतिग्रस्त संरचनाका लागि प्रतिव्यक्ति २ लाखसम्मको सहायता दिने तथा २ प्रतिशतसम्मको ब्याजदरमा काठमाडौं उपत्यकामा २५ लाख र गाउँमा १५ लाखसम्म सहुलियत ऋण दिने घोषण गरिएको छ । यसैगरी, आवासीय घर, कृषि व्यवसाय तथा पर्यटन क्षेत्रलाई पुनर्कर्जा र ब्याज सहुलियत नेपाल राष्ट्र बैंकअन्तर्गत आर्थिक पुनरुत्थान कोष बनाउने बजेटमा उल्लेख छ । क्षतिग्रस्त खानेपानी र सरसफाइ संरचना पुनर्निर्माण गरिने र सोको क्रममा स्थानीय उपभोक्ताले बेहोर्ने ३० प्रतिशत सरकारले बेहोर्ने बजेटमा उल्लेख छ । भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणका लागि ५० हजार युवालाई सिकर्मी, डकर्मी, बिजुली, धारा लगायतबारे तालिम दिने पनि बजेटमा उल्लेख छ ।
भूकम्पबाट विस्थापितलाई पुनःस्थापना र पुनर्वास तत्काल प्रबन्ध गर्ने तथा स्थानान्तरण गर्नुपर्ने विस्थापितलाई एकीकृत र सुरक्षित स्थानमा गर्ने बजेटमा उल्लेख छ । पुराना संस्कृति र ऐतिहासिक सम्पदाहरूलाई आधुनिक प्रविधिका साथै निर्माण गर्नुका साथै सोका लागि ‘हाम्रो धरहरा, हाम्रै दायित्व’ अभियान सञ्चालन गरी सोका लागि राष्ट्रिय पुनर्निर्माण कोषअन्तर्गत नै छुट्टै सम्पदा कोष स्थापना गर्ने र सो कोषका लागि दूरसञ्चार संस्था सेवा दस्तुर १ प्रतिशत बढाई जम्मा गरिने भएको छ । तिन महिनादेखि सुस्ताएको आर्थिक क्रियाकलापलाई वित्तीय र मौद्रिक उपायबाट पुनर्र्जीवन दिइने तथा आगामी वर्ष लगानी सम्मेलन गर्ने पनि उल्लेख छ ।
पूर्वअर्थमन्त्री भरतमोहन अधिकारीले बजेटले पुनर्निर्माण प्राधिकरण पूर्णतामा ढिलाइ हुने देखाएको टिप्पणी गरे । ‘पुनर्निर्माण प्राधिकरण गठन नभएसम्म सम्बन्धित मन्त्रालयले गर्ने घोषणा गरिएको छ, यसले प्राधिकरण गठनमा ढिलाइ हुने देखाएको छ,’ अधिकारीले भने,
‘प्राधिकरण गठनमा मुख्य जोड दिनुपर्छ, सरकारले ल्याएको अध्यादेशअनुसार काम गर्न सक्दैन, विज्ञहरू राखेर अघि बढ्नुपर्छ ।’
राष्ट्रिय योजना आयोगका उपाध्यक्ष डा. गोविन्दराज पोखरेलले पुनर्निर्माणसँगै बजेटले सामाजिक पक्ष, क्षेत्रीय सन्तुलत र लगानी वातावरण सुधारलाई निरन्तरता दिएको बताए । बजेटमा भूकम्पपछिको नवनिर्माणलाई व्यापक बनाएर लगानी वृद्धि, रोजगारी सिर्जना, उद्यमशीलता विकास र आयआर्जनको दिगो र उच्चदरको आर्थिक वृद्धि हासिल गर्ने, विपद्मा देखिएको स्वतःस्फूर्त सामाजिक सद्भाव र सहयोगमा अघि बढेका हातहरूलाई पुनर्निर्माणमा उपयोग गर्न प्रोत्साहित गर्ने, भूकम्प लगायतका सबै विपद्को पूर्वतयारी र व्यवस्थाका लागि आवश्यक सबै उपाय अवलम्बन गर्ने, भूकम्पले सार्वजनिक निर्माणको गुणस्तर कमजोर देखिएकाले सार्वजनिक गुणस्तर उच्च राख्ने र यसका लागि सम्बद्ध निकाय, पदाधिकारी, निर्माण व्यवसायीलाई जिम्मेवार र जवाफदेही बनाउने प्रतिबद्धता पनि जनाइएको छ । 
http://erajdhani.com/article/0958868001436924450

ऊर्जामा ५१ अर्ब बजेट, निजी क्षेत्र असन्तुष्ट

राजधानी समाचारदाता
काठमाडौं, २९ असार
आर्थिक वर्ष २०७२\०७३ का लागि ऊर्जा क्षेत्रमा ५१ अर्ब २१ करोडबराबरको बजेट विनियोजना गरिएको छ ।मंगलबार अर्थमन्त्री डा. रामशरण महतले सार्वजनिक गरेको बजेटमा बुढीगण्डकी, तामाकोसीलगायतका आयोजनासहित जलविद्युत्का लागि ४५ अर्ब ७२ करोड रुपैयाँ तथा वैकल्पिक ऊर्जाका लागि ५ अर्ब ४९ करोड बजेट विनियोजना गरेका छन् । यो रकम आर्थिक वर्ष २०७१÷०७२ को तुलनामा साढे २२ अर्बले बढी हो ।
चालु वर्षमा सरकारले साढे ३६ अर्ब बजेट विनियोजन गरेको थियो । गत वर्षको तुलनामा सरकारले जलविद्युत्मा १३ अर्ब तथा वैकल्पिक ऊर्जामा झन्डै डेढ अर्ब बढी बजेट हो । चालु आर्थिक वर्षमा जलविद्युत्मा ३२ अर्ब र वैकल्पिक ऊर्जामा ३ अर्ब ९६ करोड छुट्याइएको थियो ।
बजेटमा बुढीगण्डकी जलाशययुक्त आयोजनाका लागि ३ अर्ब ७ करोड बजेट विनियोजना गरिएको छ । सो आयोजनाका लागि ऊर्जा मन्त्रालयले २९ अर्ब माग्दै सोभन्दा घटी दिएमा आयोजना अघि बढाउन कठिन भएको बताउँदै आएको थियो । त्यसैगरी, स्वदेशी लगानीमा निर्माणाधीन माथिल्लो तामाकोसी जलविद्युत् आयोजनालाई २ अर्ब तथा सामुदायिक विद्युतीकरणका लागि २ छुट्याएको छ । त्यसैगरी, प्रसारण लाइनका लागि १२ अर्ब ७३ करोड छुट्याइएको छ । चालु आर्थिक वर्षभन्दा यो कम हो । चालु आर्थिक वर्षमा १३ अर्ब ६२ करोड छुट्याएको छ ।
बजेटमा अधिकांश पुरानै कार्यक्रम छन् भने केही महŒवपूर्ण कार्यक्रम छुट्याइएको छ । तिन वर्षभित्र देशका सबै गाविसमा विद्युत् पु¥याउने घोषणा गरिएको बजेटमा विप्रेषण (रिमेटेन्स) लाई उत्पादनशील क्षेत्र र पुँजी निर्माणमा उपयोग गर्न रेमिट रेमिट हाइड्रो अवधारणाअन्तर्गत आयोजना विकास अघि बढाइने उल्लेख छ । जलविद्युत् विकास तथा लगानी कम्पनीले रेमिट्यान्स हाइड्रो अवधारणा अघि बढाएको छ ।
बजेटमा हालै स्थापना गरिएको राष्ट्रिय प्रसारण ग्रिड कम्पनीबाट निजी क्षेत्रलाई समेत सहभागी गराई निर्माण र हस्तान्तरण विधिमा प्रसारण लाइन बनाउने उल्लेख छ । बजेटमा राष्ट्रिय प्रसारण प्रणालीमा रहेका केही प्रसारण लाइन तत्काल कम्पनीमा हस्तान्तरण गर्ने उल्लेख छ ।
नेपाल विद्युत् प्राधिकरणले हालसम्म मात्र प्रसारण लाइन निर्माण गरेको र कम्पनी प्राधिकरणको सहभागिताविना बनाएकाले प्रसारण लाइन हस्तान्तरण गर्नु चुनौतीपूर्ण छ । बजेटमा राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रिय विद्युत् व्यापारका लागि विद्युत् व्यापार कम्पनी स्थापना गरिने उल्लेख छ । विज्ञहरूले भने बजेट ऊर्जा क्षेत्रका लागि खासै आशाजनक नभएको भन्दै असन्तुष्टि जनाएका छन् ।
‘बजेट पटक्कै आशाजनक छैनन्, जलविद्युत् उत्पादनलाई वृद्धि र प्रोत्साहित गर्ने कार्यक्रम छैनन्,’ नेपाल उद्योग वाणिज्य महासंघ ऊर्जा समितिका सभापति ज्ञानेन्द्रलाल प्रधानले भने, ‘गत वर्ष निजी क्षेत्रलाई दिएको धेरै सुविधा कार्यावन्यन भएका छैनन्, यसपालि प्रोत्साहन गर्ने कार्यक्रम भएनन् ।’ सरकारले गत वर्ष तिन वर्षभित्र लोडसेडिङ अन्त्य गर्ने योजना अघि बढाए पनि त्यसबारे बजेटमा केही उल्लेख नभएको र यसले झन् विद्युत् आयात बढ्नुका साथै व्यापार घाटा बढ्ने उनको तर्क छ ।
बजेटमा कर्णाली चिसापानी, नौमुरे, सुनकोसी, माथिल्लो अरुण, आँधीखोला, उत्तरगंगा आयोजनाको अध्ययन प्राथमिकताका साथ अघि बढाइने तथा निर्यातमूलक तामाकोसी तेस्रो र मस्र्याङ्दी जलविद्युत् आयोजनासँग वार्ता प्रक्रिया अघि बढाइ आगामी वर्ष सम्झौता गर्ने उल्लेख छ । लगानी बोर्डले आयोजना विकास सम्झौता (पीडीए) वार्ता अघि बढे पनि सम्झौता हुन सकेको छैन । पीडीए नहुँदा आयोजना अघि बढ्न सकेका छैनन् ।
बजेटमा नगरपालिकाको सौर्य सडक बत्ती तथा सहरी क्षेत्रमा सौर्यऊर्जा जडानका लागि ४५ करोड छुट्याइएको छ । त्यसैगरी आगामी वर्ष सौर्य घरेलु विद्युत् प्रणाली जडान गर्न तथा सौर्य खानेपानी र सिँचाइ पम्पन जडानका लागि अनुदान व्यवस्था गर्दै घरायासी बायोग्याँस र नवीकरणीय ऊर्जा प्रविधिका लागि केन्द्रीय ग्रामीण ऊर्जा कोषमार्फत ऋण प्रवाहको व्यवस्था गर्ने उल्लेख छ ।
भूकम्पपीडितलाई बत्ती बाल्न तथा मोबाइल फोन चार्ज गर्न सौर्य बत्ती र सम्बन्धित परिवारलाई तत्काल राहत स्वरूप पोर्टेबल मेटालिक रकेट स्टोभ्स जडान गरिने उल्लेख छ । त्यसैगरी, सरकारी सहरी क्षेत्रका छानामा सोलार प्यानलबाट विद्युत् उत्पादन गरी बढी भएको विद्युत् वितरण प्रणालीमा नेट मिटरिङमार्फत जोडिने उल्लेख छ ।
बजेटमा सरकारी तथा सार्वजनिक निकायहरूको विद्युत् उपयोगमा मितव्ययिता अपनाउन कम विद्युत् खपत गर्ने बल्बको प्रयोग गर्न तथा कम विद्युत् खपत गर्ने विद्युतीय उपकरणको आयात र उपयोगलाई प्रोत्साहन गर्ने बजेटमा उल्लेख छ । ‘बजेटमा भूकम्पपीडितलाई विशेष लक्षित गरी नवीकरण ऊर्जाका प्रविधिहरू उपयोगमा जोड दिइएको छ,’ वैकल्पिक ऊर्जा प्रवद्र्धन केन्द्रका कार्यकारी निर्देशक रामप्रसाद धितालले भने ।
http://erajdhani.com/article/0188031001436932597

Monday, July 13, 2015

बुढीगण्डकी आयोजना आर्थिक रूपमा ‘अयोग्य’

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, २७ असार
बहुचर्चित १ हजार २ सय मेगावाट क्षमताको बुढीगण्डकी जलाशययुक्त जलविद्युत् आयोजना ‘आर्थिक’ रूपमा अयोग्य देखिएको छ । फ्रान्सेली परामर्शदाता ट्राकवेलले आयोजनाको सम्भाव्यताबारे दिएको अन्तिम प्रतिवेदनको आधारमा प्राविधिक र भौतिक रूपमा योग्य देखिए पनि आर्थिक रूपमा अयोग्य देखिएको हो ।
सम्भाव्यता अध्ययनको प्रतिवेदनलाई पुनरावलोकन गरेर विकास समितिले दिएपछि परामर्शदाता कम्पनीले अन्तिम प्रतिवेदन दिएको हो । तर, विकास समितिले त्यसलाई स्वीकृत गरिसकेको छैन । परामर्शदाताले दिएको प्रतिवेदनमा आयोजनाको फाइनान्सियल इन्टरनल रेट अफ रिटर्न (एफआरआरआई) ८ दशमलव ७ प्रतिशत मात्र रहेको देखाएको छ । जुन एकदम कम हो । आयोजनाको इकोनोमेकि इन्टरनल रेट अफ रिटर्न (ईआरआरआई) भने १२ को हाराहारीमा छ । कुनै पनि जलविद्युत् आयोजनाको वित्तीय प्रतिफल कम्तीमा २० प्रतिशत भए त्यो आयोजना योग्य मानिन्छ ।
‘एफआरआरआई ८ दशमलव ७ प्रतिशत मात्र हो, यो कम हो तर यसको ईआरआरआई १२ प्रतिशतको हाराहारीमा छ,’ बुढीगण्डकी जलविद्युत् विकास समितिका कार्यकारी निर्देशक गोपाल बस्नेतले राजधानीसँग भने, ‘नेपालको विद्युत्को आवश्यकताका आधारमा यसलाई आर्थिक रूपमा मात्र हेर्नु हुन्न ।’ प्रतिवेदनमा हिउँदमा ६ घन्टा ४ सय क्युमेक पानी र बाँकी १८ घन्टा ३० क्युमेक पानी मात्र हुने देखाएको छ । आयोजनामा रिरेगुलेटेड बाँध निर्माण गरिने विकास समितिले बताउँदै आए पनि प्रतिवेदनमा यसबारे उल्लेख छैन । १० प्रतिशतभन्दा कम एफआरआर भएका आयोजनालाई बैंकले समेत ऋण लगानी नगर्ने भएकाले बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजना बनाउनका लागि समस्या पर्ने धेरैको तर्क छ ।
विकास समितिका अध्यक्ष डा.लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा भने सहुलियत ऋणमा आयोजना बनाउने भएकाले एफआरआरआई कम भएर फरक नपर्ने तर्क गर्छन् । ‘आर्थिक दृष्टिकोणले मात्र बुढीगण्डकीलाई हेरेर हुँदैन, यसले यस क्षेत्रमा बढ्ने आर्थिक गतिविधि, पर्यटन विकास, लोडसेडिङ अन्त्य र यसबाट उद्योग व्यवसाय सञ्चालनमा हुने फाइदा र यसलाई राष्ट्रिय समृद्धिको दृष्टिकोणले हेर्नुपर्छ,’ उनको तर्क छ ।
नेपाल विद्युत् प्राधिकरणले लिने ऋणको ब्याजलाई आधार मानेर परामर्शदाताले बनाएको एफआरआरआई कम देखिएको हो, सहुलियत ऋण लिँदा यो योग्य देखिन्छ ।’
उनी रिरेगुलेलेट ड्यामबारेको कार्यक्षेत्र परामर्शदाताको नभएकाले प्रतिवेदनमा उल्लेख नगरे पनि यसलाई बनाउनुपर्ने बताउँछन् । हाल आयोजनाको लागत २ सय ५० अर्ब रहेकोमा कम्तीमा ३ सय अर्ब पुग्ने र सो रकम जुटाएर आयोजना बनाउनका लागि कठिन हुने तर्क गर्नेहरू पनि छन् ।
पूर्वऊर्जासचिव शीतलबाबु रेग्मी भने परामर्शदाता कम्पनीले दिएको प्रतिवेदनले आयोजना आर्थिक रूपमा अयोग्य देखिए पनि सामरिक महŒव र मुलुकको फाइदाको हिसाबले हेर्नुपर्ने बताउँछन् । ‘जलविद्युत् आयोजनाको योग्यतालाई हेर्दा एफआरआरआई एकदम कम हो, कम्तीमा २० प्रतिशत हुनुपर्छ तर सामरिक महŒव र आवश्यकलाई हेरेर आयोजना अघि बढाउनुपर्छ,’ रेग्मीले भने ।
प्राविधिक रूपमा अहिले धादिङको कल्लेरीमा प्रस्तावित बाँध र आसपासमा बनाउने विद्युत्गृहभन्दा ७ दशमलब ८ किलोमिटर सुरुङ बनाएर फिस्लिङमा विद्युत्गृह बनाएको भए आयोजनाको क्षमता ६७ मिटर हेड बढेर १५ सय मेगावाट पुग्ने तर्क पनि कतिपयको छ । उनीहरूका अनुसार फिस्लिङमा विद्युत्गृह बनाएमा २५ अर्ब थप लागत बढे पनि ३ सय मेगावाट विद्युत् उत्पादन बढ्ने थियो ।
विकास समितिका अध्यक्ष देवकोटा भने विभिन्न सात मापदण्डको आधारमा कल्लेरीको विद्युत्गृह उपयुक्त भएकाले छनोट गरिएको दाबी गर्छन् । परामर्शदाता कम्पनीले हालसम्म कार्यक्षेत्रको अनुसन्धानको आधारमा र आयोजना सम्भाव्यता अर्थात् आयोजनाको छनोटबारे प्रतिवेदन दिइसकेको छ भने विस्तृत अध्ययन र वातावरण प्रभाव मूल्यांकन (ईआईए) बारे प्रतिवेदन दिन बाँकी छ ।
भूकम्पका साथै सम्भाव्यता अध्ययन प्रतिवेदनको पुनरावलोकन गरेर समितिले परामर्शदातालाई सुझाव दिन ढिलाइ गरेको भन्दै समायवधि थप गर्न अनौपचारिक रूपमा माग गरिसकेको छ । १५ कात्तिक अर्थात् १ नोभेम्बरमा सम्भाव्यता अध्ययन प्रतिवेदन दिएकोमा दुई साताभित्र पुनरावलोकन गरेर दिनुपर्ने भए पनि समितिले दुई महिनाभन्दा बढी समय लगाएको थियो ।
औपचारिक रूपमा म्याद थपका लागि प्रस्ताव नआए पनि अनौपचारिक रूपमा भने चार–पाँच महिना थप्नका लागि परामर्शदाता कम्पनीका अधिकारीहरूले समितिका अधिकारीहरूलाई भन्दै आएको कार्यकारी निर्देशक बस्नेतले बताए । परामर्शदाता कम्पनीले १५ जुलाईभित्र आयोजनाको अन्तिम प्रतिवेदन पेस गर्नुपर्ने म्याद छ ।
परामर्शदाताको प्रतिवेदनमा आयोजनाबाट ६ हजार ६ सय हेक्टर जमिन डुबानमा पर्ने तथा बस्ती, खेतीयोग्य जमिन गरी १ लाख ३० हजार रोपनी डुबानमा पर्छ । आयोजनाबाट गोर्खाका ३२ हजार रोपनी र धादिङको ३७ हजार रोपनी व्यक्तिगत जग्गा पनि डुबानमा पर्छ । ६३ वर्गकिलोमिटर रहने आयोजनाको जलाशय बनाउँदा ५ हजार घरधुरी अर्थात् २० हजार जनसंख्या विस्थापित हुनुका साथै जग्गा प्रत्यक्ष डुबानमा परेर २५ हजार जनसंख्या प्रभावित हुनेछन् ।
आगामी आर्थिक वर्षदेखि आयोजनाको निर्माण सुरु गर्ने सरकारले नीति तथा कार्यक्रममार्फत घोषणा गरिसकेको छ । समितिका अनुसार गोरखा र धादिङ जिल्लामा पर्ने बुढीगण्डकी नदीबाट जलाशययुक्त आयोजनाबाट वार्Èिक ३ हजार ३ सय ३८ गिगावाट आवर (३ सय ३८ करोड युनिट) विद्युत् उत्पादन हुने प्रतिवेदनमा उल्लेख छ ।

२९ अर्ब घटीले हुुन्न ऊर्जामन्त्री

ऊर्जामन्त्री राधाकुमारी ज्ञवालीले बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजनाको पुनर्बास र पुनःस्थापनका लागि आगामी वर्षको बजेटमा २९ अर्ब छुट्ट्याउनुपर्ने बताएकी छन् । आइतबार बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजना अघि बढाउनका लागि आएको गोर्खा र धादिङका जनप्रतिनिधिहरूसँग भेटमा ऊर्जामन्त्री ज्ञवालीले २९ अर्ब घटाएर दिन नहुने बताएकी हुन् ।
‘पुनर्बास तथा पुनःस्थापनका लागि ५८ अर्ब रुपैयाँ चाहिनेमा यस वर्ष आधा मात्र मागेका छौं, अर्थले भोलि खर्च गरेपछि दिन्छु भनेर भोलिवाद देखाउन पाउँदैन,’ ज्ञवालीले जनप्रतिनिधिसामु भनिन्, ‘अर्थले चटनी दिएर हुन्न, पूरा दिनुपर्छ, यसबारे म अर्थमन्त्रीसँग बुझ्छु ।’ बुढीगण्डकी छिटो बनाउन भन्दै दबाब दिन गएका जनप्रतिनिधिले भने प्रधानमन्त्री र अर्थमन्त्री बुढीगण्डकी आयोजना अघि बढाउन तयार रहेको भन्दै ऊर्जा मन्त्रालयले हालसम्म बजेट नमागेको बताएका थिए ।
ऊर्जा सचिव राजेन्द्रकिशोर क्षत्रीले विकास समितिले २९ अर्ब मागेर अर्थ मन्त्रालयमा पठाइसकेको र ऊर्जाले समेत पठाउने जानकारी दिए ।
सभासद् चीनकाजी श्रेष्ठले बुढीगण्डकी अघि बढाउन अर्थ, ऊर्जा र विकास समितिबिच असमन्वयको अवस्था देखिएको उल्लेख गर्दै आवश्यक रकम छुट्ट्याउनका लागि दुवै जिल्लाका जनप्रतिनिधिहरूले दबाब दिने बताए । अर्का सभासद् राजेन्द्र पाण्डेले प्रधामन्त्री र अर्थमन्त्रीले आवश्यक रकम दिने आवश्वास दिएपछि पनि २९ अर्ब नछुट्ट्याएमा संसद्बाट बजेट पास गर्न नदिने बताए ।
छलफलमा भूकम्पपछि डुबान क्षेत्रका अधिकांश बासिन्दा पुनःस्थापना र पुनर्बासको प्रतीक्षामा रहेको भन्दै तत्काल पुनर्बासको व्यवस्था गर्न माग गरेका थिए । छलफलमा सभासद्द्वय गुरु बुर्लाकोटी, परशुराम तामाङ, विकास समितिका अध्यक्ष डा.लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा, कार्यकारी निर्देशक गोपाल बस्नेतलगायतले अर्थ मन्त्रालयले उचित बजेट छुट्ट्याए आयोजनाको काम द्रुत गतिमा अघि बढाउन सकिने बताए ।
http://erajdhani.com/article/0913187001436750339

Sunday, July 12, 2015

दातृ निकायको ‘असुहाउँदो’ कार्यशैलीविरुद्ध नेपाल

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, २६ असार
नेपालले विदेशी दातृ निकायको ‘असुहाउँदो’ कार्यशैलीबारे अन्तर्राष्ट्रिय मञ्चमा आवाज उठाउने भएको छ । इथोपियाको राजधानी अदिस अबाबामा हुन लागेको विश्व सम्मेलनमा नेपालले दातृ निकायको मनपरी कार्यशैलीबारे आवाज उठाउन लागेको हो ।
गत १२ वैशाखमा गएको भूकम्प र त्यसपछिको पराकम्पनबाट भएको क्षतिबारे विभिन्न दातृ निकाय भएको सहयोगबारे सरकारले असन्तुष्टि जनाइरहेको तथा विदेशी सहायतामा आएको अधिकांश रकम परामर्शदाता लगायतका नाममा उतै फर्किरहेका बेला संयुक्त राष्ट्रसंघले गर्न लागेको अन्तर्राष्ट्रिय सार्वजनिक वित्तसम्बन्धी विश्व सम्मेलनमा नेपालले आफ्नो असन्तुष्टि सार्वजनिक गर्ने भएको हो ।

१३ देखि १६ जुलाईसम्म अबाबामा हुने सम्मेलनमा नेपालले विकास साझेदारहरूले नेपाललाई दिएको सहायता, यसको दुरुपयोग तथा नेपालले गर्ने सहायताको प्रभावकारिताबारे समेत आवाज उठाउनेछ । मन्त्रीस्तरीय प्रतिनिधित्व गर्दै शनिबार नेपालबाट इथोपिया गएको राष्ट्रिय योजना आयोगका सदस्य डा. स्वर्णिम वाग्ले नेतृत्व टोलीले वैदेशिक सहायताको सदुपयोगसँगै नेपालले परनिर्भरता अन्त्यका लागि उत्पादनमूलक क्षेत्रमा दातृ निकायले सहयोग गर्ने वातावरण निर्माणका लागिसमेत आग्रह गर्ने भएको छ ।
‘दाताहरूले परामर्शदाता लगायतका नाममा धेरै सहायता रकम फिर्ता लैजाने कार्यशैली परिवर्तनबारे आवाज उठाउनेछौं, योसँगै विदेशी दातृ सहयोग दुरुपयोग नहुने प्रतिबद्धता पनि जनाउनेछौं,’ सदस्य डा. वाग्लेले भने, ‘सम्मेलनमा विदेशी सहायता पूर्वाधारजस्ता उत्पादनशील क्षेत्रमा सहयोग गर्नसमेत जोड दिनेछौं ।’
भूकम्पपछि आफूले भोगेको विपद् व्यवस्थापनबारे समेत नेपालले आफ्नो अनुभव सो मञ्चमा राख्ने भएको छ । यसक्रममा नेपालको विपद् व्यवस्थापन सहयोगका लागि विश्वव्यापी रूपमा आह्वान गर्ने वाग्लेले जानकारी दिए ।
नेपालको आर्थिक वृद्धिदर, जलवायु परिवर्तन, वैदेशिक सहायता सुधार लगायतबारे आफ्नो एजेन्डा प्रस्तुत गरिने उनको भनाइ छ ।
विश्व सम्मेलनका लागि नेपालको तर्फबाट अर्थमन्त्री, राष्ट्रिय योजना आयोगका उपाध्यक्षलगायत सहभागी हुनुपर्नेमा बजेटका कारण व्यस्त भएपछि आयोगको समष्टिगत आर्थिक क्षेत्र हेर्ने वाग्ले नेतृत्व टोली अबाबा प्रस्थान गरेको हो। ‘नेपालको विपद् व्यवस्थापनका लागि विश्वव्यापी रूपमा सहयोग आह्वान गर्नेछौं,’ उनले भने।
३० देशका राष्ट्राध्यक्ष, १ सय १० देशका मन्त्रीहरू सम्मेलनमा सहभागितामा हुनेछ। विश्वका सबै मुलुकले आगामी १५ वर्षका लागि गर्ने विकास एजेन्डाका आवश्यक स्रोतहरूको व्यवस्थापन, आन्तरिक राजस्व तथा बाह्य ऋण र अनुदान, स्वदेशी विदेशी लगानी, निजी लगानी लगायतबारे छलफल हुनेछ। विश्व सम्मेलनमा नेपालको आर्थिक वृद्धिदर उच्च र दिगो बनाउन आन्तरिक स्रोत परिचालनसँगै विदेशी सहायता, स्वदेश र विदेशी निजी क्षेत्रको लगानी, विदेशी सहायता उत्पादन क्षेत्रमा मात्र लगानी गर्नुपर्ने, सन् २०२२ भित्र नेपाललाई अतिकम विकसित राष्ट्रबाट विकासोन्मुख राष्ट्र बनाउन आवश्यक स्रोत र साधन परिचालनको विश्वव्यापी समर्थनबारे आवाज उठाउनेछ। ‘सन् २०२२ भित्र नेपाललाई अतिकम विकसित राष्ट्रबाट माथि उठाउन १ सय खर्ब आवश्यक पर्ने र त्यसका लागि वर्षको कम्तीमा १२ अर्ब रुपैयाँ आवश्यक छ, त्यसका लागि विश्व सम्मेलनमा सहायताको समर्थनका लागि आवाज उठाउँछौं,’ सदस्य डा. वाग्लेले भने। नेपालको आर्थिक वृद्धिदर ५० वर्षदेखि एकदम कम रहेको र अहिलेको वृद्धिदरले मुलुकको समृद्धि हुन नसक्ने परिप्रेक्ष्यमा नेपालले सम्मेलनमा विश्वबाट थप लगानी र सहायतामा जोड दिन लागेको छ।
सम्मेलनमा नेपालले जलवायु परिवर्तन र त्यसले नेपालजस्ता राष्ट्रहरूमा पर्ने असरबारे पनि आवाज उठाउनेछ। सम्मेलनमा नेपालले अन्तर्राष्ट्रिय व्यापार, खुला बजार तथा २१औं शताब्दीसँगै व्यापार र उत्पादन मोडेलको मूल्यान्तर (भ्यालु चेन्ज), रेमिट्यान्सलाई वैदेशिक सहायता सूचीबाट हटाएर त्यसलाई परिपूरक नभई पूरकका रूपमा राख्न र यसमा लाग्दै आएको रूपान्तरण मूल्य घटाउनेबारे एजेन्डा राख्ने भएको छ। हाल वैदेशिक रोजगारीमा गएका नेपालीले पठाएको रकम रूपान्तरण मूल्य बढी लिएर बिचौलियाले फाइदा लिँदै आएका छन्। त्यसैगरी, नेपालले खुला तथ्यांकलाई जोड दिँदै राष्ट्रिय तथ्यांक विभागमार्फत क्रमशः सबै सूचना सार्वजनिक गर्नेबारे समेत प्रतिबद्धता जनाउन लागेको छ। सम्मेलनमा वाग्लेको नेतृत्वमा प्रधानमन्त्री कार्यालयका सचिव प्रेम राई, परराष्ट्र मन्त्रालयका सहसचिव ताराप्रसाद पोखरेल, अर्थ मन्त्रालयका उपसचिव योगनाथ पौडेल र नेपाली मिसन न्युयोर्कका शत्रुधन पोखरेल सहभागी हँुदै छन्।
सम्मेलनमा १५ बर्से विकास एजेन्डाका लागि आवश्यक स्रोतसाधनको व्यवस्थापन गर्न आन्तरिक तथा बाह्य परिचालनअन्तर्गत गैरकानुनी सम्पत्तिलाई कानुनभित्र ल्याएर आन्तरिक आम्दानी वृद्धिलगायतबारे छलफल हुनेछ। सम्मेलनमा विश्व बैंक, अन्तर्राष्ट्रिय मुद्रा कोषलगायतका दातृ निकायहरूको मौद्रिक र वित्तीय संरचनालाई तादाम्य मिलाएर विकास र पर्यावरण विकासमा सहयोग पु¥याउनेबारे विचारविमर्श हुनेछ। यसको विश्वका मुलुकहरूमा विज्ञान र अनुसन्धान, ऋण र ऋण व्यवस्थापन लगायतबारे छलफल हुने बताइएको छ।
सम्मेलनमा फेसबुक, गुगलजस्ता विश्वव्यापी निजी संस्थाले गर्ने सामाजिक कार्य र विकासबारे छलफल हुने सूची तय भएको छ। विश्व सम्मेलनमा सहशताब्दी विकास लक्ष्य (एसडीजी) का १७ गोल र १६९ टार्जेटलाई आवश्यक स्रोत व्यवस्थापनबारे विशेष छलफल हुनेछ। सेप्टेम्बरमा हुने एसडीजी, डिसेम्बरमा हुने जलवायु परिवर्तन लगायतका विश्व सम्मेलनबारे छलफल हुने कार्यक्रम छ।
सार्वजनिक वित्तसम्बन्धी विश्व सम्मेलन
नेपालमा एजेन्डा
–दिगो र उच्च आर्थिक वृद्धिदर
–जलवायु परिवर्तन
–विपद् व्यवस्थापन सहायता
–रेमिट्यान्सलाई वैदेशिक सहायता सूचीबाट हटाउने
–अन्तर्राष्ट्रिय व्यापार
–खुला तथ्यांक
http://erajdhani.com/article/0639083001436664049

Saturday, July 11, 2015

बल्ल राष्ट्रिय प्रसारण ग्रिड कम्पनी

पाँच वर्षअघि मन्त्रिपरिषद्बाट निर्णय

राजधानी समाचारदाताकाठमाडौं, २४ असार
पाँच वर्षअघि निर्णय भएको राष्ट्रिय प्रसारण ग्रिड कम्पनी बल्ल कम्पनी रजिस्टार कार्यालयमा दर्ता भएको छ । लामो प्रयास र विवादकाबिच नेपाल विद्युत् प्राधिकरणको संस्थागत उपस्थितिविना ग्रिड कम्पनी दर्ता भएको हो ।
पाँच वर्षअघि तत्कालीन प्रधानमन्त्री झलनाथ खनालको समयमा प्रसारण लाइन निर्माणका लागि छुट्टै कम्पनी निर्माण गर्ने निर्णय भएको थियो । हाल विद्युत् प्राधिकरणले उत्पादन, वितरण र प्रसारण लाइन तिनओटै कार्य गरेकामा प्रसारण लाइनको काम भने कम्पनीले नै गर्नेछ ।
‘पाँच वर्षअघि मन्त्रिपरिषद्बाट निर्णय भएको कम्पनी बल्ल दर्ता भयो,’ ऊर्जा मन्त्रालयका सह–प्रवक्ता गोकर्णराज पन्थले भने, ‘अब प्रसारण लाइनका लागि सरकारको मुख्य एउटा कम्पनी बनेको छ, यसमार्फत प्रसारण लाइन निर्माण हुन्छ ।’
सरकारले विद्युत् प्राधिकरणलाई पनि कम्पनी दर्ताको क्रममा सहभागी बनाए पनि पछि प्राधिकरणका युनियनहरूले विरोध गरेपछि सहभागी नगराई ऊर्जा मन्त्रालयले कम्पनी दर्ता गरेको हो । प्राधिकरणमा छुट्टै प्रसारण निर्देशनालय छ । सो निर्देशनालयले समेत प्रसारण लाइन निर्माणको कार्य गर्छ ।
ऊर्जा मन्त्रालयका सहप्रवक्ता पन्थले पछि प्राधिकरणको प्रसारण स्रोतसाधनलाई समेत समेटेर सहभागी गराउने बताए । उनले भने, ‘प्राधिकरणको ग्रिड कम्पनीमा कार्यरतलाई नै कार्यकारी निर्देशक बन्ने गरी प्रबन्धपत्र बनाइएको छ, प्राधिकरणको सहभागिता यसमा हुन्छ ।’
प्रसारण लाइनको निर्माण दुईतिरबाट हुने हुँदा यसबाट झन् प्रसारण लाइन निर्माणमा अन्योल थपिएको छ । तर, ऊर्जा मन्त्रालयका अधिकारी तत्काल छोटो व्यवस्थापन समूह बनाएर कम्पनीलाई अघि बढाउने र प्राधिकरणका जनशक्तिसमेत कम्पनीमा आउने कारण कुनै समस्या नहुने बताउँछन् । प्राधिकरणका अधिकारीले भने विज्ञविना ऊर्जा सचिव तथा सेयर सदस्यहरू, अन्य मन्त्रालयका सहसचिवहरू सञ्चालक रहने कम्पनीले प्रभावकारी काम गर्न नसक्ने बताउँछन् ।
प्रसारण लाइन कम्पनीको तत्कालका लागि ऊर्जा सचिवले अध्यक्षता गर्नेछन् भने कार्यकारी अधिकृत नियुक्ति गरेर कम्पनी अघि बढ्नेछ । आगामी आर्थिक वर्षको बजेट प्राधिकरणकै निर्देशनालयलाई विनियोजन गर्ने भए पनि छिट्टै सो निर्देशनालयको स्रोतसाधन कम्पनीमा हस्तान्तरण गरेर कम्पनी अघि बढ्ने पन्थले बताए ।
योजना, डिजाइन, निर्माण र सञ्चालनलगायतका सबै प्रसारण लाइनसम्बन्धी कार्य गर्ने गरी स्थापना गर्न गरिएको सो कम्पनी जलविद्युत्का लागि सबैभन्दा ठूलो समस्या बन्दै गएको प्रसारण लाइन निर्माणका लागि महŒवपूर्ण ठानिरहेको छ ।
अर्थ, ऊर्जा, रÔा, गृह, वन, सूचना, विज्ञानप्रविधि तथा वातावरण, भूमिसुधार तथा व्यवस्था मन्त्रालय र प्राधिकरणको संस्थापक सेयर रहने कम्पनीको अधिकृत पुँजी २५ अर्ब, जारी पुँजी ५ अर्ब र चुक्ता पुँजी २ अर्ब रुपैयाँ छ ।
मन्त्रालयका अनुसार, कम्पनीमा ऊर्जा मन्त्रालयको ७ लाख कित्ता, अर्थको ३ लाख २० हजार तथा रÔा, वन तथा भू–संरÔण, विज्ञान तथा प्रविधि, सूचना तथा सञ्चार र भूमिसुधार मन्त्रालयको ८० हजार कित्ता सेयर रहनेछ । पहिले प्राधिकरणमा ५ लाख कित्ता सेयर रहने भनिएको थियो । कम्पनीमा सर्वसाधारणले समेत १० प्रतिशत सेयर पाउने उल्लेख छ ।
http://erajdhani.com/article/0866992001436497143

Thursday, July 9, 2015

आगामी हिउँदमा आठ घन्टा मात्र लोडसेडिङ

भीम गौतम/ राजधानी
काठमाडौं, २३ असार
सरकारले सार्वजनिक गरेको नीति तथा कार्यक्रममा आगामी हिउँदमा लोडसेडिङलाई आठ घान्टामा सीमित गर्ने सार्वजनिक गरेको छ । अहिले वर्षामा समेत दैनिक सात घन्टा लोडसेडिङ भइरहेको र आगामी हिउँदमा दैनिक १२ घन्टासम्म लोडसेडिङ प्रक्षेपण गरिरहेको बेला सरकारले भने आठ घन्टामा सीमित गर्ने लक्ष्य सरकारले राखेको हो ।
विद्यमान विद्युत् केन्द्रहरू पूर्णक्षमतामा सञ्चालन गर्ने, मर्मतसम्भार गर्ने तथा ग्रिड र सौर्य ऊर्जाको समेत विकास गरी लोडसेडिङ आठ घन्टामा सीमित गर्ने सरकारको लक्ष्य छ । नीति तथा कार्यक्रममा निर्माणाधीन आयोजना समयमै सम्पन्न गर्ने तथा थप नयाँ विद्युत् आयोजनाको अध्ययन र डिजाइन कार्य अघि बढाइने उल्लेख छ । विद्युत् सहज आपूर्तिका लागि नवीकरणीय ऊर्जाको विकासमा जोड दिइने तथा सुक्खायाममा विद्युत् आपूर्ति सहज बनाउन चिनी मिलबाट उत्पादन हुने विद्युत्को समेत उपयोग गर्ने नीति तथा कार्यक्रममा उल्लेख छ ।
आगामी हिउँदमा आठ घन्टामा लोडसेडिङ सीमित गर्ने सरकारको सार्वजनिक घोषणालाई विज्ञहरूले भने असम्भव भएको टिप्पणी गरेका छन् । ‘आगामी हिउँदमा आठ घन्टामा लोडसेडिङ झार्न असम्भव छ, वर्षामा समेत सात घन्टा लोडसेडिङ रहेको बेला यो असम्भव छ,’ जलस्रोत मन्त्रालयका पूर्वसचिव शीतलबाबु रेग्मीले भने, ‘आठ घन्टामै लोडसेडिङ झर्ने गरी ठुला आयोजना हिउँद अघि बन्ने कुनै देखिएका छैनन् ।’ उनका अनुसार, अझै पाँच वर्ष लोडसेडिङ हट्ने सम्भावना छैन । पूर्वसचिव रेग्मीले सरकारले ल्याएको नीति तथा कार्यक्रममा उल्लेख जलविद्युत्सम्बन्धी ओठे बोली मात्र भएको र यसको कार्यावन्यन कठिन रहेको बताए । ‘नीति तथा कार्यक्रम सरकारले घोषणा गरेजस्तै लोडसेडिङ घटाउने र पत्याउने खालको छैन,’ उनले भने ।
नेपाल विद्युत् प्राधिकरणकै भनाइलाई आधार मान्ने हो भने पनि आगामी हिउँदमा लोडसेडिङ आठ घन्टा सीमित हुने अवस्था छैन । हाल १ हजार २ सय मेगावाट विद्युत्को माग रहेको र प्रत्येक वर्ष सरदर ९ प्रतिशतका दरले माग बढ्ने आधारमा माग झन्डै १३ सय मेगावाट पुग्छ । हाल प्राधिकरण, निजी र सहायक कम्पनीबाट ७ सय १८ मेगावाट विद्युत् उत्पादन हुन्छ ।
हिउँदमा करिब ३ सय मेगावाट मात्र उत्पादन हुन्छ भने महँगो मानिने १४ मेगावाटको हेटांैडा डिजेल प्याल्न्ट र ३९ मेगावाटको विराटनगरको मल्टिफ्युल तथा भारतबाट अधिकत्तम आयात गर्न सकिने २ सय ५० मेगावाटको विद्युत्लाई आधार मान्दा बल्ल ६ सय मेगावाट पुग्छ । प्राधिकरणका अनुसार, २५ प्रतिशत विद्युत् चुहावट छ । आगामी वर्षभित्र ३० मेगावाटको चमेलिया जलविद्युत् बन्ने बताइए पनि प्राधिकरण स्रोतका अनुसार आगामी हिउँदसम्म बन्ने सम्भावना छैन भने प्राधिकरणले बनाउन लागेको २५ मेगावाटको सोलार निर्माणमा ढिलाइ भएको छ । अन्य निजी क्षेत्रबाट ठुला जलविद्युत् आयोजना सम्पन्न भएर लोडसेडिङ अन्त्य हुने सम्भावना नरहेकाले सरकारको नीति तथा कार्यक्रममा घोषणा भएरअनुसार हिउँदमा आठ घन्टा लोडसेडिङ सीमित गर्न कठिनाई भएको उनीहरूको छ ।
सरकारले सार्वजनिक गरेको नीति तथा कार्यक्रममा मुलुकको राष्ट्रिय आवश्यकतालाई प्राथमिकत दिँदै जलस्रोत क्षेत्रको एकीकृत व्यवस्थापन तथा बेसिन अवधारणाको आधारमा कोसी, गण्डकी, कर्णाली र महाकाली बेसिनका जलविद्युत् गुरुयोजनालाई अधिकत्तम प्रतिफल हासिल हुने गरी अध्यावधिक गरिने उल्लेख छ । जलस्रोतको एकीकृत तथा दिगो विकासका लागि विद्युत् ऐनमा संशोधन गरिने कार्यक्रम उल्लेख छ । चालू वर्षमा पनि सरकारले यही घोषणा गरेको थियो । २०५८ सालमा पहिलो पटक विद्युत् ऐन २०४९ संशोधनका लागि मस्यौदा बने पनि त्यो संसद्मा पुगेर ऐन संशोधन भएन । २०६५ सालमा बनेको अर्को विधेयकको मस्यौदा तयार भए पनि त्यो संसद्मा पुगेर ऐन बनेन भने अहिले पनि मस्यौदाको निर्माण भइरहेको छ ।
नीति तथा कार्यक्रममा विद्युत् प्राधिकरणको पुनःसंरचना गरिने, प्रसारण लाइनको निर्माण कार्यमा निर्माण र हस्तान्तरण मोडलअनुरूप निजी क्षेत्रलाई समावेश गर्ने, जल तथा ऊर्जा आयोगलाई पुनःसंरचना गरी अधिकार सम्पन्न गरी अधिकार सम्पन्न बनाइनेजस्ता कार्यक्रम अघि बढाउने
उल्लेख छ ।
त्यसैगरी, नीति तथा कार्यक्रममा अन्तरदेशीय प्रसारण लाइनको गुरुयोजना निर्माण गर्ने उल्लेख छ । ‘जनताको विद्युत् जनताकै लगानी’ भन्ने चालू वर्षको कार्यक्रमलाई निरन्तरता दिएको छ । सार्वजनिक स्थानीय, सहकारी, निजी साझेदारीमा स्थानीय जनताको स्वामित्व हुने गरी जलविद्युत् उत्पादनमा लगानी गर्न गर्न प्रोत्साहन दिने उल्लेख छ ।
विद्युत् आपूर्तिका लागि बहुउद्देश्यीय र जलाशययुक्त आयोजनाको पहिचान, अध्ययन र विकासका लागि जोड दिँदै सरकारको नीति तथा कार्यक्रममा १२ सय मेगावाटको बुढीगण्डकी जलाशययुक्त निर्माण सुरु गरिने तथा ४ सय १० मेगावाटको नलसिंहगाढ जलाशययुक्त आयोजनाको विस्तृत परियोजना प्रतिवेदन (डीपीआर तयार गर्ने उलेख छ । त्यसैगरी नौमुरे बहुउद्देश्यीय आयोजनालाई संस्थागत संरचनामा लैजाने पनि कार्यक्रममा उल्लेख छ ।
स्वतन्त्र ऊर्जा उत्पादकहरूको संस्था (इप्पान) का अध्यक्ष खड्गबहादुर विष्टले प्रसारण लाइनको निर्माणमा निजी क्षेत्रलाई सहभागी गराउनेलगायतका केही सकारात्मक कुरा नीति तथा कार्यक्रम आए पनि जलविद्युत् क्षेत्रका लागि मुख्य मानिएका आयोजना विकास सम्झौता (पीडीए) तथा नेपाल र भारतबिच भएको विद्युत् व्यापार सम्झौता (पीटीए) कार्यान्वयनबारे नीति तथा कार्यक्रममा उल्लेख नभएको बताए । ‘वेसिनहरूको गुरुयोजना, प्राधिकरणको पुनःसंरचना, निजी क्षेत्रलाई प्रसारण लाइन जिम्माजस्ता कुरा सकारात्मक छन् तर पीटीए, पीडीएजस्ता महŒवपूर्ण कुराबारे बोलिएको छैन,’ उनले भने । 
www.erajdhani.com/article/0532160001436411267

Wednesday, July 8, 2015

पुनर्निर्माण प्राधिकरण गठनमा ढिलाइ

मुख्य सचिव पौडेल सीईओ बन्न लबिङमा

भीम गौतम/राजधानीकाठमाडौं, २२ असार
गत १२ वैशाखमा गएको विनाशकारी भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणका लागि सरकारले घोषणा गरेको राष्ट्रिय पुनर्निर्माण प्राधिकरण गठनमा ढिलाइ भएको छ । गत १० असारमा भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणका लागि दातृ तथा विकास साझेदारहरूको सम्मेलनका लागि हतार–हतार प्राधिकरण गठनका लागि अध्यादेश ल्याएको सरकारले प्राधिकरण गठनमा भने ढिलाइ गरेको छ ।

प्रधानमन्त्रीको अध्यक्षतामा रहने शक्तिशाली प्राधिकरणमा चार मन्त्री, मुख्य सचिव र राष्ट्रिय योजना आयोगका उपाध्यक्षबाहेक प्रमुख कार्यकारी अधिकृत (सीईओ) र तिन विज्ञ नियुक्ति गर्नुपर्ने भए पनि हालसम्म सरकारले त्यसको कुनै गृहकार्य भने गरेको छैन । ६ असारमा भूकम्पपछिको पुनर्निर्माणका लागि अध्यादेश ल्याउने निर्णय मन्त्रिपरिषद्बाट भएको थियो ।
मन्त्रिपरिषद्बाट ल्याइएको अध्यादेश राष्ट्रपतिले स्वीकृत गरेपछि प्राधिकरण गठनका लागि बाटो खुलेको थियो । १० असारको सम्मेलनलगत्तै प्राधिकरण गठन गर्ने भने पनि हालसम्म गठन हुन नसकेको हो ।
प्राधिकरणको गठन संरचना र यसले गर्न सक्ने प्रभावकारी कामबारेको अन्योलता तथा कसलाई सीईओ नियुक्ति गर्ने बारेमा देखिएको विवादका कारण प्राधिकरण गठनमा ढिलाइ भएको प्रधानमन्त्री तथा मन्त्रिपरिषद् कार्यालय स्रोतले जनाएको छ ।
मन्त्रीस्तरीय सो पदका लागि वर्तमान राष्ट्रिय योजना आयोगका उपाध्यक्ष डा. गोविन्दराज पोखरेल, मुख्य सचिव लीलामणि पौडेल, पूर्वमुख्य सचिव माधव घिमिरेलगायतको नाम चर्चामा छ ।
स्रोतका अनुसार आफूले मुख्य सचिवबाट अवकाश पाएपछि प्राधिकरण गठन गर्न र आफू प्रमुख कार्यकारी अधिकृत बन्न पौडेलले ठुलै लबिङ गरिरहेका छन् । उनले पटक–पटक प्रधानमन्त्री सुशील कोइरालासँग यसबारे छलफल गरेका छन् । यसका लागि उनले सत्तारूढ कांग्रेस–एमाले र एमाओवादी शीर्ष नेतासँग भेटघाट गरिरहेका छन् । प्राधिकरण नेतृत्वमा प्रधानमन्त्री हुने भएकाले उनले सबै काम हेर्न नसक्ने र खर्बौंको बजेट हुने भएकाले पनि मुख्य सचिव पौडेलले आफू प्रमुख कार्यकारी अधिकृत बन्न खोजेका हुन् । ‘मुख्य सचिवज्यू कांग्रेस–एमालेभन्दा पनि एमाओवादीको दबाबका आधारमा सीईओ बन्न खोजिरहनु भएको छ,’ प्रधानमन्त्री कोइराला निकट स्रोतले भन्यो । मुख्य सचिव पौडेलले आगामी साउनमा अवकाश पाउँदै छन् ।
पूर्वप्रधानमन्त्री डा. बाबुराम भट्टराईले अहिले प्रस्तावितभन्दा छुट्टै राजनीतिक व्यक्तिको नेतृत्वमा प्राधिकरण गठन गरेमा त्यसको नेतृत्व लिन तयार रहेको बताउँदै आएका छन् भने यसबारे एमाओवादीले फरक धारणा राख्दै आएको छ । प्रधानमन्त्रीका विपद् सल्लाहकार डा. राम थपलिया छिट्टै प्राधिकरण गठन हुने बताउँछन् । ‘प्रधानमन्त्रीले सबैसँग राम्रो व्यक्ति सीईओमा ल्याउनेबारे सल्लाह गरिरहनुभएको छ, छिट्टै गठन हुन्छ, सकेसम्म बजेटअगावै र सम्भव नभए बजेटलगत्तै प्राधिकरणमा सीईओ नियुक्ति हुन्छ,’ उनले भने ।
प्रधानमन्त्रीको अध्यक्षतामा रहेको प्राधिकरणले प्रभावकारी रूपमा काम गर्न नसक्ने भन्दै यसको आलोचनासमेत हुँदै आएको छ । प्रधानमन्त्री ३६÷३७ ओटा विभिन्न समिति तथा संस्थाको अध्यक्ष हुने तथा अत्यन्त व्यस्त रहने भएकाले प्राधिकरण सक्रिय हुन नसक्ने र प्रभावकारी काम गर्न नसक्ने भन्दै सरकारको निर्णयको आलोचना हुँदै आएको छ ।
राष्ट्रिय योजना आयोगका पूर्वउपाध्यक्ष दीपेन्द्रबहादुर क्षत्री प्राधिकरणको संरचना छिटोछरितो पुनर्निर्माण गराउन सक्ने शक्तिशाली बनाएको भए पनि यसको कार्यविधि परम्परागत र सामान्य तरिकाको गर्ने उल्लेख भएकाले प्रभावकारी काम गर्न नसक्ने दाबी गर्छन् । ‘तिन÷तिन महिनामा बजेट खर्च भएन भनेर रुवाबासी गर्नुपर्ने अवस्था सरकारको छ, सामान्य तरिकाले पहिलाकै मन्त्रालयले कसरी पुनर्निर्माण गर्न सक्लान्,’ उनले भने, ‘प्राधिकरण गठनबारे राजनीतिक तहमा विवाद भएको तथा प्रधानमन्त्री अति व्यस्त हुने, सरकार परिवर्तन भइरहनेलगायतका कारण प्राधिकरणले काम गर्न कठिनाइ देखिन्छ ।’ परम्परागत तरिका र कार्यविधिबाट भूकम्पपछिको पुनर्निर्माण सरकारले सोचेजस्तो जादुगर तरिकाले हुन नसक्ने उनको ठहर छ । तत्काल उद्धार र राहत, पुनरोउत्थानलगायतका कार्य सकेको सरकारले अब पुनर्निर्माण अघि बढाउन लागेको छ । पुनर्निर्माणका लागि प्राधिकरण आवश्यक भए पनि यसको निर्माणमै ढिलाइ भएको छ ।
http://www.erajdhani.com/article/0464945001436323127

Tuesday, July 7, 2015

तराईका आठ जिल्लामा विशेष कार्यक्रम

भीम गौतम/राजधानीकाठमाडौं, २१ असार
राष्ट्रिय योजना आयोगले मानव सूचकांकको आधारमा सबैभन्दा बढी पिछडिएका तराईका आठ जिल्लामा विशेष कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने भएको छ । बझाङ, बाजुरा, हुम्लालगायतका अति विकटका क्षेत्रलाई मात्र विशेष प्राथमिकतामा राख्दै आएकोमा मानव सूचकांकको आधारमा कमजोर रहेका पूर्वी तराईका आठ जिल्लामा पनि विशेष कार्यक्रम सञ्चालन गर्ने भएको हो ।
सरकारले कम प्राथमिकतामा राखेर बेवास्ता गर्दा अति पिछडिएका क्षेत्रबाट विद्रोह उठेको र त्यसको सम्बोधन नभएको भन्दै राजनीतिक रूपमा समेत आवाज उठिरहेका बेला आयोगले पिछडिएका क्षेत्रमा यस्तो कार्यक्रम गर्न लागेको हो । आर्थिक वर्ष २०७२÷०७३ को नयाँ बजेट तथा नीति तथा कार्यक्रममा समावेश गरेर पूर्वाधार विकास, सामाजिक सुरक्षा, स्वास्थ्यलगायतका विशेष कार्यक्रम सञ्चालन गर्न लागिएको हो । मानव सूचकांकको आधारमा कमजोर देखिएका तराईका रौतहट, महोत्तरी, सर्लाही, सिरहा, धनुषा, सप्तरी, बारा र पर्सा जिल्लालाई लक्षित गरी विशेष कार्यक्रम सञ्चालन गर्न लागिएको राष्ट्रिय योजना आयोगका सदस्य डा. स्वर्णिम वाग्लेले जानकारी दिए ।
‘बझाङ, बाजुराजस्तै मानव सूचकांकमा पिछडिएका क्षेत्र तराईका धेरै जिल्लामा देखिएकाले ती जिल्लामा सामाजिक सुरक्षा, पूर्वाधार विकासलगायतमा विशेष प्राथमिकता राखेर विशेष योजना अघि बढाउन लागिएको छ,’ उनले भने । गत १२ वैशाखमा विनाशकारी भूकम्प जानुअघि नै आयोगले जनकपुरमा कार्यक्रम गरेर मानव सूचकांकमा कमजोर रहेका तराईका जिल्लामा विशेष कार्यक्रम गर्ने योजना अघि बढाएको थियो । मानव सूचकांकको आधारमा सबैभन्दा कमजोर १० भित्र तराईका रौतहट र महोत्तरी जिल्ला पनि पर्छन् ।
पिछडिएका १० जिल्लाभित्रै बाजुरा, बझाङ, कालिकोट, हुम्ला, अछाम, जाजरकोट, रोल्पा, मुगुलगायतका जिल्ला पर्ने भए पनि सुगमभन्दा तराईका जिल्लालाई विशेष फोकस गरेर सरकारले कार्यक्रम गरेको छैन । १ सय अंकलाई पूर्णांक मान्दा सरकारले तयार पारेको मानव सूचकांकको आधारमा यी १० जिल्ला सबैभन्दा कमजोर पर्छन् । त्यसैगरी, मानव सूचकांक ४० देखि ४५ अंक रहेका १६ जिल्लामध्ये तराईका सर्लाही, सिरहा, धनुषा र सप्तरी तथा ४५ देखि ५० अंक रहेका ३० जिल्लाभित्र बारा र पर्सा पर्छन् ।
त्यसैगरी, मानव सूचकांकको आधारमा ५० देखि ५५ अंक पाउनेमा १३ जिल्ला छन् । यस्तै, काठमाडौं, ललितपुर, भक्तपुर, चितवन, कास्की र मनाङ सबैभन्दा उच्च मानव सूचकांक भएका जिल्लामा पर्छन् । तराईका चितवन, मोरङ, सुनसरी र झापा जिल्ला पनि मानव सूचकांकको आधारमा राम्रो जिल्लाको रूपमा गनिन्छन् ।
पहाडी र हिमाली जिल्लाका अति पिछडिएका क्षेत्रमा विशेष कार्यक्रम गर्दै आएकोमा यस वर्षदेखि तराईका थप आठ जिल्ला थपिन लागेको र यसले मानव सूचकांक सुधारमा सहयोग पुग्ने आयोगको भनाइ छ । प्रतिदिन १ डलर २५ सेन्टभन्दा कम आम्दानी हुने जनसंख्या नेपालमा अझै २५ प्रतिशत र २ डलरमुनि रहेको संख्या ६० प्रतिशत देखिएकाले यी समुदायको आर्थिक अवस्था उकास्नका लागि विशेष कार्यक्रमको आवश्यक देखिएको आयोग सदस्य वाग्ले बताउँछन् ।
सरकारले हाल सामाजिक सुरक्षाका लागि १ प्रतिशत बजेट खर्च गर्दै आए पनि असमानतासँगै भूकम्पजस्ता प्राकृतिक प्रकोपको जोखिमताका आधारमा समेत गरिबी बढ्ने तथ्यांक दिएकाले दुर्घटना, पेन्सनजस्ता बिमा कार्यक्रमलाई समेत जोड दिनुपर्ने तर्क उनको छ । आयोगले भूकम्पपछिको आवश्यकता आँकलन (पीडीएनए) प्रतिवेदनमा भूकम्पका कारण ७ लाख जनसंख्या गरिबीको रेखामुनि रहेको तथ्यांक सार्वजनिक गरिसकेको छ ।
http://www.erajdhani.com/article/0434212001436236503

बुढीगण्डकीलाई विशेष बजेट दिइँदै

२८ अर्ब बजेट प्रस्ताव

राजधानी समाचारदाताकाठमाडौं, २१ असार
ऊर्जा मन्त्रालयलाई दिएको आगामी बजेटको सिलिङको आधारमा ५२ करोड ३९ लाख रुपैयाँ मात्र बजेट प्रस्ताव गरिएको बुढीगण्डकी जलाशययुक्त जलविद्युत् आयोजनालाई अर्थ मन्त्रालयले विशेष बजेट दिने भएको छ ।

जलाशययुक्त आयोजनाको अभावमा लोडसेडिङको समस्या भयावह बन्दै गएको र बजेट कम दिँदा आयोजना निर्माणमा कठिनाइ भइरहेको बेला अर्थ मन्त्रालयले छुट्टै विशेष बजेट दिन लागेको हो । अर्थ मन्त्रालयका अधिकारीले सिलिङबाहेक बुढीगण्डकीका लागि थप बजेट दिने बताएपछि सोमबार बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजना विकास समितिले २८ अर्ब बजेट माग गरी ऊर्जा मन्त्रालय र अर्थ मन्त्रालयलाई पत्र पठाएको छ । ‘अर्थ मन्त्रालयले सिलिङभन्दा बाहिर थप बजेटका लागि प्रस्ताव गरेपछि विकास समितिले २८ अर्ब मागेको छ,’ ऊर्जा मन्त्रालयका सहप्रवक्ता गोकर्णराज पन्थले भने, ‘सिलिङभन्दा थप बजेट दिएमा आयोजना अघि बढाउन धेरै सहयोग पुग्नेछ ।’
बुढीगण्डकी जलविद्युत् आयोजनाले आर्थिक वर्ष ०७२÷७३ का लागि डुबान क्षेत्रको जग्गा खरिद÷अधिग्रहणका लागि १० तथा तत्काल विस्थापित हुने १ हजार ३ सय ७३ घरधुरीका लागि अस्थायी घर र बसोबास गर्न १ अर्ब गरी ११ अर्ब मागेको थियो । तर, ऊर्जा मन्त्रालयले ७७ करोड ५ लाख प्रस्ताव गरेकोमा अर्थ मन्त्रालयले ५२ करोड ३९ लाख रुपैयाँ मात्र प्रस्ताव गरेको थियो ।
परामर्शदाता कम्पनी ट्राकवेलले विस्तृत इन्जिनियरिङ डिजाइन छिट्टै सम्पन्न गर्न लागेको तथा आयोजना अघि बढाउन गर्नुपर्ने जग्गा अधिग्रहण, मुआब्जा, विस्थापित हुने परिवारलाई पुनःस्थापितलगायतका लागि धेरै बजेट चाहिने भए पनि थोरै प्रस्ताव गरेपछि आयोजना अघि बढाउन अन्योल देखिएको थियो ।
परामर्शदाता कम्पनीले पुनःस्थापनाका लागि एकमुष्ट रूपमा ५८ अर्ब लाग्ने प्रस्ताव गरेकोमा आगामी वर्षका लागि त्यसको आधा रकम मात्र प्रस्ताव गरिएको आयोजनाका कार्यकारी निर्देशक गोपाल बस्नेतले जानकारी दिए । ‘भूकम्पबाट विस्थापित हुने अवस्थामा पुगेकाहरूलाई छिट्टै पुनःस्थापित गर्दा सजिलो हुने भएकाले उनीहरूलाई समेत लक्षित गरेर बजेट माग गरेका छौं,’ उनले भने, ‘सरकारले २८ अर्ब दियो भने आयोजना अघि बढाउन धेरै सहज हुन्छ ।’
ऊर्जा मन्त्रालयका अधिकारीले समेत अर्थ मन्त्रालयले आफैंले विशेष बजेट व्यवस्था गर्न चासो देखाएर अनुरोध गरेकाले थप बजेट पाउने आशा गरेका छन् । सोमबार नै योजना कार्यकारी निर्देशक बस्नेतले अर्थ मन्त्रालयका अधिकारीसँग छलफल गरेका थिए । छलफलमा अर्थ मन्त्रालयका अधिकारी थप बजेटका लागि सकारात्मक देखिएकाले आफू बढी आशावादी बनेको उनले बताए ।
बुढीगण्डकी आयोजनालाई नेपालको लोडसेडिङ अन्त्य गर्ने आयोजनाको रूपमा लिइएको छ । असारभित्रै विस्तृत अध्ययन सम्पन्न गरी सन् २०१७ मा निर्माण सुरु गरेर सन् २०२२ भित्र योजनाको निर्माण पूरा गर्ने लक्ष्य राखिएको छ ।
सन् २०१७ भित्र प्रभावित क्षेत्रका बासिन्दाको जग्गा अधिग्रहण, मुआब्जा वितरण, पुनःस्थापनालगायत गरिसक्नुपर्ने भए पनि सरकारले भाषणमा प्राथमिकता राखेको बताएकाले कम बजेट दिएको कारण कार्यतालिकाअनुसार काम गर्न नसक्ने अवस्था आएको भन्दै चिन्ता भइरहेको बेला थप विशेष बजेट दिने आश्वासनले आयोजनाका अधिकारीसमेत उत्साहित बनेका छन् । 
http://www.erajdhani.com/article/0986141001436196441

Monday, July 6, 2015

लक्ष्यभन्दा डेढ अर्ब रुपैयाँ बढीको विद्युत् आयात

चालु वर्षमा १३ अर्बको विद्युत् ल्याइयो

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, २० असार
विद्युत् उत्पादनको प्रशस्त सम्भावना भए पनि छिमेकी राष्ट्र भारतबाट विद्युत् आयात झन् बढेको छ । नेपालबाट भारतलाई अर्बौं रुपैयाँको विद्युत् बेच्ने र जलविद्युत् क्षेत्रबाट मुलुकको आर्थिक समृद्धि हुने सपना बाँडिरहेका बेला भारतबाट झन् विद्युत् आयात बढेको हो ।
आर्थिक वर्ष २०७१÷०७२ मा मात्र लक्ष्यभन्दा डेढ अर्ब रुपैयाँ थप विद्युत् आयात हुन लागेको विद्युत् प्राधिकरण अर्थ निर्देशनालयले जनाएको छ । सरकारले दिएको उत्पादन लाइसेन्सअनुसार सरकार र निजी क्षेत्र दुवैले समयमै जलविद्युत् आयोजना निर्माण गर्न नसक्नु तथा सरकारले विद्युत्को माग र आपूर्तिको योजना बनाउन नसकेकाले भारतबाट विद्युत् आयात बढ्दै गएको हो ।
चालू आर्थिक वर्षमा १ अर्ब २० करोड ४६ लाख ४० हजार युनिट विद्युत् भारतबाट आयात गर्ने लक्ष्य राखेकामा बढेर १ अर्ब ३६ करोड १४ लाख १० हजार युनिट पुगेको प्राधिकरण अर्थ निर्देशनालयका उपकार्यकारी निर्देशक लेखनाथ कोइरालाले जानकारी दिए । विद्युत् प्राधिकरणले विभिन्न नाकाबाट आयात गरेको विद्युत्को मूल्य फरक फरक भए पनि समग्रमा प्रतियुनिट १० रुपैयाँमा भारतबाट विद्युत् आयात हुने गरेको प्राधिकरणले जनाएको छ । प्राधिकरणमा रहेको २५ प्रतिशत विद्युत् चुहावटका आधारमा भारतबाट आयात विद्युत्को मूल्य प्रतियुनिट १२ रुपैयाँ ५० पैसा पुग्ने प्राधिकरणले जनाएको छ ।
प्रतियुनिट १० रुपैयाँ मूल्यअनुसार चालू वर्षमा करिब १२ अर्ब रुपैयाँबराबरको विद्युत् आयात हुनुपर्नेमा बढेर १३ अर्ब ६१ करोड रुपैयाँबराबरको विद्युत् आयात हुने भएको छ । विभिन्न नाकामध्ये टनकपुरबाट ३५ मेगावाट विद्युत् मंसिरदेखि मात्र आयात गर्ने गरेकामा चालू वर्षमा भने भदौदेखि नै आयात बढाएकाले लक्ष्यभन्दा बढी विद्युत् आयात भएको उपकार्यकारी निर्देशक कोइरालाले बताए । हाल भने भारतबाट १ सय ८० मेगावाट विद्युत् आयात भइरहेको छ भने हिउँदमा २ सय ४० मेगावाटसम्म विद्युत् आयात भएको थियो ।
विद्युत् प्राधिकरणलाई अर्थ मन्त्रालयले भारतबाट विद्युत् ल्याउँदा मूल्यान्तर दिने गरेको भए पनि चालू आर्थिक वर्षदेखि दिएको छैन । प्राधिकरणका अनुसार, अर्थ मन्त्रालयले दिनुपर्ने मूल्यान्तर मात्र २ अर्ब ४० करोड रुपैयाँ पुगिसकेको छ । विद्युत् प्राधिकरणका कार्यकारी निर्देशक मुकेशराज काफ्ले भारतबाट आयात विद्युत्मा प्रतियुनिट दुई रुपैयाँ घाटा भएको र सो कारणले समेत प्राधिकरणको घाटा चुलिएको बताउँछन् । ‘भारतबाट आयातमा मात्र प्रतियुनिट दुई रुपैयाँ घाटा छ, चुहावटको समेत नोक्सानलाई हेर्ने हो भने प्रतियुनिट साढे १२ रुपैयाँ पर्छ, यसले प्राधिकरणको घाटा बढाएको छ,’ उनले भने ।
आर्थिक वर्ष २०७०÷०७१ मा मात्र भारतबाट नेपालमा ८ अर्ब रुपैयाँ बराबरको १ अर्ब ७ करोड युनिट बिजुली आयात भएको थियो । प्राधिकरणको विद्युत् आयात तथ्यांक हेर्ने हो भने आर्थिक वर्ष २०६४÷०६५ को तुलनामा आयात झन्डै चौब्बर बढेको छ । प्राधिकरणका अनुसार सो वर्ष २ अर्ब ९३ करोड रुपैयाँबराबरको ४१ करोड युनिट बिजुली आयात भएको थियो । प्राधिकरणका अनुसार भारतबाट ०६५\०६६ मा २ अर्ब ५७ करोड ४० लाख रुपैया“बराबरको ३६ करोड, ०६६\०६७ सालमा ४ अर्ब ५० करोड ५० लाखबराबरको ६३ करोड युनिट विद्युत् ल्याएको थियो । त्यसैगरी, ०६७\०६८ सालमा ५ अर्ब ५० लाखबराबरको ७० करोड युनिट तथा ०६८\०६९ मा ५ अर्ब ३६ करोड २५ लाख रुपैया“बराबरको ७५ करोड युनिट विद्युत् भारतबाट नेपालमा आयात गरिएको थियो । त्यसैगरी, ०६९÷०७० मा ६ अर्बबराबरको १ अर्ब ५ करोड युनिट विद्युत् भारतबाट आयात भएको थियो ।
हालसम्मको अध्ययनका आधारमा ८३ हजार मेगावाट विद्युत् आयात हुने नेपालमा कर्णाली चिसापानी, पञ्चेश्वर, सप्तकोसी, अरुण तेस्रो, माथिल्लो कर्णाली, तामाकोसी तेस्रो, मस्र्याङ्दीका साथै अन्य ठूला जलविद्युत् आयोजना बनाएर भारतलाई विद्युत् बिक्री गर्ने योजना सरकारले बनाएको वर्षांै बिते पनि निर्यात भने गर्न सकेको छैन । सरकारले बल्ल माथिल्लो कर्णाली र अरुण तेस्रो जलविद्युत् आयोजनासँग आयोजना विकास सम्झौता (पीडीए) भएर आयोजनाको काम अघि बढेको मात्र छ ।
http://www.erajdhani.com/article/0305753001436145582

Sunday, July 5, 2015

वर्षामा झनै लोडसेडिङको पीडा

भीम गौतम/राजधानीकाठमाडौं, १९ असार
वर्षायाममा खोलामा पानीको सतह बढेसँगै लोडसेडिङ घट्दै जानुपर्ने हो, तर निर्धारित तालिकाभन्दा पनि निकै बढी लोडसेडिङ हुन थालेपछि सर्वसाधारण मारमा परेका छन् । नेपाल विद्युत् प्राधिकरणले सार्वजनिक गरेको तालिकाअनुसार प्रत्येक दिन सात घन्टा मात्र लोडसेडिङ हुनुपर्ने हो । तर, अहिले तालिकाभन्दा धेरै लोडसेडिङ हुन थालेको छ । बढ्दो लोडसेडिङसँगै नेपाली जनजीवन तालिकाअनुसार चल्न थालेको बेला तोकिएको भन्दा बढी लोडसेडिङ भएपछि यसले सर्वसाधारणदेखि व्यवसायीहरू सम्मलाई झनै पीडा थपेको छ ।
‘यति बजे बत्ती आउँछ भनेर सर्वसाधारण, उद्योगी व्यवसायी सबैले बिजुलीबाट गर्ने कामको योजना बनाएका हुन्छन् तर तालिकाभन्दा धेरै बढी हुन थालेपछि यसले ठुलो पीडा दिएको छ,’ राष्ट्रिय उपभोक्ता मञ्चका अध्यक्ष प्रेमलाल महर्जन भन्छन्, ‘भूकम्पको बेला केही राहत पाएका सर्वसाधारणले अहिले प्राधिकरणले गर्ने जथाभावी लोडसेडिङको मार खेप्नु परेको छ ।’
अधिकांश नदी प्रवाहमा आधारित (आरओआर) जलविद्युत् आयोजना भएको नेपालमा वर्षामा उत्पादन बढ्नुपर्ने हो तर लोडसेडिङको तालिका जथाभावी भएपछि सबै उपभोक्ता अचम्मित भएका छन् । ‘अधिकांश आयोजना रन अफ रिभर भएकाले वर्षामा झन् लोडसेडिङ घट्दै जानुपर्ने हो तर बढ््दै छ, प्राधिकरणको किन यस्तो बदमासी गरिरहेको छ, अचम्मित भएका छौं,’ महर्जनले राजधानीसँग भने ।
प्राधिकरणले सार्वजनिक गरेको लोडसेडिङ तालिकामा लोडसेडिङ एक घन्टा तलमाथि गर्न सकिने उल्लेख छ तर उपभोक्ताहरूले दैनिक सात घन्टासम्म बढी लोडसेडिङ बेहोर्नुपरिरहेको गुनासो गरेका छन् । ‘चार दिन त बिहानभरि बत्ती नै आएन, प्राधिकरणले मनलाग्दी तरिकाले लोडसेडिङ गरिरहेको छ, यसले हामीलाई ठुलो समस्या परेको छ,’ गौशालाकी माया श्रेष्ठले भनिन्, ‘तालिकाअनुसार बत्ती आउँछ भनेर विश्वास नगर्दा हुने अवस्था सिर्जना भइसक्यो ।’
विद्युत् प्राधिकरणका अधिकारीहरू भने सकेसम्म तालिकाअनुसार नै लोडसेडिङ गरेको भूmटो दाबी गर्छन् । भूकम्पपछि अझै ९० मेगावाट विद्युत् केन्द्रीय ग्रिडमा नजोडिएकाले मागलाई धान्न समस्या परेको उनीहरूको भनाइ छ ।
‘अहिले विद्युत्को माग पूरा १ हजार २ सय मेगावाट छ, तैपनि तालिकाकै वरिपरि रहेर लोडसेडिङ गरिरहेका छौं,’ विद्युत् प्राधिकरण भारप्रेषण केन्द्रका प्रमुख भुवन क्षत्रीले राजधानीसँग भने, ‘बेला बेलामा नदीमा बर्षाको कारण हिलो आउने, पहिरो चर्केर आयोजनामाथि खतरा हुने तथा बेलाबेलामा ट्रिप भएर पेट्रोलिङ गर्न जाँदा समस्या पर्ने भएकाले कहिलेकाहीँ थप लोडसेडिङ गर्नुपर्ने बाध्यता छ ।’
१ सय ४४ मेगावाटको कालीगण्डकी, ६९ मेगावाटको मस्याङ्दी, ७० मेगावाटको मध्यमस्याङ्दीलगायतका ठुला आयोजनाहरू यस्तो जोखिममा रहेकाले बेलाबेलामा बन्द गर्नुपर्दा लोडसेडिङ बढाउनुपरेको प्राधिकरणका अधिकारीहरूको भनाइ छ । ७ सय १८ मेगावाट विद्युत् उत्पादन क्षमता भएको नेपालमा कुलेखानी प्रथम र द्वितीय गरी ९२ मेगावाटबाहेक सबै आरओआर आयोजना हुन् । हिउँदमा हुन सक्ने लोडसेडिङको भयावह समस्यालाई दृष्टिगत गरी प्राधिकरणले वर्षामा कुलेखानी जलाशय सञ्चालन गर्ने गरेको छैन । त्योबाहेक दोलखा र सिन्धुपाल्चोकका भोटेकोसी, सुनकोसीलगायतका अधिकांश आयोजनाहरूबाट उत्पादन हुने करिब ९० मेगावाटको विद्युत् भूकम्पपछि केन्द्रीय ग्रिडबाट विच्छेद छन् ।
प्राधिकरणका अनुसार हाल प्राधिकरणका विभिन्न आयोजनाबाट ३ सय ५० मेगावाट, निजी क्षेत्रका आयोजनाबाट १ सय ६० मेगावाट र भारतबाट १ सय ८० मेगावाट विद्युत् उत्पादन हुँदै आएको छ । कतिपय आयोजनाहरू मर्मत अभावलगायतको कारणले विद्युत् उत्पादन हुन सकेको छैन । भारप्रेषण केन्द्रका प्रमुख क्षत्रीले झन्डै ५ सय मेगावाटको लोडसेडिङ अझै रहेको जानकारी दिए ।
जलविद्युत्को १ सय ४ वर्षको इतिहासमा जम्मा ७ सय १८ मेगावाट मात्र उत्पादन हुन सक्नु तथा माग प्रत्येक वर्ष सरदर १ सय मेगावाट बढ्दै जानु तर उत्पादन कम हुनुको कारण समेत लोडसेडिङको समस्या बढ्दै गएको हो । समाजशास्त्रीहरू लोडसेडिङले सहरवासीको जीवनशैली परिवर्तन भएको र हरेक मान्छे आङ्खनो रुटिनभन्दा लोडसेडिङको रुटिनअनुसार चल्नुपर्ने बाध्यता रहेको बताउँछन् ।
विद्युत् विकास विभागका अनुसार निजी क्षेत्रहरूसँग ८ हजारभन्दा बढी सर्भे लाइसेन्स छन् भने निर्माणाधीन अवस्थामा १५ सय मेगावाट बराबरका आयोजना छन् । विद्युत् प्राधिकरणले बनाइरहेका चमेलिया, राहुघाट, कुलेखानी तेस्रो र त्रिशूली–३ ‘ए’ समेत समयमै सम्पन्न हुन सकेका छैनन् ।
जलाशययुक्त आयोजनाविना लोडसेडिङ अन्त्य हुन नसक्नेबारे ऊर्जा मन्त्रालय जानकार भए पनि यसका लागि महŒवपूर्ण आयोजनाहरू मानिएका बुढीगण्डकी, पश्चिम सेती, नलसिंहगाढ, सुनकोसी तेस्रोलगायतका आयोजना निर्माणमा ढिलाइ हुँदै गएको छ ।
स्रोतका अनुसार पछिल्लो पटक लोडसेडिङ बढ्नुमा ऊर्जामन्त्री राधा ज्ञवाली र विद्युत् प्राधिकरणका उच्च अधिकारी जिम्मेवार छन् । उनीहरूले जानाजान वर्षायाममा समेत अति धेरै लोडसेडिङ गराइरहेको स्रोतको दाबी छ ।
http://www.erajdhani.com/article/0132690001436062772

Saturday, July 4, 2015

विद्युत् महसुल २० प्रतिशत बढाउन प्रस्ताव


साउनभित्र निर्णयहुन्छ  आयोग

भीम गौतम /राजधानी
काठमाडौं, १७ असार
विद्युत् महसुल निर्धारण आयोगले नेपाल विद्युत् प्राधिकरणको प्रस्तावमा विद्युत् महसुल बढाउने तयारी अघि बढाएको छ । प्राधिकरणले २० प्रतिशत विद्युत् महसुल बढाउन प्रस्ताव गरेकोमा सोहीलाई आधार बनाएर आयोगले तयारी अघि बढाएको हो ।
‘विद्युत् प्राधिकरणले २० प्रतिशत महसुल बढाउन प्रस्ताव गरेको छ, यसबारे छलफल अघि बढाएका छौं,’ महसुल निर्धारण आयोग अध्यक्ष जगत् भुसालले राजधानीसँग भने, ‘साउनभित्र महसुल बढाउने निर्णय गर्छौं, कति गर्ने टुंगो लागिसकेको छैन ।’ बिहीबार प्राधिकरणले आयोगमा महसुल वृद्धिको प्रस्ताव प्रस्तुतीकरण गरेको थियो । अघिल्लो वर्षको भदौमा गणेश सुब्बा अध्यक्ष रहेका बेला आयोगले १३ दशमलव ७० प्रतिशत विद्युत् महसुल बढाउने निर्णय अन्तिम अवस्थामा गएर रोकिएको थियो ।

सोहीविरुद्ध अदालतमा समेत मुद्दा परेको थियो । चालु आर्थिक वर्षभित्र घाटा २७ अर्ब पुग्न लागिसकेको विद्युत् प्राधिकरणले घाटा चुलिएको तथा वार्षिक रूपमा महसुल वृद्धि नहुँदा समस्या परेको बताएका थिए । ‘२०५८ सालदेखि २०६९ मा ११ वर्षपश्चात् मात्र विद्युत् महसुल बढेकाले घाटा पूर्ति हुन नसकेको र विद्युत् सेवाको लागत उच्च हुँदै गएकाले महसुल वृद्धि गर्न प्रस्ताव गरिएको हो,’ प्राधिकरणका उपनिर्देशक जयराज भण्डारीले भने, ‘आर्थिक वर्ष २०७१÷७२ को बजेटमै विद्युत् महसुल लागतअनुरूप समयानुकूल परिमार्जन गरिनेछ भन्ने उल्लेख रहेकाले प्रस्ताव गरेका हौं ।’
डेडिकेटेड फिडरबाट निरन्तर विद्युत् आपूर्ति गर्ने औद्योगिक एवं व्यापारिक वर्गका लागि अन्य सम्बन्धित ग्राहकहरूको तुलनामा तोकिएको इनर्जी शुल्कमा थप गर्ने गरी छुट्टै उच्च विद्युत् महसुलको नयाँ दर कायम गर्न पनि आयोगसमक्ष प्राधिकरणले प्रस्ताव गरेको छ । त्यसैगरी, प्राधिकरणले सालबासी (सालैपिच्छे बढ्ने गरी) विद्युत् महसुल निर्धारणका लागि सूत्र निर्धारण गरी कार्यान्वयन गर्न स्वीकृति दिनसमेत अनुरोध गरेको छ । आयोगले भने प्राधिकरणले लोडसेडिङको अन्त्य गर्न तथा सहज तरिकाले बिजुली उपलब्धताको ग्यारेन्टी गर्नुपर्ने बताएको छ । ‘प्राधिकरणले घाटा घटाउने प्रतिबद्धता गर्नुपर्छ, अनि मात्र बढाउने हो, धेरै घाटा बढ्दै गएकाले बढाउनुपर्छ तर प्राधिकरणले गर्ने कामको प्रतिबद्धता पनि चाहिन्छ,’ अध्यक्ष भुसालले भने । प्राधिकरणले भने २९ प्रतिशत महसुल वृद्धि गर्दा प्राधिकरणको घाटा शून्यमा झर्ने तथा कम्तीमा २० प्रतिशत बढाएर प्रत्येक वर्ष स्वतः बढ्ने व्यवस्था गर्न माग गर्दै आएको छ ।
आयोगले चुहावट नियन्त्रण, खर्च न्यूनीकरणलगायतबारे प्राधिकरणलाई निर्देशन दिँदै आएको छ । तर, त्यो प्रभावकारी नभएको गुनासो आयोगको छ । प्राधिकरणको प्रस्तावमा २० युनिटसम्म बिजुली खपत गर्ने ग्राहकको हकमा भने २५ प्रतिशत नै महसुल वृद्धि हुन लागेको छ । अधिकांश सर्वसाधारण ग्राहकले २० युनिट बराबर बिजुली उपयोग गर्ने गरेका छन् भने यसको महसुल हाल ८० रुपैयाँ छ । अब १ सय रुपैयाँ पुग्नेछ ।
महसुल वृद्धिका लागि प्राधिकरणको बढ्दो लागत, प्राधिकरणको आगामी एक वर्Èको प्रÔेपण र आधार, प्राधिकरण घाटा सन्तुलन कायम लगायतका कारण देखाइएको छ । प्रत्येक वर्È प्राधिकरणले विद्युत् खरिद गर्ने निजी Ôेत्रका जलविद्युत् प्रवद्र्धकहरूलाई ३ प्रतिशत मूल्यवृद्धि दर दिए पनि आङ्खनो विद्युत् महसुल नबढेका कारण नै घाटामा गएको प्राधिकरणका अधिकारीहरूको तर्क छ । भारतबाट आयात बिजुलीको मूल्य तथा खिम्ती र भोटेकोसीसँग डलरमा गरिएको विद्युत् खरिद सम्झौता (पीपीए) का कारण बढी घाटा बेहोर्नुपरेको प्राधिकरण अधिकारीहरूको तर्क छ । भारतबाट आयात विद्युत्को मूल्यान्तर मात्र २ अर्ब ४० करोड पुगेको प्राधिकरणले जनाएको छ । प्राधिकरणका हाल करिब २८ लाख ग्राहक रहेकोमा २६ लाखभन्दा बढी घरेलु ग्राहक छन् भने त्यसमा पनि २० युनिटसम्म खपत गर्ने ग्राहकको संख्या करिब १४ लाख छ ।
http://www.erajdhani.com/article/0023827001435883875